آیا نظرسنجی انتخاباتی نیویورک تایمز به ولی فقیه خدمت نمی کند؟

آیا نظرسنجی انتخاباتی نیویورک تایمز به ولی فقیه خدمت نمی کند؟

(توضیح: این نوشته در بالاترین، توییتر، فیس بوک و جاهای دیگر انتشار یافته و برای سردبیران نیویورک تایمز هم فرستاده شده است)

امروز (پنجشنبه) نیویورک تایمز توییت کرده که در پی یک نظر سنجی از ایرانیان درباره انتخابات ریاست جمهوری کشور ماست.
پیش از هر گفتگویی درباره این که نیویورک تایمز چه پرسشهایی در میان می گذارد؟
هرگونه نظرسنجی با هر توضیح و استدلالی و با هرگونه پرسشی صورت بگیرد:
– تلاشی است برای بزک کردن نمایش سرکوبگرانه یک رژیم قرون وسطایی!
– خدمتی به ابتذال سیاسی و فرهنگی و اهانتی به شعور و دانش اجتماعی بشریت است!
– خدمتی است به درهم ریختن مرزهای سود و زیان مردم ایران!
– فراخوانی است به مردم ایران برای کرنش در برابر یک ستمگر خونریز!
– خدمتی است به یک حاکم جبار خونریز و فریبکار تا از سرنوشت مقدرش بگریزد.
– ترفندی است که چشم انداز آزادیهای بنیادی و حقوق بشر در ایران را در چشم مردم تیره می سازد.
جای هیچ گمانی نیست و نیویورک تایمز می داند که در بازار و نمایشی که رژیم ولایت فقیه به راه انداخته، نامزدهایی که از غربال گذشته اند، تنها در چگونگی و سبک و روش غارت و سرکوب تفاوتهایی حتی جدی و قابل ملاحظه ندارند.
بالاترین سطح و مدار و کیفیت این تفاوتها بعد از مرگ خمینی، بین خامنه ای و رفسنجانی سمبلیزه می شده است.
خامنه ای طی بیانیه اش در مرگ رفسنجانی، هم او را از تمامیت این رژیم و از شخص خودش جدایی ناپذیر توصیف کرد و هم بر درگیری بی سرانجام و آشتی ناپذیری که با او بر سر قدرت و ثروت دارد، انگشت تأکید گذاشت.
در حالی که این انتخابات و کاندیداهای آن حتی بر خلاف همه انتخابات پیشین در همین رژیم، بخشهایی از جناحهای درونی همین رژیم را نیز از دایره انتخاب برای خود رژیم بیرون گذاشته، چگونه می توان نظرسنجی کرد و در باره چه چیزی؟
حتی یک نظرسنجی درباره چگونگی دسته بندیهای درونی رژیم در این انتخابات بی معنی است. چه رسد به این که بخش عمده مردم ایران که به گفته یکی از همین شش کاندیدا تنها ۴درصد هوادار این حاکمیت اند،
– در شرایطی که شورای نگهبان رژیم نتوانسته و نخواسته، صلاحیت دست کم دو رئیس جمهور پیشین این رژیم و تعدادی از مقامهای درجه اول پیشین این رژیم را احراز کند؛
– در حالی که یک رئیس جمهور پیشین امکان پخش خبر و عکس در رسانه های رسمی این رژیم ندارد، که خود گویای شدت جنگ و جدالهایشان بر سر قدرت و ثروت است؛
– نظرسنجی از ایرانیان به چه معنی است؟ ایرانیان مخاطب نیویورک تایمز چه کسانی هستند؟
– میلیونها ایرانی که در سال۸۸ به خیابان ریختند و گفتند: می خواهیم ایران را از این رژیم پس بگیریم. انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است!
– وقتی خودی هایی همچون احمدی نژاد و رفسنجانی و خاتمی که همدستی شان در همه جنایتهای این رژیم بر هیچ کس پوشیده نیست، از گردونه انتخابات حذف می شوند؛
