سرمایه داری و اپیدمی انواع آلرژی ها (بخش پایان)

شبیخون سرمایه به سلامتی کارگران آواره و مهاجر

این موضوع ظاهراً با محتوای مقاله کمی بدون ارتباط است، اما چندان هم نامربوط نمی باشد. بالاتر تصریح شد که درجه آسیب پذیری انسان ها در مقابل کوه مخاطراتی که سرمایه بر سرشان فرو می ریزد ارتباط بسیار تنگاتنگی به موقعیت طبقاتی و شرائط زندگی آنان دارد. کارگران آسیب پذیرترین افرادند و در میان کارگران لایه هائی وجود دارد که میزان آسیب پذیری آنها غیرقابل توصیف است. سؤال این است که این اقشار با این شکل زندگی که سرمایه بر آنان تحمیل کرده است در مقابل موج سرکش بیماری هائی که باز هم سرمایه به جان آنان انداخته است چه می توانند بکننند؟ نگاهی به گدایی در سراسر اروپا در سال های اخیر تصویری از ما به ازاء واقعی این سؤال را در برابر ما قرار می دهد. تعداد گدایان در جوامع اروپای شرقی افزایش می یابد، اینان عموماً در محلات کارگری شهرهای اروپای جنوب شرقی به گدایی می پردازند زیرا فقط کارگران شرایط زندگی آن ها را می فهمند و سرنوشت احتمالی آینده خودرا در چشم آن ها می بینند، اما سخاوت این بخش طبقه کارگر هم شامل عده معدودی از گدایان می گردد، لذا بخشی از کارگران گرسنه و لزوما بی نوا ترین آنها که علاوه بر بیکاری مورد هجوم ستم های نژادی و قومی نیز هستند به کشورهای اروپای شمالی و حاشیه شهرهای این منطقه روی می نهند و به خیل فقیرترین قشر این ملحق می گردند. در واقع این مهاجران نظیر افریقایی های مهاجر به اروپا، از فشار فقر و نداشتن خوراک، پوشاک و مسکن و نه لزوما برای کار فرار می کنند. (زیرا کشورهای اروپایی خود مملو از بیکارانند و با نرخ بیکاریهای دو رقمی کاری برای این مهاجران ندارند). اینان همه چشم امیدشان به آن است که کسانی از همزنجیرانشان در این کشورها دست کمکی به سوی انان دراز نماید. اما چه جای شگفتی که سرمایه داری بر روی جبر تکدی این نفرین شدگان به مذلت غلطیده، آواره و اسیر نکبت هم حساب دنیائی سود باز می کند. اختاپوس غیرقابل توصیفی است نظام بردگی مزدی، اختاپوسی که کارگر را تا جان دارد و تا زمانی که نیاز سودآوری سرمایه اقتضا می کند در موحش ترین ابعاد مورد استثمار قرار می دهد، وقتی به نیروی کارش احتیاج ندارد او را بیکار و گرسنه و راهی گدائی می سازد، اما در اینجا نیز دست از سر وی بر نمی دارد، گدائی کردنش را هم تبدیل به حوزه انباشت و ارزش افزائی سرمایه می کند، شمار کثیر آن ها را گرد می آورد، صدها و هزاران نفرشان را زیر یوغ حکم و برنامه ریزی سودجویانه و بشرستیزانه خود قرار می دهد، از آن ها می خواهد که گدائی کنند و عظیم ترین حصه این گدائی را به سرمایه دار مالک الرقاب خویش دهند!! در اینجا نیز کارگر گدا فروشنده نیروی کار خود به سرمایه دار صاحب گداخانه در حوزه گدائی می شود، از هر ۱۰ ریال که گدائی می کند بیشترین سهم آن را به مافیای سرمایه می پردازد!! شمار این کارگران هر روز بیش از روز پیش می گردد و می روند که در آینده ای نزدیک به احتمال بخش بزرگی از کل طبقه کارگر جهانی را تشکیل دهند، ماجرا از مها جرت میلیونی بیکاران امریکای لاتین به امریکای شمالی آغاز شد و امروز بیکاران و بی خانمان های افریقا و اروپای شرقی مهاجر به اروپای شمالی و غربی و همزمان بیکاران و آوارگان بنگلادش، نپال، برمه و بخش های دیگر آسیا در مالزی، اندونزی و استرالیا به آنها اضافه شده اند. اینان رقت بارترین وضعیت زندگی را دارند. قرار بود کارگران جهان علیه سرمایه دست به دست هم دهند اما آنها تا امروز این کار را نکرده