پیامدهای انتخابات رژیم: زمینه و چشم انداز مماشات غرب چیست؟

زمینه و چشم انداز مماشات با رژیم، چگونه و تا کجا؟

(گزیده یی از یک گفتگو با محمد محدثین)

پرسش: با دور دوم روحانی در ریاست جمهوری رژیم، برخی این را مطرح می‌کنند که الآن فرصت برای کشورهای خارجی که دنبال مماشات با رژیم هستند، فراهم‌تر است. نظرتان چیست؟

محمد محدثین: اگر از آنهایی که دنبال بهانه می‌گردند تا با رژیم معامله کنند بگذریم، [که اگر رئیسی هم می‌آمد، با او هم معامله کردند، روحانی پدیده جدیدی برای جامعه جهانی نیست. رئیس‌جمهور جدید که بیاید می‌گویند فرصتی بدهیم، اما روحانی که جدید نیست. این‌که یک کشور خارجی برود با روحانی زد و بند بکند این خیلی حرف جدیدی نیست و زمینه و فرصت جدیدی هم نیست. هر کس روحانی را با این سؤال مواجه می‌کند آیا می‌توانی کاری بکنی؟ کاری می‌کنی یا نه؟ از نظر کلی از نظر واقعیت روی زمین از دیروز که روحانی از توی این شعبده رأی‌گیری درآمده نگاه کنید. رژیم در غرب سه طرف حساب دارد. غیر از متحدان سنتی رژیم مثل چین و روسیه که روابط مشخصی با او دارند. یک طرف حسابهایی دارد مانند آمریکا، اعراب و اروپا. نگاه کنید به مواضع اعراب. چند ساعت بعد از اعلام نتایج آراء، وزیر خارجه آمریکا تیلرسون و وزیر خارجه عربستان آقای عادل جبیر با هم کنفرانس مطبوعاتی مشترک داشتند. هر دو با قاطعیت گفتند رفتار رژیم غیرقابل‌قبول است. به‌طور مشخص در مورد روحانی جدید، یعنی روحانی بعد از انتخابات سؤال شد. وزیر خارجه آمریکا حرف مشخصی زد، گفت روحانی باید چند تا کار بکند. باید شبکه‌های تروریست رژیم را منهدم کند. برنامه موشکی‌اش را متوقف کند و در داخل کشور آزادی بدهد. این حرف جدیدی بود و آمریکایی‌ها معمولا این حرف را نمی‌زنند. این حرفی بود که وزیر خارجه آمریکا زد. گفت اگر اینکار را کرد، ما با آنها گفتگو می‌کنیم. این دقیقاً حرفی است که ما می‌زنیم. در انتهای اطلاعیه مقاومت همین پریروز گفتیم که نسبت به میانه‌رو معرفی کردن آخوند روحانی هشدار می‌دهیم. معرفی روحانی به‌عنوان میانه‌رو دیگر اثر ندارد. به مدعیان گفتیم اگر می‌توانید او را به بازگو کردن آمار و ارقام اعدام زندانیان سیاسی و احترام به حقوق‌بشر و آزادی زندانیان سیاسی و به دست برداشتن از عراق و سوریه و لبنان و افغانستان وادار کنید. خطاب به جامعه جهانی این را گفتیم. این اطلاعیه را درست بلافاصله بعد از نتایج نمایش انتخابات دادیم. حالا حرف آمریکا هم این است. امروز در کنفرانس سران کشورهای اسلامی [که غیر از رژیم ایران و سوریه، بقیه به آن دعوت شده بودند و نماینده داشتند، خیلی‌ها پادشاهان و رؤسای جمهور و نخست وزیرانشان بودند] ، در آنجا پادشاه سعودی و رئیس‌جمهور آمریکا صحبت کردند و کانون توجه هر دو این بود. حرف پادشاه عربستان نقل به مضمون این بود که گفت: رژیم ایران نوک پیکان ترویسم در منطقه است. رئیس‌جمهور آمریکا هم گفت: مسأله تروریسم در منطقه به رژیم ایران گره خورده و باید از تروریسم دست بردارد. ما باید با کشورهای منطقه، رژیم ایران را از سوریه و کشورهای منطقه بیرون کنیم. او