بازوى اجرایى براى “نرمش قهرمانانه”

مهدی ساوالان پور – دومین حضور بین المللی حسن روحانی پس از آغاز دوران ریاست جمهوری وی در اجلاس داووس سوئیس، با رنگ بوی اقتصادی همراه بود به گونه‌ای که وی از شرکت‌های غربی خواست تا با فراموش کردن گذشته پای در عرصه سرمایه گذاری در ایران بنهند.

البته باید گفت پایه اصلی این درخواست در سفر وی به نیویورک و اعلام آمادگی ایران برای ایجاد رابطه با آمریکا و همپیمانانش نهاده شد و توافقنامه هسته‌ای در ژنو موجب گردید که با تعلیق تحریم‌ها ضد ایران این خواسته از جامعه جهانی صورت گیرد.

رئیس جمهور کنونی ایران به خوبی نشان داده است که در دیپلماسی بین‌المللی و حرکت در جهت کاهش تنش‌ها بر خلاف خواسته برخی از تندرویان حکومتی موفق عمل کرده است و صحت این امر را که توافقات هسته‌ای می‌تواند راهگشای مشکلات گذشته و ایجاد شرایط مناسب در تعامل با جهانیان به ویژه غرب باشد را نمایان کرده است.

اعلام این مساله از سوی وی که “تحولات دیپلماتیک آغاز شده در جهت حل مسئله هسته‌ای نهایتا به ایجاد شرایط مناسب در زمینه روابط ایران با غرب منجر خواهد شد” بیانگر این موضوع است که دولت یازدهم می خواهد با تمام ناملایمات داخلی روابطش را با جامعه بین‌المللی گسترش دهد.

ایران به دلیل تحریم‌های گسترده چند سال گذشته بازار مناسبی برای شرکت‌ها و صنایع کشورهای غربی است که به دلیل عدم حضورشان به تسخیر کشورهای بلوک شرق به ویژه چین در آمده بود که امروز با لغو برخی تحریم‌ها این شرکت‌ها خود را آماده حضور در جامعه‌ای می‌کنند که ظرفیت‌های بالایی برای سرمایه‌گذاری دارد.

حسن روحانی نیک می‌دانست که تنها راه حل بحث هسته‌ای و به دنبال آن تجدید حیات اقتصاد ایران را باید در مذاکره با آمریکا جستجو کند و ارسال پالس‌های مثبت در این زمینه و به دنبال آن مذاکره تلفنی با باراک اوباما، گره کور این ماجرا را باز کرد و امروز شاهد این مساله هستیم که با وجود مخالفت‌هایی در داخل هر دو کشور، سران ایران و امریکا به دنبال ایجاد رابطه مسالمت آمیز با یکدیگر هستند.

هفتمین رئیس جمهور ایران به درستی مسیری را انتخاب کرد که خروج ایران را از انزوای سیاسی به دنبال دارد و با حل مسائل سیاسی و به ویژه هسته‌ای راه برای مذاکره با آمریکا و پیوستن به اقتصاد جهانی که موثرترین عضو آن ایالات متحده است آغاز کرد.

اظهار این مساله در اجلاس داووس از سوی روحانی که می‌خواهد در دوران مسئولیتش همه موانع سیاسی و اقتصادی عمده را مهار کند، نشان از این مساله دارد که در این مسیر حمایت همه جانبه رهبر جمهوری اسلامی را به همراه دارد و سیاست تهاجمی و اقصاد مقاومتی رهبر با تغییر دولت به دیپلماسی نرمش قهرمانانه بدل شده است و چراغ سبز رهبر بزرگ‌ترین تضمین وی برای اجرایی شدن این ادعاست.

بدون تردید توافقنامه ژنو که از بیستم ژانویه سال جاری رنگ و بوی اجرایی به خود گرفته است یک بازی برد – برد برای ایران و کشورهای ۱+۵ است و برای حصول به این خواسته قرار است ادامه این مذاکرات در اواسط فوریه در نیویورک برای حصول به توافق نهایی و سطح و نحوه ادامه آن برگزار گردد.

این درحالی است که با اجرایی شدن این توافقنامه، اخباری مبنی بر توقف تلاش برخی از اعضای مجلس نمایندگان و سنای آمریکا برای تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران به گوش می‌رسد و دولت باراک اوباما نیز از این امر استقبال کرده است.

نکته قابل تامل در این مساله این است که هرچه توافقات بیشتر به سمت اجرایی شدن پیش می‌رود انتقادهای چهره‌های تندرو امنیتی و نظامی، به ویژه نمایندگان مجلس نسبت به محرمانه بودن این مذاکرات شدت می گیرد و در اظهار نظرهایی خواهان انتشار اسناد این توافقنامه گردیده‌اند.

این محافظه کاران حکومتی مساله هسته‌ای را به مثابه حق مسلم ایران، که همواره یکی از شعارهای مطرح شده برای ادامه سلطه و قدرت در نظام جمهوری اسلامی بوده است بیان می‌کنند و با استناد به این مساله که شخص رهبر مخالف توافق نامه ژنو است از سکوت آیت الله خامنه‌ای در این زمینه نهایت استفاده را برده و خواسته فرد اول نظام را برخلاف توافقات صورت گرفته بیان کنند.

در این رابطه اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت، با تکذیب اخباری مبنی بر عدم رضایت رهبر از توافقات صورت گرفته اعلام کرده است: آیت الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، قبل و بعد از مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵ تیم مذاکره کننده و اقدامات آنها را تایید کرده است.

علی اکبر ولایتی، مشاور امور بین‌الملل رهبر ایران نیز با دفاع از تیم مذاکره کننده گفته است: بدون تردید مذاکره‌کنندگان در حوزه هسته‌ای نشان داده‌اند به چارچوب تعیین شده در نظام جمهوری اسلامی ایران در رابطه با حفظ حقوق هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران پایبند بوده‌اند.

امروزه حسن روحانی تبدیل به بازوی اجرایی رهبر برای اجرای نرمش قهرمانانه شده است و آیت‌الله خامنه‌ای برای ایجاد تعادل بین جناح‌های کشور نیاز به این مساله دارد که همزمان با حمایت گسترده از اقدامات دولت یازدهم اظهاراتی در عدم رضایت نیز داشته باشد و نمونه آن در سفر روحانی به نیویورک و آغاز گفتگوها با غرب به خوبی مشاهده شد که از یکسو حمایت خود را اعلام کرد و از سوی دیگر گفت به غرب اعتماد ندارد.

به نظر مى رسد آیت الله خامنه‌ای و حسن روحانی برای رسیدن به این منظر با یکدیگر توافق کامل دارند هرچند تندرویان حکومتی با انتشار اخباری سعی دارند این مساله را عنوان کنند که رهبر جمهوری اسلامی از توافق ژنو رضایت ندارد اما شواهد حاکی از این است که این هماهنگی با وجود برخی اظهارات رهبر در سطح گسترده در حال اجرا است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)