اند و جزای این نکردن آن شده است که با کاسه گدائی سراغ هم روند و دست هم گیرند!! وضع بخشی از طبقه کارگر این شده است. بخشی که نیروی کارش دست گدائی و بهای نیروی کارش مندرس ترین لباس تکه پاره، کارتون خوابی کنار خیابان ها و لقمه ای غذا برای نمردن و ادامه گدائی کردن است. بخشی که حتی آرزوی یافتن کار و فروش نیروی کارش را هم از دست داده است. به هیچ مبارزه ای نمی اندیشد، هیچ خطری برای بورژوازی نیست، آرامش هیچ دولتی را بر هم نمی زند و ظاهراً خواب سالیان دراز همزنجیران فسیل شده خود در رسوبات نظم سرمایه را نیز آشفته نمی سازد. توده های کثیری از این بخش مهاجران افریقائی هستند. انسان هائی که با رفتاری بسیار بدتر از آنچه در حق حیوانات قابل خرید و فروش می شود، بر عرشه کشتی های شکسته تلنبار می گردند و مهاجرتشان به نوبه خود حوزه ای از سلاخی بشر توسط سرمایه است. جنگ افروزی سرمایه آنان را از خانه و کاشانه و امکان کار آواره می کند، فقر و بی مسکنی و فلاکت و ادبار تحمیل شده از سوی سرمایه آنها را مجبور به فرار می کند. کل دار و ندارشان با بیرحمی تمام توسط سرمایه دار صاحب لنج تاراج می شود و در نیمه راه با شقاوت و بی رحمی باز هم افزونتر طعمه ماهیان دریا می گردند. بدترین محلات شهرهای اروپا محل زندگی آنها است و اگر خیلی شانس داشته باشند بد ترین و سخت ترین کارها که هیچ کس حاضر به انجامش نیست در مقابل پشیزی دستمزد حاصل این سفر پر مخاطره خواهد بود. اینان که حاصل تاخت و تاز اخیر سرمایه داری به زندگی توده های افریقا هستند به کارگران اروپا زندگی شاق با حداقل ممکن را یاد می دهند. سرمایه داران اروپا از این مهاجرت ها هیچ نگرانی ندارند زیرا این خود مانند شمشیر داموکلس بر سر طبقه کارگر اروپا و بخصوص پائین ترین اقشار آن آویزان است که هیچگاه تقاضایی بالاتر از پائین ترین دستمزد در سر نپروراند. این در حالی است که وضعیت سایر کارگران هر روز بدتر می شود سازمان بین‌المللی کار (ILO) در گزارش تازه خود که روز ۱۹ مای ۲۰۱۵/ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۴ منتشر شد چنین می گوید «اشتغال سه چهارم شاغلان در جهان در قالب قراردادهای غیردائمی، به صورت مشاغل غیررسمی بدون انعقاد قرارداد یا اشتغال بدون دریافت دستمزد در چارچوب فعالیت‌های خانوادگی است.» بر پایه‌ی گزارش تازه سازمان جهانی کار نزدیک به ۶۰ درصد از کارگران و کارکنان بدون داشتن هیچ‌گونه قراردادی مشغول به کار هستند. این افراد یا به صورت روزمزد یا در چارچوب فعالیت‌های خانوادگی مشغول کار می باشند. در میان شاغلانی که دارای قرارداد کاری هستند هم بر پایه‌ این گزارش تنها نزدیک به نیمی (۴۲ درصد) قرارداد دائمی دارند و نیم دیگر با قرارداهای موقت کار می کنند. این سازمان اذعان می کند که دولت های سرمایه اکنون چاره کار را در تغییر قالب‌ها و تعاریف استاندارد اشتغال به قالب‌های غیراستاندارد دربرخی کشورهای اروپایی می بینند. پدیده ناگوار دیگری که سازمان جهانی کار به آن اشاره می‌کند، افزایش شمار زنانی است که به طور پاره‌ وقت کار می‌کنند. نابرابری میزان درآمد کسانی که قرارداد دائمی دارند در مقایسه با شاغلان دارای قرارداد موقت، یکی دیگر از نکاتی است که در این گزارش به آن اشاره شده است. سازمان جهانی کار در گزارش خود می‌نویسد که تنها ۵۲ درصد از مجموع شاغلان در سراسر جهان از خدمات بازنشستگی برخوردار هستند. این درصد در میان کسانی که در قالب قرارداد موسوم به (فری‌لنس) کار می‌کنند به ۱۶ درصد می‌رسد. ظهور قشرهای جدید کارگری پدیده ای از