لائوتزو از دیدگاه روانکاوی (۴)

عدم قطعیت تنها در فیزیک کوانتوم مطرح نیست، تقریبا تمام زندگی ما در پیش بینی ناپذیری سپری می شود. همواره با درصدی از احتمال شکست مواجهیم. هر چقدر هم که خودمان و جهان اطراف مان را بیمه کنیم باز هم خطر به کلی از میان نمی رود. هم اکنون که در حال مطالعه این متن هستید ممکن است یک شهاب سنگ از آسمان به سر شما برخورد کند.
یک راه حل برای دوری از اضطراب پیش بینی ناپذیری جهان این است که به جهانی دیگر اعتقاد داشته باشیم و معتقد باشیم اگر در این جهان به ما ظلمی شود در آن جهان حق خود را پس خواهیم گرفت، اگر اینجا به نتیجه نرسیدیم در آن جهان نتیجه را به ما خواهند داد یعنی عمل ما نه تنها بدون چشمداشت نتیجه نیست بلکه بی شک به نتیجه خواهیم رسید.
راه حل دیگر این است که پیش بینی ناپذیری جهان را بپذیریم، اما با اضطراب ناشی از آن چه کنیم؟ به علاوه در جهانی که پیش بینی ناپذیر است، با چه معیار و سنجشی عمل کنیم؟ در چنین جهانی به چه چیزی ایمان بیاوریم؟
لائوتزو کسی را به ایمان فرا نمی خواند. کسی را تحقیر نمی کند، کسی را به کشتن دیگری دعوت نمی کند. در بازی هایی که در روانشناسی تحلیل تبادلی مطرح می شوند معمولا نوعی فریب کاری نسبت به خود یا دیگران یا هر دو وجود دارد. بازی برای هدفی رخ می دهد که قرار است پنهان بماند و برای پنهان ماندنش نیاز به تلاش برای اثبات به وجود می آید ( اثبات اینکه: نه! هدف بازی من این نیست! ). لائوتزو اساسا در پی اثبات چیزی نیست:

کلام حقیقت عاری از آراستگی
و کلام آراسته خالی از حقیقت است.
خردمندان نیازی نمی بینند تا منظورشان را اثبات کنند؛
آنان که سعی در اثبات نظراتشان دارند، از خرد بویی نبرده اند.

فرزانه دارایی ای ندارد.
هر چه بیشتر به دیگران یاری می رساند،
شادتر می شود.
هر چه بیشتر به دیگران می بخشد،
غنی تر می شود.

تائو بدون اصرار و پافشاری، قوت می بخشد.
فرزانه با رها کردن میل به تسلط، رهبری می کند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)