مردی که متعلق به سرزمینِ عاشقان بود

فرانتس شوبرت (Franz Schubert) در سال ۱۷۹۷ در وین (Vienna) به دنیا آمد و از همان طفولیت نشان می‌‌داد که فردی نابغه است،پرفسورِ موسیقی‌ او در آن روز به شوبرت گفت:دیگر چیزی بیش از نمیدانم تا به تو آموزش دهم،استعدادِ تو در موسیقی‌ خدادادی است.

صدای شوبرت زیبا بود و خیلی‌ زود واردِ گروه کُر سلطنتی شد،همانجا بود که تحتِ آموزشِ استاد سالیریْ بزرگ (Antonio Salieri) قرار گرفت.

اولین سنفونی خودش را در سالِ ۱۸۱۳ ساخت.شوبرت پُر کار بود و بیش از ۶۰۰ ترانه ساخت که بسیاری از این نغمات تحتِ تاثیرِ اشعارِ گوته (Johann Goethe) ،شیلر(Johann Schiller)  و هاینه (Heinrich Heine) بود.

در سال ۱۸۲۲ اولین سنفونی معروفِ خود را به نامِ اینکنکلوسا (Inconclusa) را ساخت.

بیش از ۱۰ سنفونی ساخت و در ساختِ سونات برای پیانو نیز فعال بود و امروزه یکی‌ از بهترین استادانِ آواز رومانتیک در موسیقی‌ کلاسیکِ غربی برداشت می‌‌شود.

فرانتس شوبرت آن زمان خیلی‌ دوست و آشنائی نداشت و کّلاً گوشه گیری بود که دائم با مشکلاتِ مادی دست و پنجه نرم می‌‌کرد.مردم او را نمیشناختند و آثارش (در زمینه اُرکستر و اُپرا) هیچگاه در زمانی‌ که او در قیدِ حَیات بود اجرا نشد.

او تنها به موسیقی‌ فکر میکرد و هیچگونه دلمشغولی دیگری را به افکارش راه نمی‌داد.او تنها برای دنیای موسیقی‌ خلق شده بود.با خوشبختی آشنائی نداشت و رنج کشیدن و انبوهی از غصّه همواره بر دوشَشْ سنگینی‌ میکرد.

فرانتس شوبرت نیز همانندِ بسیاری از نوابغِ دیگر زود از دنیا رفت و آن نوامبر سردِ سالِ ۱۸۲۸ هیچگاه از یادِ دوستدارانش پاک نخواهد شد.

شوبرت متعلق به این دنیا نبوده و او به سرزمینِ عاشقانِ واقعی‌ تعلق داشت.

یادَش گرامی‌ باد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)