«تنهایی» شعری از میرزا آقا عسکری

درخانه
یک پرنده ی تنها دارم
همسرم نیز.
دوپرنده ی تنها
یکی او
یکی من
آه که آدمی چه تنها است!
…………………………………
……………………………….

شیعریکی:میرزا آقا عسکری
وه رگیر:خالیدبایه زیدی(دلیر)

«ته نیایی»
له ماله که م دا
یه ک بالنده ی ته نیام هه یه
خیزانیشم.
دوو بالنده ی ته نیا
یه کیان ئه و
یه کیان من
ئاه که ئینسان چه نده به ته نیایه!
………………………………………….
………………………………………….

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)