“امیرعاشور” گفت :”من دوست ندارم به عنوان تنها فعال عراقی همجنسگرا شناخته باشم.
اما فرار کردن از این برچسب سخت است : عاشور اهل سلیمانیه در کردستان عراق است، به دلیل گرایش جنسی اش مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شده است. در سال ٢٠١۵، او مجبور شد که از خانه اش فرار کند و در ترس برای زندگی اش در سوئد به دنبال پناهجویی باشد.
او اکنون ٢۶ سال دارد، او سختی هایی را که بسیاری از افراد نمی توانند تصور کنند پشت سر گذاشته است، عاشور گفت که او چیزی را تغییر نداده است.
او گفت :”این دقیقا یک انتخاب نیست. این آسان نیست. اما چیز دیگری نیست که من می توانستم یا انجام می دادم. هر چیزی که پشت سر گذاشتم، هرکس که ملاقات کردم و به من الهام داد، همه به هم وابسته اند.”
عاشور موسس سازمان “دگرباشان عراق” است، تنها سازمان آگاهی از حقوق دگرباشان که مجبور است بیشتر فعالیت هایش را بصورت ناشناس انجام دهد. شبکه ی در حال رشد از فعالان، که بیشترشان از نام های مستعار به جای نام های واقعی شان استفاده می کنند، که به دلیل ترس از مرگ بوسیله باندهای مسلح فشار، افسرهای سرکش پلیس یا اعضای خانواده که قادر نیستند آنها را بپذیرند، تقریبا زیرزمینی و مخفی باقی مانده اند.
در سال ١٩٩۵، صدام حسین یک گروه شبه نظامی با تنها هدف شناسایی، شکنجه و اعدام افراد دگرباش، همچنین زنان متهم به زنا ایجاد کرد که مانند تابو هنوز برای بسیاری تازه است.
پس از صدام، جامعه همجنسگرایان آغاز به سازماندهی احزاب و فضاهای دوستانه همجنسگرایان نمودند. اما حمله های شبه نظامیان دوباره در سال های اخیر افزایش یافته است و جامعه دگرباشان را بیشتر به زیر زمین برده است.
درحالی که روابط همجنس پس از تهاجم ایالات متحده جرم زدایی شد اما قانون عراق حفاظتی از شهروندان دگرباش در قانون اساسی ارائه نمی دهد و دولت اغلب چشمش را نسبت به وحشتی که عراقی های با هویت جنسی تایید نشده با آن مواجه هستند، بسته است. گروه های شبه نظامی شیعه که ادعا می کنند تحت پرچم ارتش عراق با گروه تروریستی داعش می جنگند، از طرف “کمیسیون بین المللی حقوقبشر همجنسگرایان زن و همجنسگرایان مرد” متهم به چندین قتل شده اند.
نقش “دگرباشان عراق” در فراهم کردن مشاوره و خانه های امن برای دگرباشان -اغلب نوجوانان- که توسط خانواده شان طرد شده اند، یا برای امنیت شان فرار کرده اند، بسیار حیاتی است. پزشکان و مسئولین اغلب از سر و کار داشتن با افرادی که فکر می کنند همجنسگرا هستنند سرباز می زنند، بنابراین “دگرباشان عراق” تلاش می کند تا افراد آسیب پذیر را با متحدان خود آشنا کنند.
این گروه دارای ۴٠ کارمند است و بطور ثابت دو سال در حال رشد می باشد، و اکنون از طریق مقاله ها و هشدارهای ایمنی دارای ١١ هزار خواننده در ماه است که مطالب آن به بطور خستگی ناپذیری از کردی به عربی یا عربی به انگلیسی یا برعکس ترجمه شدند.
اعضای آن برای نخستین بار تنها بصورت رو در رو ملاقات می کنند و ملاقات در کارگاهی که ماه گذشته توسط عاشور در لنبان سازماندهی شد صورت می گیرد. او گفت که این تجربه ای خارق العاده بود.
عاشور گفت :”تکنولوژی، و رسانه های اجتماعی بویژه چهره فعالیت را تغییر دادند، آنها تاثیر بسیار بالایی بر ما گذاشته اند. اینکه من و همکاران فعال من می توانیم از فاصله دور گفتگو کنیم و هویت مان را پنهان کنیم…کاری که هرگز پیش از چند سال گذشته ممکن نبوده است.”
عاشور در شهر مالما در سوئد زندگی کرده است. او عاشق زندگی در اروپاست. جایی که او آزاد است تا خودش باشد. هرگز سوال آشکارسازی و خارج شدن از زندگی مخفی نبود، چیزی وجود نداشت که از آن فرار کنیم.”
او گفت که خانواده عاشور و گروهی از دوستان و فعالان در دانشگاه همگی بسیار پذیرا بودند. اما حتی در یک منطقه نسبتا آزاد مانند کردستان عراق، هنوز شکار افراد و کسانی که مشکوک به همجنسگرا بودن یا سهم داشتن در رفتار گناه کارانه بودند افزایش یافته است.
این اتفاقی بود که برای عاشور افتاد. او مجبور شد که این کشور را ترک کند تا از شایعه هایی فرار کند که او را در توجه اوباش محلی قرار داد، و این اتفاق ها زمانی آغاز شد که او برای یک گروه حقوقزنان در بغداد فعالیت می کرد. او همچنین توانایی دارد تا از تجربه اش برای گفتگو استفاده کند، به این امید که دیگران مجبور نیستند از تبعیض مشابهی رنج ببرند.
