زنانی که در تحولات منتهی به انقلاب بهمن ۵۷ و ماههای پس از آن به فعالیت سیاسی روی آورده بودند، گروه متنوعی را در بر میگرفتند. این تنوع نه فقط در سازمانهای مختلفی که زنان به آنها پیوسته بودند که در نحوه ارتباط و شکل فعالیت آنها با این سازمانها هم نمود داشت. برخی از زنان، به طور مستقل و بدون هیچ زمینه خانوادگی به سازمانهای سیاسی پیوسته بودند و برخی از آنها، هوادار سازمانهایی بودند که پیش یا همزمان با آنها، افراد دیگر خانوادهشان مانند برادر یا خواهر و یا شوهرانشان به آن سازمانها پیوسته بودند.
منیره برادران که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۹ زندانهای مختلف را در استان تهران تجربه کرده و در زمینه زندانهای دهه ۶۰ تحقیقات زیادی انجام داده است در این باره میگوید:« در اون جا زن بودن یه چیز دوگانه بود. از یک طرف دشمن سیاسی اونها هستی مثل مردان و از طرف دیگه در اسلام و به نظر این بنیادگراها تو زن هستی و موجود ضعیفی هستی و حق نداری با اینها مقابله سیاسی کنی. از اینجا است که مثلاً یهو در دادگاه که داری محاکمه میشی، ازت میپرسه: تو طلاق گرفتی؟ و تو رو تحقیر میکنند. فعالیت کردی، مقاومت کردی و خطر اعدام هست و تو رو یک باره پایین میآرند؛ تو رو از دشمن سیاسی تبدیل میکنن به زنی که در الگوی اسلامی آنها است. نمیخواستند بپذیرند که ما دشمن سیاسی آنها بودیم. تحقیر خیلی شدید احساس میکنی، تنها شدهای، تو رو از درون خالی میکنند.»
بخشی از گزارش جنایت بیعقوبت،شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان سیاسی زن در جمهوری اسلامی – گزارش اول-انتشارات عدالت برای ایران-دسامبر٢٠١١
برای دریافت متن کامل کتاب به صورت پی دی اف اینجا را کلیک کنید
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.