همه لحاظ وحشت انگیز است. کارگر مهاجر چینی وظیفه‌اش جداکردن انواع ظروف پلاستیک از هم است. او زندگی‌اش به ظروفی وابسته است که دیگران به دور افکنده‌اند. در چین بیش از ۲۰۰ میلیون کارگر مهاجر وجود دارد. بخش مهمی از آن ها قشر جدیدی از طبقه کارگر را تشکیل میدهند که به جمع آوری زباله مشغول اند و در سرتاسر جهان در همه کشورها نیز وجوددارند. محل زندگی بسیاری از کارگران مهاجر کوچک و بسیار نامناسب است. این کارگران مزدی بسیار نازل دریافت می‌کنند و نه تنها احترامی ندارند که از هیچ حمایتی هم برخوردار نیستند، هیچ مرکز بهداشتی آن ها را راه نمی دهد. هفت روز در هفته تا ۱۴ ساعت در روز کار می‌کنند و هیچ قراردادی با آن‌ها امضا نمی‌شود. امروزه بیش از یک میلیون کارگر مهاجر در بنادر مختلف جهان به کار بار زدن و تخلیه کانتینرهای عظیم مشغولند. نوع دیگر زندگی بخشی از کارگران مهاجر این است که تا ۹ ماه سال را در اقیانوس‌ها به سر می‌برند و از بندری به بندر دیگر می‌روند. کار در کشتی‌ها تکراری و خسته ‌کننده است و هیچ تنوعی و یهداشتی در کار نیست. بسیاری از کارگران مهاجر در تایلند در بخش ساخت‌و‌ساز مشغول‌اند. از لباس‌های ایمنی کار هیچ خبری نیست. این کارگران برای ایجاد ایمنی بیشتر خود کلاهی بر سر می‌گذارند و با پیچیدن یک پارچه یا زیرپیراهنی به دور صورت و دهان می کوشند تا حتی‌المقدور از گزند گرد و خاک و حرارت آفتاب در امان بمانند. پوشاندن چهره اما در بسیاری موارد برای مشخص نشدن هویت است. او مجبور است به طور غیرقانونی در تایلند زندگی و کار ‌کند. آن‌ها به‌این‌ترتیب با پنهان‌ کردن هویت خود امکان می‌یابند که در صورت بروز مشکل به سرعت خود را مخفی کنند. در آلمان نیز صدهاهزار کارگر مهاجر زندگی و کار می‌کند و بسیاری از جوانان کشور های اروپای شرقی رویای زندگی در آلمان را در فکر خود پرورش می‌دهند. وضع طبقه کارگر ایران از این نیز بدتر است بنا بر آنچه بانک مرکزی ایران اعلام کرده حدود یک چهارم خانوارهای ایرانی هیچ فرد شاغلی ندارند، هرچند که ممکن است درآمد داشته باشند. خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) ۲۵ آبان ۱۳۹۳، براساس بررسی‌های صورت گرفته از سوی بانک مرکزی ایران، ۲۴ درصد خانوارهای ایرانی بدون هیچ فرد شاغل، ۵۷ درصد دارای یک نفر شاغل، بیش از ۱۵ درصد دارای دو نفر شاغل و حدود ۳ درصد دارای سه نفر شاغل و بیشتر بوده‌اند. این در حالی است که هزینه زندگی با سرعتی چند برابر آن هایی که دستمزدی دارند افزایش می یابد. نماینده‌ کانون شوراهای اسلامی سرمایه می گوید «بر پایه‌ی گزارش‌های رسمی در حالی که حداقل مزد از ابتدای سال جاری مبلغ ۳۹۸ هزار تومان تعیین شده، هزینه متوسط یک خانواده‌ بیش از ۲.۵ میلیون تومان برآورد می‌شود». بحران مالی کشورها بسیاری از جوانان را مجبور به مهاجرت و کار در شرایط سخت می‌کند. به این کارگران به‌طور متوسط ساعتی سه یورو دستمزد پرداخت می‌شود. آن‌ها در ازای این پول باید کارهای ساختمانی توان‌فرسا انجام دهند. این در حالی است که مخارج زندگی در آلمان بسیار بالاست. هنگامی که والدین برای کار به کشوری دیگر عزیمت می‌کنند، بسیاری از کودکان در کشور خود تنها می‌مانند. یک چهارم شهروندان مولداوی در خارج از این کشور کار و زندگی می‌کنند. ارتباط پدر و مادر با کودکان‌شان تنها به صورت تلفن و اینترنت است. مولداوی یکی از فقیرترین کشورهای اروپاست. ده‌ها سال است که کارگران مهاجر در آلمان زندگی می‌کنند. کارگران ترک، ایتالیایی و دیگر کشورهای جهان بعد از جنگ امپریالیستی دوم