اولین پیروزی فلسطین پس از پذیرش به عنوان «کشور ناظر» رقم خورد. مجمع عمومی سازمان ملل برای پیوستن سریع اسراییل به پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی این بار ۱۷۴ رای مثبت داشت و تنها ۶ مخالف (اسراییل، آمریکا، کانادا، میکرونزی، جزایر مارشال، پالائو). این تغییر رویکرد چندین بازتاب خواهد داشت.

  1. فشار بر اسراییل بیش از گذشته خواهد شد. بی‌توجهی اسراییل به اولین تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل و اصرار بر ساخت شهرک‌ در مناطق اشغالی به احضار سفرای اسراییل در سه کشور اروپایی از جمله بریتانیا و همچنین لحن اعتراضی هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا، منجر شد. رای اخیر مجمع عمومی نیز با ۱۷۴ موافق را باید در دهن‌کجی اسراییل به مصوبه قبلی تفسیر کرد.
  2. نهادهای بین‌المللی و به خصوص سازمان ملل از مظان اتخاذ سیاست‌های دوگانه دور خواهد شد. اسراییل در نهادهای بین‌المللی تا حدی حاشیه امنیت داشت و یکی از مهم‌ترین مصادیق سیاست‌های دوگانه بود. هر چند فشارهای بین‌المللی در گذشته نیز وجود داشت و قطع‌نامه‌های متعددی در خصوص اسراییل در شورای امنیت تصویب و البته وتو شده است، اما انزوای شدید اسراییل در رای اخیر سازمان ملل، وتوی قطع‌نامه‌های احتمالی علیه اسراییل را برای آمریکا بسیار پرهزینه‌تر از گذشته کرده است.
  3. دو رای‌گیری اخیر در مجمع سازمان ملل نشان داد که آمریکا با وجود رای منفی به هر دو موضوع، تمایلی جدی برای تغییر رابطه‌اش با اسراییل دارد. در این دو رای‌گیری آمریکا تلاشی برای تغییر رای دیگر کشورها نکرد. علتش را هم باید در رفتار اسراییل جستجو کرد که هزینه هواداری از وی را بسیار بالا برده است. به احتمال زیاد شاهد سردی روابط میان آمریکا و اسراییل خواهیم بود. پیروزی اوباما در انتخابات نیز زمینه‌ی داخلی این تغییر را فراهم آورده است.
  4. فشار بر ایران برای شفافیت هسته‌ای و همچنین حقوق بشر افزون‌تر خواهد شد. تغییر رفتار جامعه جهانی، کشورهای اروپایی و آمریکا در خصوص اسراییل، از دو منظر باعث افزایش فشار بر ایران خواهد شد. اول، خواباندن صدای اسراییل با این استدلال که جامعه جهانی به دنبال حل بحران هسته‌ای در جهان است و اسراییل هم نمی‌تواند از این قضیه مستثنا باشد. و بعد این که بهانه‌ی سیاست‌های دوگانه از ایران و افکار عمومی در خاورمیانه گرفته شده است. بنابراین فشار بر ایران برای شفافیت هسته‌ای معنای سیاسی خود را در چارچوب نزاع خاورمیانه از دست می‌دهد.
  5. نفوذ ایران در لبنان و حماس کاهش می‌یابد. شرایط جدید حماس را به ابومازن نزدیک می‌کند. بازیگری قطر در غزه و حماس بیشتر خواهد شد. علاوه بر این فشار بیشتر بر ایران، امکان حمایت‌های مالی و نظامی ایران از این دو را کاهش می‌دهد. سوریه نیز در آستانه‌ی فروپاشی است. چنین شرایطی موقعیت حزب‌الله لبنان را تضعیف می‌کند و ناچار باید برای حفظ موقعیت خود به دنبال متحد جدیدی جز ایران باشند.
  6. به کسانی که می‌گفتند غزه و فلسطین مسئله ما نیست نشان داد که فلسطین مسئله‌ی تمام جهان است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com