مقدمه ای بر رابطه قدرت و رسانه و رشد تناقضات قدرت و فروپاشی

فضای رسانه های خبری بخصوص رسانه های مجازی که امروزه تمام سیستم های اطلاعاتی را احاطه کرده و مرز هارا درهم شکسته را که مرور میکنیم با تصاویر جالبی روبرو میشویم.
رسانه های خبری وابسته به ایران از ربوده شدن شیخ عیسی در بحرین و سرکوب اعتراضات مخالفین در آن کشور مینالند.از حکم اعدام برای چند نفر از مخالفین حکومت در عربستان و غیره و ذلک.
از طرفی زندان های ایران پراست از زندان سیاسی.زندانیان سیاسی ایرانی رکورد اعتصاب غذا را میشکنند و از هیچ گونه امنیت جانی برخوردار نیستند و رسانه های داخلی و وابسته به سیستم در برابرشان سکوت میکند و هیچگاه حرفی نمیزند.همین رسانه ها وقتی در تظاهرات اعتراضی در آمریکا و یا فرانسه و یونان درگیری میان پلیس و معترضان ایجادمیشود صفحات اولشان میشود صدای دادخواهی ازین مظلومان تاریخ!
از طرفی آمریکا و اروپا عربستان را حامی دموکراسی در منطقه میدانند.عربستانی که در آن زنان هیچ گونه تاکید میکنم هیچ گونه حق انسانی ندارند.و رسانه های وابسته و غربی دراین مورد سکوت میکنند.همین کشور های حامی دموکراسی و آزادی در برابر ایران فریاد سرمیدهند که حقوق اولیه انسان ها نادیده گرفته میشود.
بازی جالبیست این بازی همیشه بوده و تنها اشکالش تفاوت پیدا کرده.و امروزه در پیچیده ترین شکل موجود خودنمایی میکند.
تمام این مثال ها نشان دهنده یک چیز است:
جنگ قدرت.
قدرت امروز به زیباترین و تجملی ترین شکل ممکن خودنمایی میکند و تمام عرصه های زندگی انسان هارا در نوردیده و درعین حال ایجاد حس رضایت را با ایدئولوژی خود از طریق رسانه ها به جامعه تزریق میکند.
امروز با یک قدرت بصورت یک کل روبرو ایم.قدرتی که تمام مجموعه های این سیستم را تحت نظر دارد و تلاشش برای تحکیم بقای خود از طریق رسانه هاست که میتوان گفت تقریبا تمامی رسانه هارا شامل میشود.تمامی رسانه هایی که دولتی هستند و یا توسط اسپانسرهای چندین برابر غول پیکر تراز دولت ها تزریق میشوند.نمونه اش آنجاست که خصوصیت مشترک تمام این رسانه های بظاهر متناقض ایجاد حس اعتماد به قدرت جهانی است.ایجاد حس اعتماد به رسانه ها و سیستم موجود جهانی که تمام این رسانه هارا در بر گرفته است.
اما دربین همین رسانه ها که نماینده قدرت های موجود هستند هم اختلاف وجود دارد.قدرت ها به جان هم می افتند.میخواهند یک دیگر را سرکوب کنند و با نابود کردن یکدیگر بقای خودرا تحکیم کنند.اما مساله مهم این نیست.مساله مهم آنجاست که تمام این قدرت ها در یک امر مشترکند و آن بقای سیستم موجود است.تمام این رسانه ها باوجود اختلافات بر مشروعیت سیستم مبتنی بر قدرت موجود تاکید میکنند.و این جنگ های زرگری صرفا برای این است که کدام پادشاه بر سر مسند بنشیند!وگرنه حکومت همان است.
بعقیده بنده تنها راه رها شدن ازین سیستم و قدرت استثمار گر که در دست یک عده خاص(مطمئنا با گزینش اقتصادی)قرار گرفته،درهم شکستن قدرت موجود از درون خود این قدرت است.
دراین سیستم تناقضات تاجایی پیش میروند که به انفجار خود سیستم و در نهایت قدرت برآمده از آن می انجامد.اعتماد به رسانه ها ازبین میرود و زمینه برای درهم شکستن تمام آنچه توسط این قدرت مشروعیت پیدا کرده،ایجاد میشود.
بحث برسر قدرت موجود و برّنده ترین سلاحش یعنی رسانه بحثی بسیار پیچیده و درعین حال سازنده است که امیدوارم در آینده فرصت داشته باشم برای مطالعه بیشتر درین زمینه و تلاش برای نوشتن بیشتر پیرامون این مساله.

ژانین پارسا

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)