این گرافیتی از سوی بلکهند، هنرمند زیرزمینی، در اعتراض به محدودیت زنان ایرانی برای دوچرخهسواری کشیده شده است. علی خامنهای در ۲۷ شهریورماه سال جاری با صدور فتوایی «دوچرخهسواری بانوان در مجامع عمومی و نیز در جایی که در معرض دید نامحرم باشد» را حرام اعلام کرد و عملاً با فتوایی که میتواند حکم حکومتی تلقی شود راه را بر بدیهیترین حقوق زنان ایرانی سد کرد اما در قانون هیچ ماده و تبصرهای در ممنوعیت دوچرخهسواری یا موتورسواری زنان وجود ندارد.
مسئولان، نهادها و مقامهای مذهبی همواره از گسترش استفاده زنان از دوچرخه و در پی آن موتور و تبدیل شدن آن به یک هنجار اجتماعی در بیم و هراسند و زنان ایرانی همیشه و همچنان برای بدیهیترین حقوق خود در حال جنگ و تلاشند.
با وجود محدویتهای وسیع در عرصه ورزش زنان، روحانی در جمع ورزشکاران، نقش و جایگاه زنان ورزشکار را بسیار مثبت و با «دستاورد» ارزیابی کرده و گفته است که از این طریق زنان ورزشکار «عفاف و حجاب و فرهنگ ایرانی و اسلامی را در برابر دید جهانی قرار میدهند.» مقایسه گفتههای روحانی با اتفاقاتی که در همین چندوقته برای زنان ورزشکار ایرانی افتاده است (مانندمحروم شدن درسا درخشانی، قهرمان شطرنج به دلیل رعایت نکردن حجاب، بازداشت زن بدنسازی که به دلیل انتشار عکسهایش در شبکههای اجتماعی تحت تعقیب قرار گرفته بود و..) نشان میدهد که این گفتهها تا چه اندازه برای مخفیسازی مشکلات زنان ورزشکار، استفاده ایدئولوژیک و سیاسی از ورزش زنان برای نشان دادن «عفاف و حجاب» و همینطور کسب آرای زنان در انتخابات پیشرو است.
می پرسیم: چگونه است که ورزش زنان با این همه «دستاورد» همچنان از کمبود امکانات رنج میبرد و در حاشیه است؟
گزارش «سی و پنج سال در حجاب» را از اینجا بخوانید.
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید.
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.