شکنجه کردن انسان در انظار عمومی با شلاق آن هم به جرم روزه خواری مایه شرمساری است. من باور نمی کنم هنوز کسانی در دایره قدرت باشند که به شریعت حاکم باور داشته باشند و تصور می کنم که صدور و اجرای چنین احکامی در راستای ایجاد اتمسفر ترس و وحشت صورت می گیرد بنابراین اکنون نمی خواهم درباره جنبه غیر انسانی بودن آنها بحث کنم. مسئله این است که آیا در نظام ولایت فقیه روزه خواران هم حقوقی دارند یا خیر. بر اساس شریعت این نظام روزه بر کودکان، بیماران، غیرمسلمانان و بسیاری از گروههای دیگر واجب نیست. آیا مکانی عمومی وجود دارد که این گروهها بتوانند بدور از چشم جماعت روزه دار و با خیال راحت لقمه ای نان در دهان بگذارند؟

کلیه رستورانها و اغذیه فروشی ها در ساعات روزه داری تعطیل هستند. غذا خوردن در دانشگاه و اداره هم ممنوع است. در ادارات دولتی حق نداری درب اتاق خود را قفل کنی و بدور از چشم سایرین چیزی بخوری. اداره اماکن عمومی به دفاتر خصوصی سرکشی می کند تا مبادا کسی بخورد و بیاشامد. در انتهای کوچه های بن بست هم ماشین نیروی انتظامی دور میزند تا روزه خواری تنها را پیدا و دستگیر کند.
کسانی که شکنجه کردن و مجازات روزه خواران را اجرای حکم الهی مینامند لااقل باید به این پرسش پاسخ بدهند که چه راهکاری برای خوردن و آشامیدن کسانی که روزه بر آنها واجب نیست، در نظر گرفته اند آیا فقط اینکه در خانه بمانند و زندگی روزمره را تعطیل کنند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com