چون گهر در بحر گوید : بحر کو؟
و آن خیال چون صدف دیوار او
مولانا
مرد آنست که عیب بر خود نهد…
مقالات شمس
تحول و آرامش، زمانیکه انسان با هوشیاری حضور در لحظه و یگانگی با محیط خویش زندگی می کند.
فروپاشی از درون و سوختن با هیزم من ذهنی یا همان شخصیت خود ساخته کاذب و اینکه “من بدون عیبم و همیشه حق با من است!” تو را به گرما و آرامش حضور می رساند.
تو زنده می شوی اگر در این آتش ذهن بسوزی…!
این سوختن نوید زندگیست، دیدن بدون دیده شدن، آرامش سکوت است در طغیان زندگی، هم هویتی و لذت بودن با هستیست، کمال ذره است در هیچ بودن.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.