من عاشور را تابستان امسال زمانی که او در لندن بود ملاقات کردم. او در لندن بود تا از یک موسسه خیریه انگلستان که برای حمایت از پناهجویان دگرباش و جویندگان پناهجویی فعالیت می کند و با نمایندگان موسسه “یک جهان آزاد” دیدار کند. این موسسه در سال ٢٠٠٩ با هدف گرد هم آوردن رهبران جوانی تاسیس شد که بر آخرین تغییرهای ماندگار تاثیر گذاشتند.
عاشور گفت :”دیدار با دیگران از سراسر جهان که با چالش های دگرباشان رو در رو می شوند – مانند آنچه او با آن مقابله می کند یا برای دلیل های ارزشمند دیگری که برای آنها ایستادگی می کند – راه را به شکلی که من نگاه می کنم شکل داده است… هسته و ریشه ی هر کاری که من سعی می کنم انجام دهم، دادن صدا به افرادی است که صدایی ندارند.”
برای عاشور از خانه رانده شده امنیت تجدید شده مسلمانان نسبت به همجنسگرایی در پی تیراندازی در کلاب شبانه همجنسگرایان در اورلاندو توسط یک مرد مسلمان پنهان اهمیت بالایی دارد.
او گفت :”جایی برای داستان های مسلمانان همجنسگرا وجود ندارد، حتی اکنون. من هرگز مجبور نبودم آشکارسازی کنم. اما من هنوز نمی توانم بدون حمایت از طرف شبکه ام کاری انجام دهم و این چیزی است که در حال حاضر برای افراد بسیاری به معنای دگرباشان عراق است.”
اما، همانطور که عاشور تصدیق می کند، فرصت هایی که توسط اینترنت و گوشی های هوشمند ایمن برای “دگرباشان عراق” گشوده شده است هم یک نعمت است و هم تهدید. درحالی که اینترنت به افراد دگرباش در عراق کمک می کند تا یکدیگر را پیدا کنند، ذخیره ای از سابقه های پاک نشده مرورگر یا کامنت های عمومی یا لایک ها در یک صفحه ی فیسبوک دوستدار دگرباشان می تواند کمک کند که به آنها هویت اوباش داده شود و افرادی که مشکوک به رفتار همجنسگرایی هستند را پیگیری کند.
یکی از اهداف بسیار مهم “دگرباشان عراق”، نخست جلسه شخصی است که ماه گذشته در لبنان بصورت مخفی انجام گرفت، و برای کمک به آموزش اعضا بود که چگونه خودشان را در اینترنت ایمن نگاه دارند، چه با استفاده از نام ها و حساب های ساختگی یا تغییر دادن سرویس هایی که هک شدن سخت تر شود مانند پیام های رمزگذاری شده و مرورگرهای تور.
عاشور یادآور شد، غم انگیز است که جامعه بین المللی تنها بر نبود حقوق همجنسگرایان در خاورمیانه تمرکز کرده است و آن را پس از نفرت از گروه تروریستی داعش به عنوان مساله ای در صحنه جهانی قرار داده است.
گزارش های وحشتناک از اعدام های در ملاعام شهرهای عدلیب و کرکوک توسط گروه های النصرت و داعش و همچنین تصاویر مردان همجنسگرا که مجبور می شوند از ساختمان ها بپرند، در رسانه های جهانی طنین انداز شد.
و درحالی که جنایت های گروه تروریستی داعش به جلب توجه بین المللی ادامه می دهد، افراد همجنسگرا در جهان عرب به رنج کشیدن ادامه می دهند.
عاشور می گوید :”این مساله بسیار گسترده تر و دارای ریشه ای عمیق تر از شعله ی اخیر افراط گرایی است.”
عاشور همچنین نسبت به تلاش های کرد برای به تصویر کشیدن منطقه خودگردان کنونی سراسر عراق و سوریه به عنوان همجنسگرا دوست دیر باور است.
او می گوید :”این یک ایده سیاسی مجذوب کننده است، حقوق همجنسگرایان یک نشانه دلگرم کننده برای غرب است. حرف زدن از عمل کردن آسان تر است. و روجاوا [منطقه کردی] هنوز باید مورد آزمایش قرار بگیرد.”
من از عاشور پرسیدم که آیا او فکر می کند که مبارزه اش ناامید کننده است. او می گوید که هنوز امید دارد و این همواره ممکن است که در عراق آشکارا همجنسگرا باشیم، و او نخستین فرد خواهد بود که باز می گردد. یک روز او می خواهد که در کشورش دفترش را اداره کند. اما در حال حاضر، او در حال قدرتمند کردن “دگرباشان عراق” است و در حال حاضر دارد از قادر بودن به قرار گذاشتن در سوئد لذت می برد.
“من می خواهم که همجنسگرا بودن را در عراق ممکن کنم. شاید برای این خواسته به من حمله شود، که امکانش وجود دارد. اما برنده شدن یک طرز فکر است. و تاجایی که “دگرباشان عراق” وجود دارد و رشد می کند، ما آماده هستیم، ما داریم پیروز می شویم. تمام آنچه نیاز داریم زمان است.”
ترجمه تخصصی برای دارما و مارتیا: احسان پارسی
ما همه جا هستیم، آزاد و برابر:
فیس بوک ما:
https://m.facebook.com/DharmaMartia
وب سایت ما:
صفحه خبر وب سایت :
http://dmblog.dharmamartia.org/home
اینستاگرام ما:
dharmamartia
توییتر ما:
کانال تلگرام ما:
https://telegram.me/DharmaMartia
همکاران ما:
رسانه همیاری:
سایت خودنویس:
فضای اختصاصی دارما و مارتیا در تریبون زمانه:
www.tribunezamaneh.com/archives/author/dharma-martia
سایت پلنت ترنسجندر:
منبع :
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.