به زنان آزاده‌ی مام میهنم
۱-
درختی ام
که هجوم تبرها
نگذاشت
به شکوفه
بنشیند
بهارم
۲-
هنوز باخودغریبم
نمی دانم!
ازکدام افق آمده ام
وکدامین غروب
که در قرمزیش
گمم کرد
۳-
اینهمه آشنا
ولی نگاهها
همه غریب
نکندباز دشمن
درنگاهشان
لانه کرده
۴-
رقص باد
درزلف هایت را
دوست دارم
تورانیز…
که پری آسا
درباد
کشیده می شوی
۵-
چه پرندگانی درچشمان تو
پرواز می کنند
و آزادی را
به سرزمین های اشغالی می برند
۶-
پرده از رخسار
بردار
دیدنی ست
نگاه شب
برهلال ماه
۷-
روسری های سفت
نان های سهمیه بندی
صف های طولانی
شکم خالی
بانگ ملکوتی موذن زاده
هیچ کس اذان را نمی شنید
غم نان همه را پرت کرده بود
۸-
خیال پرواز
دارم
ازجهانی
که درقفس کرده
پرنده ی درونم را
۹-
چشم ها
خیس از روزهای ست
که برنمی گردند
ساعت
به صفربرنمی گردد
تازندگی را
تفکیک کند
۱۰-
بی تو اسب غرورم را
به کدام افق سرخ برانم
وتوبانگاهت
به نجیب زادگی ام بنازی و
من اسب شوق رابتازم
۱۱-
آن غروب پرفریاد را
یادت هست
اسب مراد
درگوش افق
آخرین شیهه هایش را
کشید
وتا سپیده ی بهار
بازنگشت
۱۲-
رقص مرغان دریایی
درچشمان آبی آسمان
غصه را
به یغما می برد
تو هم با ابی ها برقص
شایدآخرین
رقص باشد
…………………………………
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.