برای کار به آلمان آمدند. مناطق مهم صنعتی غرب آلمان را بیشتر این کارگران ساختند و همانجا نیز محل زندگی این کارگران مهاجر شده است. آری زندگی بخش اعظم طبقه کارگر جهان بشکل اسفناکی از ضروری ترین مایحتاج زندگی تهی می شود و این زندگی ناسالم، در محیط زیستی ناسالم به سایر بخش های طبقه کارگر که تا کنون از حداقل بهتری برخوردار بودند (عموما طبقه کارگر اروپا و امریکا) سرایت می کند. بطور کلی سرمایه داری، جهان کارگران را به عقب باز می گرداند و شرایط زندگی آن ها را اسفناکتر می نماید. با این اشاره کوتاه به وضع طبقه کارگر جهان و باز گو کردن شرایط واقعی زندگی آن ها وقت آن است که نتایج دیگری را به آن اضافه کنیم و آن شرایط زیست، حالت بدنی و سلامتی آن ها است. شرایط زندگی بخش اعظم کارگران جهان چنان است که توضیح دادیم و این شرایط فقط باعث افزایش بیماری ها می شود. مساکن کارگران در مکان ها و از موادی ساخته می شود که سوای همانندانشان فرد دیگری حاضر به استفاده از آن ها نیست و از این مهمتر این مساکن بنحو بدتری نگهداری می شوند. سرمایه داران هنگامی که از قیافه ظاهری خانه های خود راضی نیستند و یا از آن ها خسته شده اند براحتی با اشاره ای آن را عوض می کنند اما محل زندگی کارگران (در صورتی که خانه ای داشته باشند) که عموما بدون فضای کافی، بدون تهویه و از مصالح ساختمانی مضر و مریض کننده ساخته می شود، مرطوب و غیر بهداشتی است. اعضاء خانواده کارگران همیشه از کمبود جا می نالند و لذا اکسیژن کم و هوای سالم مشکل همیشگی آن ها است. غذای کارگران نه تنها از نظر کمیت شکم خانواده را سیر نمی کند بلکه بخصوص از نظر کیفیت از مواد ارزان و بسیار آلوده تهیه می شود بطوری که بدن کارگران عموما از نظر دفاعی همیشه ضربه پذیر است. تمامی مطالبی که در مورد مواد مضر افزوده به غذا ها گفتیم عموما در مورد کارگران و خانواده های آن ها صادق است زیرا سرمایه داران همواره از قدرت انتخاب خود جهت خرید بهترین مواد و پذیرایی های قابل کنترل استفاده می کنند. بی جایی، کم غذایی، بد غذایی، گرسنگی، استشمام هوای آلوده، زندگی در محلات غیر بهداشتی منجر به پذیرش انواع آلرژی می گردد. ارقامی که در ابتدای این مقاله در مورد افزایش و گسترش آلرژی و آسم گفته شد فقط از جوامع سرمایه داری که دارای سازمان ها و انیستیتوهای تحقیقاتی برای چنین مواردی هستند می باشد اما میتوان تخمین زد که توده های کارگر جهان که مبتلا به آلرژی هستند بسیار بیشتر از ۸۰۰ میلیون است که سازمان بهداشت جهانی می گوید زیرا توده های میلیونی کارگران جهان که در سطرهای پیش وضع زندگی، کار، درماندگی و دربدری آن ها توصیف شد در شرایطی نیستند که به حساب آیند، درمانگاهی در دسترس ندارند، هیچ دولتی مسئولیتی برای آن ها ندارد (و بهمین دلیل از کشور خود و محل زندگی خود دست می کشند و به مهاجرت های پر مخاطره دست می زنند) و در نتیجه در هیچ جا نیز ثبت نمی شوند اما این بدان معنی نیست که آن ها وجود ندارند و امراض و آلرژی های آن ها نیز وجود ندارد. در این میان وضع صاحبان سرمایه، مدیران، برنامه ریزان خصوصی و دولتی سرمایه هیچگاه بدتر نمی شود. در حالی که وضع لایه های مختلف طبقه کارگر هیچگاه ثبات ندارد بطوریکه نوسانات زندگی در هر یک از قشرهای مختلف طبقه کارگر ممکن است فردای آن ها را نظیر قشر بیکار و آواره کارگران نماید به طوری که کل این طبقه همواره نگران آینده خود است. نگران این که ممکن است فردا بیکار شوند و در این صورت چگونه از عهده مشکلات خورد و خوراک، پوشاک، بهداشت و مسکن برآیند.

