راهم بسى طولانى اما مقصدم نزدیک است
از کابل آمدم و میهمان تهران شدم
هواى سمرقند و بخارا کردم
خواهرم بدخشان صدایم مى کند
و
برادرم زابل مرا مى خواند
پدرم در توس چشم انتظار است
و مادر دلتنگ ما
نه از کاوه توانم بگذرم
و نه تهمینه رهایم مى کند
و نه زیبا دخت مازندران سودابه
گرماى محبت کورش مرا باز مى خواند
که چون او بزرگ و جاودان ندیدم
پاینده ایرانم و جاودان دلیرانش
که هر دم یادشان مرا تنها نمى گذارد
رودابه
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.