محمّد احمدي.
_________________________________________________________________
با روي کار آمدن حسن روحاني و تغيير فضاي سياسي کشور اميد آن مي‌رود که جنبش دانشجويي پس از ۸ سال سخت بتواند خود را احيا کند و مجوزهاي لازم براي فعاليت دوباره را اخذ نمايد. در اين ميان حمايت دولت مسلماً لازم است امّا همۀ ماجرا نيست. جنبش دانشجويي نبايد تمام تعريف خود را در مجوزهاي دولتي و فعاليت در زير سايۀ قدرت و حمايت از او بيابد و براي آيندۀ خود بايد برنامه‌اي روشن و تئوري‌اي منسجم داشته باشد تا بتواند نقشي فعال و پر جنب و جوش به دور از جوزدگي‌هاي عاميانه داشته باشد. ترسيم برنامۀ آيندۀ جنبش دانشجويي ممکن نمي‌گردد مگر با فعاليت گستردة دانشجويان علاقه‌مند و بحث و جدل مستمر براي تعيين خط‌مشي‌ها.
جنبش دانشجويي وظيفه دارد هم در راستاي خطمشي آيندۀ خود؛ و هم در جهت داشتن نقشي فعّال در حوزة عمومي، به کارا کردن محيط​هاي عموميِ بحث و تبادل نظر در دانشگاه​ها بيانديشند. عموميت به معناي جمع​شدن توده​اي از افراد نيست. حوزۀ عمومي جامعه متشکل از جماعت کتابخوان است که وظيفۀ عقلاني‌سازي قدرت را بر عهده دارد . استدلال، فهم و مطالعه مسيري است که سبب فعال​شدن و افزايش توان عقلاني‌سازيِ حوزۀ عمومي ميشود. حوزۀ عمومي بر مبناي تبادل نظر و داوري عمومي شکل ميگيرد نه تبادل سليقه و شنيدن صرف. اين حوزه جاي استدلال است، جاي دليل​آوري براي يک نظر، دفاع​کردن از آن و ديدن جنبه​هاي ضعف و قوت اش. استدلال بايد نقدپذير باشد. گفتن اين جمله که “اين نظر من است، چيزي است که من فکر مي​کنم و لازم نمي​بينم در مورد آن به بحث بپردازم و آنرا به نقد بسپارم و به نقد منتقدان جواب دهم” جمله​اي است به غايت مضحک و اسم اش نه تبادل نظر، که تبادل سليقه است.
آنچه که عموم فکر مي​کنند شايد محترم باشد ولي حتماً درست نيست؛ و آنچه که بزرگان فکر مي​کنند بدون نقد و بررسي کالايي است مصرفي نه فکري فرهنگساز. کاهش فعاليت در طي ۸ سال گذشته سبب ضعف فکري در بدنۀ داشجويي شده و سطحي​نگري فکري در ميان دانشجويان بسيار پررنگ است. از همين حالا مي​توان براي برگزاري جلساتي عمومي که افرادي مطالعه​گر و با دانشي کافي در آن حضور داشته باشند، به طور منظم، برنامه​ريزي کرد. برگزاري اين جلسات بسيار کم هزينه امّا به غايت پر ارزش است. کمک گرفتن از فضاي مجازي (وبلاگها، شبکههاي اجتماعي) و مجلات دانشجويي نيز کارا است؛ به شرط آنکه تنها به انعکاس مطالب رسانه‌هاي معروف کشور و نوشتن اشعار شعراي معروف بسنده نشود و به بحث و تحليل فکري در ميان دانشجويان دامن زند.
نقد قدرت و عقلاني​سازي آن صرفاً معطوف به دولت نيست و فرهنگ عمومي را نيز نبايد از ياد برد. عادتهاي ذهني و رفتارهاي معمولِ خودمان را نيز لازم است به بوتۀ نقد گذاشت و در مورد آنها انديشيد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)