مداح و اسلحه؛ سیاست و عدالت

مهدی ساوالان پور – تصادف دو خودرو در ساعت ۳ بامداد روز ۵ دی ماه در اتوبان بابایی سرآغاز داستانی گردید که غیر از عناصر حکومتی پای دین و اهل بیت هم به آن باز شد؛ تصادفی که می‌توانست همانند صدها نمونه دیگر که به طور روزمره در خیابان‌های تهران اتفاق می‌افتد و با یک گزارش پلیس و کشیدن کروکی خاتمه می‌یابد، به تیراندازی ختم گردید.
در این حادثه خودرو زوج جوانی پس از تصادف با خودرو مداح معروف تهرانی، مورد اصابت گلوله‌های شلیک شده از جانب وی قرار گرفت که منجر به شکایت این زوج به مراجع قضایی شد.
تیراندازی و اسلحه‌کشی محمود کریمی که در طی چند ساله گذشته یکی از پایه‌های ثابت مراسم مذهبی در بیت آیت الله خامنه‌ای و صدا و سیمای ایران بوده است به سناریویی تبدیل گردید که طرفداران وی عمل او را، دفاع در مقابل تهدید اراذل و اوباش، و هم‌سنگ با عصای موسی در قبال جادوگران فرعون و دفاع از اهل‌بیت تشبیه کردند.
مداحان حکومتی در طی سالیان گذشته به دلیل نزدیکی به مراجع قدرت توانسته‌اند از نقش خود به عنوان یک مداح و تعزیه خوان، به افراد ذی نفوذ در فعالیت‌ها و اظهار نظرهای سیاسی بدل گردند و دایره قدرت آنان تا بدان حد گسترده شده است که در درگیری‌های جناحی و حاکمیتی به نفع یک طیف وارد عمل شده و با استفاده از تریبون عزاداری شدیدترین حملات را متوجه جناح‌های رقیب می‌کنند.
در صدر این مداحان حکومتی نام حاج منصور ارضی خودنمای می‌کند که به دلیل وابستگی گسترده به جناح قدرت به عنوان پدر خوانده مداحان نامیده می‌شود و پس از آن سعید حدادیان، محمود کریمی و عبدالرضا هلالی از جمله شاگردان وی هستند که به تبع استاد خویش، در دایره سیاست فعالیت گسترده‌ای دارند.
محمود کریمی پس از این حادثه بلافاصله از سوی مافیای خانه مداحان مورد حمایت قرار گرفت و آنان در بیانیه‌ای تأکید کردند این ماجرا بهانه‌ای برای نشانه گرفتن هیات‌های عزاداری شده‌ و اطلاع‌رسانی رسانه‌ها درباره موضوع تیراندازی، به شلیک تیرهای شایعه، طعنه و تهمت توصیف گردید.
این مداحان که امروز از دین برای خود دکان ساخته‌اند و منافع دنیایی را در پشت شعارها پنهان کرده‌اند، اطلاع رسانی را نشانه گرفتن هیات‌های عزاداری و اصل و فلسفه قیام عاشورا خوانده‌اند و با استفاده از تعلقات دینی جامعه، خواست مردم برای تنبیه مقصر را، هیزم شایعه و افترا در جهت بغض و کینه از دستگاه عزاداری سیدالشهدا نام نهاده‌اند.
از سوی دیگر عملکرد دستگاه قضایی نیز در این مساله قابل نقد است، در جامعه‌ای که آب بازی با تفنگ آب پاش جرم محسوب شده و خاطیان آن به سرعت دستگیر می‌شوند چگونه است که فردی با اسلحه به سوی مردم عادی تیراندازی کرده و هنوز دستگاه قضایی در حال بررسی ماجراست؟
این درحالی است که دو جوان در سال گذشته به دلیل حمل سلاح سرد و دزدی ۷۰ هزار تومان پول به مفسد فی الرض از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی متهم و حکم اعدام آنها را در پارک خانه هنرمندان اجرایی گردید.
البته رویه دستگاه قضایی کشور سال‌ها است که در گرو مصونیت افراد نزدیک به حاکمیت قرار دارد که جامعه مداحان حکومتی نیز از این قاعده مستثنی نیست، ایجاد مصونیت قضایی برای این دست مداحان سیاسی که طی سالیان اخیر وظیفه خطیر هدایت افراد به یک جریان خاص را برعهده دارند و در این مسیر از تریبون‌های عزاداری، سخیف‌ترین و رکیک ترین الفاظ را به اشخاص مختلف نسبت می‌دهند، تنها بخش کوچکی از این مصونیت است و بدین‌گونه آنان این جرات را یافته‌اند که به راحتی بر روی مردم عادی اسلحه بکشند.
سیستم قضایی و نهادهای امنیتی باید پاسخگوی این سوال باشند که یک مداح بر اساس کدام قانون باید با خود اسلحه گرم حمل کند و آیا وابستگی آنان به نهادهای حاکمیتی و بیت رهبری مجوزی برای تیراندازی به مردم عادی است؟ و این مصونیت تا کجا ادامه دارد؟
گفتنی است بر اساس اخبار منتشره زوجی که مورد حمله مداح تیرانداز قرار گرفته بودند شکایت خود را پس گرفته‌اند و دلیل آن را هم تعلق خاطر به اهل بیت ذکر کرده‌اند.
هرچند در نوع پس گرفتن شکایت هم جای شک و شبهه وجود دارد، پیشینه نظام جمهوری اسلامی در تحت فشار قرار دادن شاکیانی نظیر خانواده ستار بهشتی جهت اخذ رضایت به کرات دیده شده است و در این راستا باز پس گیری شکایت سوالاتی را پدید آورده است.
در این رابطه ردپای دستگاه های امنیتی و نیروهای در سایه نظام جهت تهدید و تطمیع شاکیان پرونده به چشم می‌خورد و حتی اگر این گذشت شاکیان به خواست خودشان نیز بوده باشد باز هم از لحاظ حقوقی در اصل ماجرا تفاوتی ندارد و دستگاه قضا باید به عنوان مدعی العموم این حرکت را بی پاسخ نگذارد.
هرچند در این زمینه هم دستگاه قضایی کشور پیشینه خوبی ندارد و در رابطه با جرائم افراد وابسته به حاکمیت، این دستگاه تنها وظیفه ماله کشی پرونده و سیاست کش دادن زمان برای بدست آوردن کمترین هزینه برای نظام را به عهده دارد تا رسیدگی عدالت محور.
در خاتمه باید گفت روزگاری مداحی و خواندن مصیبت بر اهل بیت نشان از باور دینی و اعتقادی داشت ولی امروزه مداحان خوش صوت حکومتی تخصصشان صدور حکم علیه مخالفان، و اعتقادات دینی دستاویزی برای جهت دادن مردم به خواست نظام گردیده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)