لیلا موری، پژوهشگر مسائل زنان و فعال حقوق زنان در بی‌بی‌سی می نویسه:واکنشها به اعتصاب غذای نسرین ستوده نشان داد که کمپین گسترده بین‌المللی میتواند تاثیر به سزایی در تغییر رفتار حکومت ایران داشته باشد. به اهمیت چنین کارزارهایی جنبش زنان ایران در طول یک دهه گذشته پی برده و از آن در موارد متفاوتی برای نجات جان زنان در بند استفاده کرده است. یکی از دلایل موفق بودن جنبش زنان ایران در سازماندهی کارزارهای جهانی، گسترده بودن روابط این جنبش با دیگر فعالان زنان منطقه و جهان است. دراصل جنبش زنان به اهمیت همکاری و همبستگی با دیگر سازمانهای غیر دولتی زنان پی برده است. کمبودی که به نظر میرسد جنبش های مدنی و سیاسی دیگر ایران مانند جنبش دانشجویی و جنبش کارگری از آن در رنجند. یکی از آخرین نمونه‌ها چنین کمپینهایی، نجات جان زن ایرانی محکوم به سنگسار، سکینه محمدی آشتیانی بود، که فراخوان بین‌المللی جنبش زنان مانع از اجرای حکم سنگسار وی شد. متاسفانه به دلیل زیاد بودن تعداد زندانیان و گمنام بودن و یا ناشناخته بودن بسیاری از آنها و سکوت خانواده‌هایشان بسیج بین‌المللی برای نجات بسیاری از آنان امکان پذیر نمیشود. در نمونه نسرین ستوده، اطلاع رسانی مرتب همسرش، رضا خندان، و عدم سکوت وی در خصوص وضعیت نسرین ستوده، نقش مهمی ایفا کرد. در واقع این کمپین بار دیگر ثابت کرد سکوت بیش از آنکه به نفع زندانی باشد به ضرر اوست.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)