شرط دیدارِ عزیزان: حجم پول در حساب بانکی؟

درباره‌ی نظرسنجی آماری سیستم ویزادهی توسط جامعه ایرانیان در آلمان

حدود یکصد و سی هزار شهروند ایرانی و یا ایرانی‌تبار در کشور آلمان فدرال زندگی می‌کنند. این گروه برخلاف شهروندان آلمانی‌تبار قادر نیستند با پدر و مادر و سایر اقوام درجه یک خود بدون گذر از هفت‌خوان مقررات و تشریفات سنگین درخواست و دریافت ویزا از سفارت آلمان، به راحتی در محل زندگی و خانه خود، دیدار کنند.
در قوانین و پراکسیس روزمره روند ویزادهی دولت آلمان فدرال موضوع خویشاوندی درجه یک اتباع و شهروندان خارجی‌تبار ساکن آلمان نقش مهمی بازی تمی‌کند و با درخواست‌های ویزای متقاضیان برای ملاقات عزیزان خود در آلمان با همان معیارها و قواعدی برخورد می‌شود که با هر متقاضی عادی ویزاهای توریستی. به این ترتیب مادران، پدران، خواهران و برادران شهروندان ایرانی‌تبار از نظر دولت و قوانین کشور آلمان همه “توریست” محسوب می‌شوند و نه عزیزان و نزدیکان این دسته از شهروندان. در تقسیم‌بندی روادیدها این گروه از خویشاوندان درجه یک در چارچوب “روادید برای پیوند خانواده” قرار نمی‌گیرند. روادیدهای پیوند خانوادگی تنها شامل همسران قانونی و فرزندان زیر ۱۸ سال می‌شوند. در این قوانین جایی برای ویزاهای دیدار اعضای خانواده پیش‌بینی نشده است.
نتیجه عملی چنین قوانینی همان پراکسیس روزمره‌ای است که اکنون در برخورد با درخواست‌های ویزای خویشاوندان درجه یک ایرانی‌تباران مشاهده می‌شود. وقتی مادر یا پدر یک شهروند ایرانی‌تبار ساکن آلمان برای درخواست روادید به سفارت آلمان مراجعه می‌کند، برای داشتن شانس قبولی درخواست، بایستی مدارک درخواستی را به طور کامل ارائه دهد.
در عرف کنسولی سندی که با برگردانی نادرست “دعوت‌نامه” نامیده می‌شود در واقع یک تعهدنامه مالی (Verpflichtungserklärung) است. در این تعهدنامه مشخصات فردی میزبان و مهمان ثبت شده و توانایی مالی میزبان از سوی اداره مربوطه ارزیابی می‌شود.
از جمله اسناد دیگری که برای درخواست ویزای دیدار از بستگان ضروری است، برگه اشتغال به کار با فیش حقوقی، موجودی حساب بانکی و گردش سه ماهه پول در حساب، سند مالکیت خانه یا املاک دیگر و غیره است. با کنترل میزان ثروت متقاضی می‌بایستی در درجه نخست این اطمینان حاصل شود که توانایی مالی درخواست کننده در حدی است که بتواند مخارج سفر را مستقلن تامین نماید و در عین حال درجه‌ی وابستگی او را به کشور مبداء نشان بدهد. تمام این مدارک در کنار تعهدنامه مالی میزبان بایستی در حدی قابل قبول اثبات نمایند که متقاضی تنها به طور موقت به دیدار عزیزش در آلمان می‌رود و قصد ماندن در این کشور را ندارد. چنانچه در پرونده متقاضی مدارک ناقص و یا به قدر کافی گویا و مستند نباشند، دلیلی برای رد درخواست به خاطر نداشتن ریشه در کشور مبداء و یا فقدان سند کافی برای آمادگی بازگشت متقاضی به کشور خود، خواهند بود.