تأکید کرد که قربانی اصلی تروریسم تحت نام اسلام مسلمانان هستند و قربانی اصلی رژیم ایران، مردم ایران هستند. مردم ایران مردم متمدنی هستند و شایسته حکومتی بهتر. [نقل به مضمون است و کلمات دقیق نیست] . پس این‌که روحانی از موقعیت جدید خودش برای پیشبرد سیاست با غرب استفاده کند، زیاد زمینه ندارد. این از اعراب و آمریکا. هنوز زمان زیادی نگذشته که امروز سر مقاله روزنامه دیلی‌تلگراف انگیس [که همه می‌دانند روزنامه محافظه کاری است و به دولت کنونی محافظه‌کار نزدیک می‌باشد]
سرمقاله‌یی نوشته که تیترش این است: «ایران هنوز یک کشور سرکش است» [و در متن مقاله می نویسد] انتخاب مجدد حسن روحانی هیچ چیزی را تغییر نمی‌دهد. ایران هم‌چنان کشوری است که حاکمان مذهبی بر مردم گرسنه دیکتاتوری می‌کنند. کاندید کردن ابراهیم رئیسی، فردی که در اواخر دهه هشتاد عضو کمیسیونی بود که حکم اعدام هزاران نفر را تأیید کرد، توهم کثرت‌گرایی را به‌وجود آورد. ادعا می‌شود که رئیسی خواهان موضع محکمتری علیه غرب است، اما تلاشهای دیپلوماتیک روحانی تنها با تأیید روحانیان یعنی خامنه‌ای امکانپذیر است و به همین دلیل این ایده از ابتدا مردود بوده است. علاوه بر اینها، این تصور که رژیم ایران سعی دارد با دنیای بیرون از خود ارتباط برقرار کند، مضحک است. آنها خواهان پول و سرمایه‌گذاری هستند. اما یکی از دلایل استقبال گرم عربستان از آمریکا این است که آنها نیازمند حمایت آمریکا در برابر شورشیان مورد حمایت ایران هستند که رؤیای یک هلال شیعی را در سر می‌پرورانند. هلال شیعی البته اصطلاحی است که اعراب به‌کار می‌برند. واژه درست، «هلال بنیادگرایی» است؛ هلالی که از ایران تحت حاکمیت آخوندها شروع می‌شود و تا عراق و سوریه و لبنان ادامه می‌یابد».
این سر مقاله روزنامه دیلی‌تلگراف بود که به دولت انگلیس نزدیک است. یعنی روحانی بعد از ۴سال نمی‌تواند امیدی برانگیزد.
این بار جنگ اصلی و برجسته نه بین دو جناح رژیم که بین مردم و مقاومت ایران از سویی و رژیم از سوی دیگر بود. این جنگ انعکاس گسترده‌یی در رسانه‌های کشورهای عربی و غربی و سایت‌های معتبر و تلویزیونهای خارجی داشت. آنها بسیاری از کلیپ‌ها و تصاویر را نشان دادند؛ از فاکس آمریکا گرفته تا تلویزیون العربیه. بسیاری از روزنامه‌های آمریکایی و اروپایی پر بود از موضوع تحریم انتخابات رژیم از طرف مقاومت ایران و افشای قتل‌عام. آنها نوشتند قتل‌عام سوژه انتخابات شده بود و این موضوع یک نقش آگاهی بخش قابل‌توجه برای کسانی بود که در غرب بودند. از این نمونه‌ها زیاد است و آخرین خبر مربوط است به پارلمان اروپا . اروپا جایی است که نسبت به ادا و اطوار و غمزه‌های شتری روحانی آسیب‌پذیرتر است. این حرفها معمولاً در آمریکا کمتر خریدار دارد. اما حتی در اروپا، پارلمان اروپا ۱۵۶نماینده در شب انتخابات می‌گویند که هیچ فرقی بین روحانی و رئیسی نیست و هر دو از این رژیم هستند و از این رژیم امیدی به تغییر نمی‌توان داشت و البته توضیح می‌دهند که راه‌حل تغییر در همین مقاومت است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)