– وقتی ملاک اصلی احراز چیزی به نام «صلاحیت» از سوی شورای نگهبان، مضمون کشدار و بسیار گسترده تفسیر و تأویل پذیز التزام عملی و روحی و قلبی به ولایت فقیه است؛ چه انتخابی وجود دارد؟
در این رژیم و در این انتخابات و در میان نامزدهای به ظاهر رنگارنگی که گلوهای هم را بر سر سهم بیشتری از چپاول و کاربست توانمندی فراتری در سرکوب مردم، ازهم می درند و نمای آشنایی از جنگ بیرحمانه درندگان وحشی بر سر گوشت و پوست شکارشدگان قربانی را به نمایش می گذارند؛
پرسشهای نیویورک تایمز هر چه باشند و با هر دقتی انتخاب شوند، مخاطبش قاتلانند یا قربانیان؟
نیویورک تایمز با به میان کشیدن این نظرسنجی، نمایش پلید یک رژیم سرکوبگر و جنایتکارانی که هر یک باید به دادگاههای بین المللی سپرده شوند تا پاسخگوی جنایتهای خود باشند را رنگ آمیزی می کند.
وقتی ولی فقیه می گوید فقط شرکت کنید، مهم نیست به کی رأی بدهید، جز این است که این انتخابات ابزاری در خدمت تحکیم این رژیم است؟ پرسشهای نیویورک تایمز هرچه باشند، یک نمایش مهوع و کثیف سرکوبگرانه را بزک می کند.
نیویورک تایمز از ایرانیان می خواهد که تصور کنند:
– قتل عامی از زندانیان سیاسی وجود نداشته، کشتار و سرکوبی در ایران رخ نمی دهد، فقر و فاقه و فلاکت سراسری در ایران نیست،مردم این سرزمین، برای گذران زندگی خود کلیه و کبد و چشمهایشان را نمی فروشند تا زنده بمانند، این ها همه در نظرسنجی نیویورک تایمز چه جایی می یابند؟
نظرسنجی نیویورک تایمز آشکارا به رژیم ولایت فقیه و به دیکتاتوری فردی و حاکمیت خونریز و تروریست و گروگانگیری که همین روزها یک شهروند دوتابعیتی را برای مطامع سیاسی و گروکشی در معاملات دیپلوماتیک به زندان درازمدت محکوم کرده(و تنها لطفی که در آستانه انتخابات کرده این است که پاسپورت یک کودک چندساله را از زندان به بیرون فرستاده است)بخشی از جهان متمدن نمایش می دهد.
نیویورک تایمز و هر رسانه یا مؤسسه دیگری که با اقدام به نظرسنجی درباره انتخابات به چشم جهانیان و مردم ایران به این وسیله خاک می پاشد، از خدمتگزاران رسمی و حقوق بگیر این رژیم پیشی گرفته اند.
پیشنهاد می کنم نیویورک تایمز یک فرصت طلایی حتی نه برای پایبندی به شرافت انسانی و ارزشهای دموکراسی و حقوق بشر، بلکه یک شانس و فرصت بی‌مانند برای یک نمایش حتی سمبلیک در احترام به قربانیان سرکوب و کشتار و قتل عام و زن ستیزی در ایران، به طور رسمی از اجرای هر گونه نظرسنجی و موجه جلوه دادن این بازی کثیف بپرهیزد و انصراف خود از آن را به طور رسمی در همه رسانه هایی که آن را مطرح کرده بوده اعلام کند.
این سابقه و اقدام شجاعانه در کارنامه نیویورک تایمز ماندگار خواهد شد و از هر جایزه ژورنالیستی محتمل و متصور برای این رسانه خبری ارزشمندتر است.
نیویورک تایمز اکنون می تواند انتخاب کند چیزی که با این نظرسنجی به فروش گذاشته بود را برای خودش نگهدارد و چیزی بسیار ارزشمندی را بدون کمترین بهایی بخرد که برای همیشه پس‌انداز خواهد کرد؟
سرمایه این معامله کمترین سطح شجاعت و شرافت حرفه‌ای است. فقط همین!!
احمد مجد-نیمه شب پنجشنبه به جمعه۱۲می۲۰۱۷

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)