از دیدگاه سیاست خارجی آلمان فدرال ایجاد محدودیت قانونی در دیدار اقوام درجه اول شهروندان خارجی‌تبار به خاطر حفظ منافع ملی آلمان در پیشگیری از مهاجرت بی‌رویه به این کشور و صرف هزینه و بودجه فراوان برای تامین پناهندگان و مهاجران با بنیه ضعیف مالی معنا پیدا می‌کند. از سوی دیگر شهروندان خارجی‌تبار ساکن آلمان از رد درخواست ویزای عزیزان خود، به‌ویژه والدین، فرزندان، خواهران و برادران که برای دیدار آن‌ها قصد سفر به آلمان را دارند، دل‌چرکین و آزرده‌خاطر می‌شوند و این‌گونه رفتارها را نقض حقوق اولیه شهروندی خود می‌دانند.
بر اساس مطالعات و ارزیابی‌های انجام گرفته توسط جامعه ایرانیان در آلمان در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، از میان شکایات ارسال شده شهروندان ایرانی‌تبار، موضوع رد درخواست خویشاوندان درجه اول ایرانیان مقیم آلمان، مهم‌ترین موضوع مرکزی این شکایات را تشکیل داده است. موارد گزارش شده شامل رد درخواست‌های مادر، پدر، برادر، خواهر و فرزند این افراد می‌شود. رسیدگی به درخواست‌ها بر اساس گزارش‌های ارسالی، تنها با سلیقه شخصی صورت می‌گیرد و در پاسخ به اعتراضات و شکایات به جواب‌های استاندارد و از پیش آماده مانند “امکان عدم ترک خاک آلمان پس از خاتمه مهلت ویزا” و یا “ناقص بودن مدارک” و از این قبیل بسنده می‌شود. مشکلات مربوط به امور اداری و سازمانی نیز بخش دیگری از گزارش‌ها را به‌خود اختصاص داده‌اند. از اهم این مشکلات وقت‌های طولانی‌مدتی است که هر چند ماه یکبار در صفحه اینترنتی سفارت ظاهر می‌شوند و تنها پس از دو روز به پایان می‌رسند. زمان انتظار برای دریافت پاسخ اکنون به بیش از چهار هفته هم می‌رسد.
با توجه به این فاکت‌ها جامعه ایرانیان در آلمان برای تدوین استراتژی خود در راستای تلاش برای بهبود شرایط ویزادهی به ایرانیان اقدام به تدوین پرسش‌نامه‌ای به منظور تهیه آمار و نظرسنجی از مخاطبان نموده است. هسته مرکزی این نظرسنجی آماری پاسخ مخاطبان به این پرسش است که آیا سیاست خارجی آلمان فدرال مجاز است حق دیدار و ملاقات اقوام درجه یک شهروندان مقیم آلمان با تبار غیر آلمانی را مشروط به تمول مالی و یا سایر امور بوروکراتیک برای پیش‌بینی مقاصد مهمانان در ماندن یا بازگشت به کشور خود، بنماید؟ و آیا دستیابی به هدف به‌رسمیت شناختن حق ملاقات اقوام درجه یک ایرانیان مقیم آلمان (پدر، مادر، همسر، فرزند، خواهر و برادر) از طریق صدور بی قید و شرط ویزا از نظر پاسخ‌دهندگان امری ممکن و قابل دسترس در جامعه آلمان است؟ منظور از صدور بی قید و شرط ویزا، حذف موازین و مقررات جاری مانند اخذ مدارکی از قبیل سند مالکیت، حساب بانکی، قرارداد کار و غیره است. به این ترتیب اعطای برگه شناسایی و اثبات خویشاوندی درجه یک با شهروند ایرانی‌تبار مقیم آلمان (که اغلب همان شخص دعوت‌کننده و یا همسر قانونی اوست) برای اخذ ویزا بایستی کافی قلمداد شود. این خواسته بر مبنای این اصل مستدل می‌شود که حق ملاقات اقوام درجه یک، یک حق شهروندی و انسانی است و نمی‌بایستی آن را قربانی نبود ثروت و توانایی مالی کافی نمود.

لینک پرسش نامه به زبان فارسی
http://iranischegemeinde.de/index.php/fa/visum-umfrage-fa

لینک پرسش نامه به زبان آلمانی
http://iranischegemeinde.de/index.php/de/visum-umfrage-de

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)