کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل بیستم ژوئن را روز جهانی پناهنده نامگذاری کرده است. در بسیاری از نقاط جهان مراسم مختلفی در جهت بزرگداشت این روز که یادآور درد و رنج میلیونها انسانی است که تحت فشار حکومتهای مستبد و سرکوبگر و یا بر اثر جنگ و قحطی و تغییرات زیست محیطی مجبور به جلای وطن شده و در جستجوی یک زندگی انسانی و قابل تحمل دیار غربت گزیده اند.
بنا بر آخرین گزارشهای منتشر شده توسط سازمان ملل متحد، تعداد کسانی که مجبور شدند در سال ٢٠٢١ خانه و کاشانه خود را ترک کنند حدود ۸۵ میلیون نفر بود و این رقم امسال از مرز ١٠٠ میلیون نفر گذشته است. همین گزارش سازمان ملل علل اساسی این فاجعه انسانی را جنگ، خشونت، سرکوب و محرومیتهای فاحش و گسترده یاد آوری کرده اند. بنا به گزارش روزنامه گاردین در انگلیس شمار بزرگی از آوارگان متعلق به کشورهای کنگو، سودان، سوریه، افغانستان و نیجریه بوده اند. در عین حال همین گزارش تایید میکند که بیشترین تعداد پناهجویان از کشورهای سوریه، ونزوئلا و افغانستان بوده اند. این آمار البته جابجایی میلیونها نفر از مردم اوکراین چه در داخل و چه مهاجرت آنان به کشورهای دیگر را مورد بررسی قرار نداده است. در گزارش سازمان ملل اشاره شده است که کشورهای ترکیه، کلمبیا و اوگاندا، سه کشوری هستند که بیش از سایر کشورهای جهان در سال گذشته میزبان آوارگان بوده اند .
نحوه برخورد دولت های سرمایه داری و بویژه واکنش دولت های اروپایی به رشد روزافزون آوارگان که نتیجه گسترش فقر و تبعیض و نا امنی، سرکوب، زندان، شکنجه و مسئله جنگ و تخاصمات ملی و منطقه ای بوده است بسیار تاسف بار است.
کشورهای اروپایی و آمریکا همزمان با اتخاذ سیاستهای فاجعه باری که در منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا، آمریکای لاتین و مرکزی و همچنین آفریقا دنبال کرده اند، در قبال تبعات این اقدامات خود از تقبل مسئولیت و تلاش برای یافتن راهی جهت حل و یا کاهش بحران موجود سر باز زده اند. در مقابل آنان با طرح و تصویب برنامه های ضد پناهندگی، مشکل تر نمودن امکان مسافرت و دستیابی پناهجویان و آوارگان به اروپا و آمریکای شمالی و یا دایر نمودن کمپهای پناهندگی مانند آنچه در لیبی ساخته اند، عملا رویکرد ضد انسانی، نژاد پرستانه و استعماری خود را آشکار به نمایش گذاشته اند. بر کسی پوشیده نیست که در کمپهای آورگان در لیبی چه فجایعی برای پناهجویان روی میدهد! وضعیت ده ها هزار پناهجوی سوری در کمپهای موجود در لبنان و اردن و یا مراکز آوارگان در کشورهای آفریقای مرکزی چیزی دست کم از لیبی ندارد. جایی که حرمت، غرور و انسانیت ، انسان پشیزی نمی ارزد و تجاوز، تبعیض، خشونت، تحقیر و سرکوب چهره واقعی نوعی از مناسبات است که حاکم کرده اند.
اکنون قریب ۳۰ هزار پناهجو و پناهنده ایرانی در ترکیه زندکی می کنند. اغلب این افراد کسانی هستند که از جهنمی که رژیم جمهوری اسلامی برای اکثریت بزرگی از مردم ایران ساخته است فرار کرده اند. تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، سرکوب سیستماتیک، فقر و تنگدستی و فلاکت، ناامنی اجتماعی و فردی و تبعیض و نقض حقوق اجتماعی و فردی انسان ها را به ترک کشور وادار میکند.
پناهجویان ایرانی در چنین شرایطی برای برخورداری از امنیت و یک زندگی انسانی به ترکیه فرار و از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل درخواست پناهندگی نموده اند. اکثریت بزرگی از این پناهجویان سالهاست منتظر پاسخ این نهاد بین المللی و یا دولت ترکیه که در همکاری با آن مسئول پاسخگویی به درخواستهای آنان است می باشند. در این میان کم نیستند کسانی که سالهاست تقاضای پناهندگی آنان پذیرفته شده و منتظر انتقال به کشورهای ثالت می باشند. شرایط زندگی این ایرانیان در ترکیه هرگز آسان نبوده است. عدم برخورداری از حق کار و امنیت شغلی، محدودیتهای بسیار در استفاده از امکانات آموزشی، بهداشتی، حق انتخاب مکان زندگی و مسافرت و بسیاری مسائل اجتماعی دیگر از جمله برخوردهای خشن دستگاههای امنیتی، نظامی و اداری دولت ترکیه مسائلی هستند که آنان بطور روزمره با آن دست به گریبان می باشند.
در این میان فعالین سیاسی و اجتماعی که تقاضای پناهندگی نموده اند علاوه بر مسائل برشمرده فوق همواره در معرض تهدیدات امنیتی و جانی دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی ایران قرار داشته و دارند. بویژه امروز که رژیم اسلامی بخشا بدلیل سیاستهای ماجراجویانه و بحران زای خود تحت فشارهای داخلی و خارجی قرار گرفته است، سرکوب توده های معترض و مخالفین سیاسی را تشدید کرده است.. این مهم موجب تشدید فضای ترس و نا امنی موجود در میان این بخش از پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه گشته است.
در چنین شرایطی ما پناهجویان و پناهندگان ایرانی دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه را مسئول حفظ جان، امنیت و رفاه خود میدانیم. ما بشدت به سیاست سکوت و عدم پاسخگویی به خواستهای برحق حقوقی و انسانی خود از طرف این سازمان اعتراض داریم. ما اعلام میکنیم که ظرفیت و تحمل بسیاری ازما مدتهاست به پایان رسیده است و حق خود میدانیم برای پیگیری خواستهایمان و وادار نمودن دفتر سازمان ملل به پاسخگویی اقدامات لازم را به عمل آوریم.
ما از همه سازمانها و نهادها و افراد مدافع حقوق پناهندگی مصرانه میخواهیم دفتر سازمان ملل درترکیه را برای گوش فرا دادن و توجه به خواستهای ما مورد سئوال و تحت فشار قرار دهند.
ما خواهان:
شتاب بخشیدن به پروسه رسیدگی، مصاحبه و پاسخگویی به درخواست پناهجویان هستیم.
تسریع انتقال پناهندگان به کشورهای ثالث
پذیرش مسئولیت پاسخگویی به سئوالات، نگرانیها و سایرمسائل مربوط به کیس های پناهندگی که از طرف پناهندگان و یا وکلای آنان مطرح میشود.
شورای پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه
۱۷ ژوئن ٢٠٢٢
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.