ما به امثال جنتی ها افتخار میکنیم

حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در نشستی با حضور چهره های سر شناس فرهنگی‌ و هنری از فردوسی‌ بزرگ سخن به میان آورد و به حافظ اقتدا کرد و شعری از پروین اعتصامی خواند و از تاثیرات و برکات انقلاب اسلامی در حوزه هنر و نقش امام خمینی به عنوان “احیا گر‌ قرن” که آزادی را برای ما به ارمغان آورد ،تجلیل به عمل آورد .

به گزارش خبرگزاری‌های مختلف داخلی‌ ،حسن روحانی در شبی که آن را به یاد ماندنی و در دیداری که آن را صمیمانه خواند در حضور چهره‌های سرشناسی همچون محمود دولت آبادی،شهرام ناظری ،بهمن فرمان آرا ،مسعود کیمیایی و بسیاری دیگر از اهالی حوزه فرهنگ و هنر در تالار وحدت ،ضمن پاسداشت هنر و جایگاه آن در جامعه از رفع محدودیت‌ها و ایجاد گشایش در این حوزه سخن به میان آورد و از هنرمندان خواست تا از او و دولتش برای پیشبرد برنامه‌هایش حمایت کنند.

به گزارش پایگاه رسمی‌ اینترنتی ریاست جمهوری اسلامی ایران،او در این نشست با بیان اینکه هنر مرده را زنده می‌کند ، هنر ملی‌ ایرانیان را شعر عنوان کرد و همه هنر را در صداقت و مردمی بودن سخن فردوسی‌ بزرگ دانست اما به دلایلی از حافظ به عنوان کسی‌ که میتواند مقتدای ایرانیان باشد یاد می‌کند و می‌گوید:” حافظ به قول بعضی‌‌ها رند روشنفکر زمان خود بود،در عین انتقاد هرگز از ایمانش دست ٔبر نداشت و هرگز از انتقادش پشیمان نشد” و در ادامه می‌گوید:” هنرمند نه قرار است زینت المجالس باشد نه “اپوزیسیون” ،هنرمند نه قرار است نوک پیکان تحولات سیاسی باشد و نه قرار است گوشه نشین خرابات و خانه”.

او پس از تبیین آنچه هنرمندان قرار است نباشند،در ادامه تصریح می‌کند که هنر دستور دادنی و سفارش کردنی نیست و در جائی‌ از تحمیل عقاید حکومتی به هنرمندان انتقاد می‌کند و تفکیک هنرمندان به خودی و غیر خودی را بی‌ معنا توصیف می‌کند و با تاکید بر روی تاثیر انقلاب اسلامی در تاریخ و هنر ایران از نقش آیت الله خمینی در پیوند مردم با هنر تجلیل کرد و با مثالهایی از موسیقی‌ و فیلم سازی به تشریح گفته‌های خویش پرداخت.

او موسیقی‌ ملی ایران در پیش از انقلاب را در حال ویران شدن توصیف کرد که انقلاب اسلامی با فضای امن و سالمی که بعد از آن به وجود آورد، موجبات احیا و رشد و بالندگی آن را فراهم کرد ولی در ادامه از به تعطیلی‌ کشیده شدن ارکستر سنفونی موسیقی‌ ملی‌ ابراز تأسف کرد و وعده احیا آن را در آینده‌ای نزدیک داد.او همچنین یکی‌ از برکات انقلاب اسلامی را در حوزه سینمایی عنوان کرد و دهه ۷۰ را، “دهه اوج” سینمای ایران توصیف کرد و در ادامه از بالا رفتن نرخ مشارکت زنان در عرصه‌های مختلف فرهنگی‌ و هنری پس از انقلاب تجلیل کرد.

او با بیان این مطلب که از “کارت زرد” گرفتن وزیر ارشاد کابینه ‌اش از سوی مجلس احساس نگرانی نمیکند از پیگیری مطالبات هنرمندان در ادامه کار دولتش خبر داد و گفت: “به امثال آقای جنتی‌ها به عنوان مدافع حقوق هنرمندان و آزادی افتخار میکنیم ” او ادامه میدهد که: “در هر کاری مشکلاتی وجود دارد ،سوختن و هیچ نگفتن هنر است ،سخن مرحوم پروین اعتصامی که گفت: کس ندانست که من می‌سوزم، سوختن و هیچ نگفتن هنر است”.