پیوست ۱

جدول ۱ مواد تکنیکی افزوده به غذا ها که سبب افزایش طول عمر کالا میگردند و باعث آسم و یا نوع دیگری آلرژی می شوند. اما باید توجه داشت که این لیست رسمی مواد ثبت شده ایست که سازمان بهداشت مواد غذایی اروپا ^۲EFSA پروانه ثبت و جواز استفاده از آنها در تولید غذا را صادر کرده است. علاوه بر مواد رسمی هزاران ماده دیگر قانونی و غیر قانونی به غذاها اضافه می شود. لازم به تذکر است که این کالاها فقط در حوزه تولید غذا بکار نمی روند بلکه در تهیه دارو، لوازم آرایش، شامپوها و صابون ها نیز به کار گرفته می شوند. ^{۲, ۳ ،۴ ، ۵، ۶}

پیوست ۲

جدول ۲ بخش مهمی از آفت کشهای (Pesticide) تولید شده بعد از جنگ جهانی دوم نتیجه درس آموزی سودجویانه سرمایه از کارکرد سموم طبیعی گیاهی و نیز تجارب حاصل از جنگ در زمینه تولید سلاح شیمیایی بوده است.

حشرات، جوندگان، علف های هرز، قارچ ها، باکتری ها، کرمها، پارازیت ها و حتی عنکبوت ها و پرندگان موجوداتی هستند که توسط سموم تولید شده کمپانی های کشاورزی و شیمیایی مورد حمله قرار می گیرند. این سموم از نظر حوزه مصرف به دو دسته تقسیم می شوند. گروه نخست در کشاورزی جهت حفاظت و افزایش بازدهی گیاه و طول عمر محصول به کار می روند. دسته دوم را موادی تشکیل می دهند که جهت حفاظت پارچه، چوب، لباس، کفش، چادر، رسوبات آب در حوض تصفیه خانه ها، قایق و کشتی های بزرگ به کار گرفته می شوند. (Impregnating agents).

Reference

1. A new era in palaeomicrobiology: prospects for ancient dental calculus as a long-term record of the human oral microbiome. Christina Warinner, Camilla Speller and Matthew J. Collins

2. EFSA Journal 20YY;volume(issue):NNNN EFSA (European Food Safety Authority)

3. Ruth Winter, A Consumer of Food Additives
4. Beatrice Trumhunter, The Mirage of Safety
5. Roy Firus, Introduction-Dangerous food additives with E-number
6. Roy Firus, Min bok om mat och hälsa: www.bloglovin.com/blog/post/2784626/2448412071New York, NY: Palgrave Macmillan, 20112011. 47. 3. Rapport-
7. e number: preservative-ivy Rose holistic
8. Common food ingredients like polysorbate 80, lecithin, and carrageenan interfere with microbes in the gastrointestinal tract, says new study. – See more at: http://civileats.com/2015/02/25/how-emulsifiers-are-messing-with-our-guts-and-making-us-fat/#sthash.2FxEiuwv.dpuf
9. www.lakartidningen.se/functions/oldarticleview.asp?articled=8206

حسن عباسی

ژوئن ۲۰۱۵

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)