هنر سوختن و هیچ نگفتن هنری است که شاید بیش از هر هنر دیگری در فضای ایران پس از انقلاب فرصت رشد را بر اثر اعمال فشار و ایجاد محدودیت‌های مختلف قانونی‌ و فرا قانونی‌ از زمان به پیروزی رسیدن انقلاب به دست آورده باشد. هنر سوختن و هیچ نگفتن را به راستی‌ می‌توان یکی‌ از برکات انقلاب اسلامی به شمار آورد که با تدابیر آیت الله خمینی و گشایش هایی که ایشان از همان روزهای آغازین انقلاب ، در زمینه آشتی‌ مردم با هنر به کار بستند ،تعداد زیادی از هنرمندان را در طول این سالیان ، مجبور به خانه نشینی اجباری و سکوت و در موارد بی‌ شماری مجبور به ترک ایران کرده است.

حسن روحانی در حالی‌ از سینمای پس از انقلاب و رشد و بالندگی آن سخن به میان آورد که شاید هنوز مهر پرونده محرومیت جعفر پناهی خشک نشده باشد و بزرگانی چون بهرام بیضایی ، پرویز صیاد و ابراهیم گلستان و بسیاری دیگر که مجبور به ترک خاک ایران در سالیان پس از انقلاب میشوند و به اجبار در تبعیدی ناخواسته به سر میبرند.

پرویز صیاد کارگردان نام آشنای سینمای ایران در مصاحبه‌ای با دویچه وله فارسی در این باره اینگونه می‌گوید:

“از روز نخست گفتم این سینما سینمایی است که به ناحق برای رژیمی‌ نا حق اعتبار میافریند و این حرف هم درست است و هنوز هم سر حرفم هستم.شما ببینید در شرایطی که این همه مسائل مختلف در کشور ما هست ،در اوج بد بیاری‌های ملی‌ و در اوج بی‌ اعتباری حکومتی که در این کشور هست،یکهو ما یک فیلم در اسکار داریم.شما می‌دانید اصلا سینما و هنر در اسلام ،آن هم اسلامی که در ایران حاکم است،واقعا محلی از اعراب ندارد.ولی‌ به این سینما دو دستی‌ چسبیده اند.چرا؟ برای اینکه منافع سیاسی دارد،حتا فیلم‌های غیر سیاسی برایشان.یعنی یاد گرفته اند چه جوری از آن استفاده کنند”.

حسن روحانی در حالی‌ به اجرای کنسرت علیرضا قربانی در تالار وحدت نشسته بود و از پیشرفت‌های موسیقی‌ ملی‌ و سنتی‌ ما در بعد از انقلاب سخن میگفت که نوای غمگین استاد بزرگ موسیقی‌ ایرانی‌،حسین دهلوی بر تارک موسیقی‌ پس از انقلاب سنگینی‌ می‌کند که در مصاحبه‌ای با شبکه بی‌ بی‌ سی‌ فارسی گفت: “شرایط طوری شد که از ۳۰ سال پیش دیگر نتوانستم چیزی بنویسم و دچار افسردگی شده ام” و از شرایط بد حاکم بر فضای هنری کشور شکایت داشت و به خوردن قرص اعصاب پناه برده بود و بزرگان دیگری همچون استاد شجریان که مورد بی‌ مهری و غضب حکومتی قرار گرفتند و جالب آنجاست که هنوز در تلویزیون جمهوری اسلامی نشان دادن آلات موسیقی‌ بنا بر احکام فقهی‌ از مصادیق غنا محسوب شده و پخش تصویر آنها ممنوع می‌باشد.

این اهالی موسیقی‌ بودند که از همان سال‌های اول انقلاب با وجود تمام تهدید‌ها و ساز شکنی‌ها ، با ابتکار و تلاش اساتید و هنرمندان این رشته توانستند در حفظ و گسترش و انتقال این هنر ملی‌ کوشا باشند و آن را از خطر نابودی ، در رژیمی که موسیقی‌ را عامل فساد و فحشا میداند ،نجات دهند.

اگر به گفته آقای روحانی در این نشست،شعر را هنر اول ملی‌ ایرانیان بنامیم و بنا به در خواست ایشان به حافظ اقتدا کنیم خود به خود به یاد بیت معروف و محبوب دیوان او خواهیم افتاد .. واعظان کین جلوه در محراب و منبر میکنند،….

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)