امنیت سایبری در جمهوری اسلامی

دسترسی به فیسبوک در ایران محدود است. همینطور توئیتر، لینکد‌این و سایر شبکه‌های اجتماعی. هر فضای سایبری باید قبل از شروع به کار به تایید جمهوری اسلامی برسد. کلیه وبلاگهای موجود در وبسایتهای بلاگسپات و وردپرس هم فیلتر شده اند. پس ما ساکنین اتحاد جماهیر اسلامی چطور در همه این سایتها حضور داریم؟ از طریق فیلترشکن!

از عکسهای بیحجاب دختران در فیسبوک که بگذریم، دامنه عناوینی چون القای بدبینی به جامعه یا ارتباط با اجانب چنان عمومی هستند که میتوان گفت در صورتی که رژیم بخواهد و اراده کند، خود تمام فعالیتهایی که در اینترنت از طریق فیلتر شکن انجام میدهیم خلاف قوانین جمهوری اسلامی بوده واتهاماتی که میتوان به آنها نسبت داد دقیقا مشابه همانهاییست که رژیم از طریق آنها فعالان اینترنتی مانند ستار بهشتی را کشته: تشویش اذهان عمومی، سیاه‌نمایی اوضاع کشور و… . پس چرا رژیم شروع به کشتار کاربران اینترنتی نمیکند؟ دو دلیل اولیه برای این مسئله وجود دارد:

چشم پوشی بصورت محدود
رژیم چشم خود را بروی برخی از تخلفات بسته است. انتشار عکسهای بی حجاب یا بعضا نیمه برهنه دختران در شبکه‌های اجتماعی معضل مهمی برای رژیم به شمار نمیرود. برای اینکار حتی فیلترشکنهایی با محیط کاربری فارسی، بصورت نرم‌افزارهایی کد بسته، و الزاما تحت ویندوز هم وجود دارند. قرار دادن یک نرم‌افزار جاسوسی در قالب فیلترشکن برای سیستمی که خود مسئول فیلترکردن اینترنت و تنها ارائه دهنده ارتباط اینترنتی در کشور است کاری کاملا عملیست. خودشان فیلتر میکنند، خودشان هم سرورهای پراکسی با دسترسی به اینترنت سانسور نشده را فراهم میکنند. منتها به قیمت جاسوسی ترافیک کاربران.

مجازات مخفیانه ناراضیان اینترنتی
اگر آستانه تحمل حکومت اجازه نوشتن مطالب ضد رژیم در فضای اینترنتی را ندهد (مانند کاری که الان خود من مشغول انجام آن هستم)، دستگیری فرد ناراضی و فعال اینترنتی لزوما مانند مورد ستار بهشتی آشکار نخواهد شد. رژیم میتواند فردی را با تجهیزات شنود اینترنتی ردیابی کرده، دستگیر کرده، خانواده وی را تحت فشار گذاشته تا با هیچ خبرگذاری تماس نگیرند و در نهایت وی را به اتهامات واهی مانند قاچاق مواد مخدر اعدام کند.

نحوه ردیابی ناراضیان فعال اینترنتی
ابتدا باید ارتباط کاربر اینتنرت با سایت مورد نظر مانند ورد پرس کد گشایی شود. تامعلوم شود محتوای ارسالی چیست و آیا جبهه‌گیری مخالف اهداف رژیم دارد یا خیر. مثلا هیچ حکومتی نیروی کافی برای بررسی همه اطلاعات کدگشایی شده ندارد. ولی دو عامل به کمک رژیم میآیند: (۱) پایین آوردن سرعت اینترنت به معنای ایجاد یک ایست و بازرسی تنگ و صعب‌العبور برای دادن فرصت کافی به رایانه های رژیم تا (۲) از طریق نرم‌افزارهای استخراج متن (Text Mining) متونی که بیشتر از همه مشکوک به نظر می‌آیند را از سایر متون جدا کنند. مثلا متنی که کلمه رژیم سه بار در آن تکرار شده از متنی که تماما راجع به لذت معاشقه و دوران عاشقیست جدا شود. بعد نوبت به ردیابی کاربر میرسد. اینرزوها هیچ کاربر عادی اینترنت از آدرس آی‌پی ثابت استفاده نمیکند. آدرس آیپی مانند شماره تلفن شماست در دنیای اینترنت. بزرگترین ویژگی اینترنت که آنرا ساده و ارزان کرده و شما مثلا میتوانید با هزینه‌ای بسیار ارزان ساعتها با دوستتان در کشوری دیگر گفتگوی صوتی داشته باشید اینست که شما میتوانید هر بار که به اینترنت متصل میشوید از طریق شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی طرف حسابتان از یکی از شماره‌های بیکار موجود استفاده کنید. پس شماره‌ای برای شما رزرو نخواهد شد و شما هر بار یک شمار خواهید داشت. حالا رژیم باید پس از رمزگشایی از محتوای ارسالی شما به فضای وب آدرس آی‌پی شما را بدست آورده و بررسی کند کدام شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی در چه ساعتی از این شماره استفاده کرده و آنرا به کدام کاربر خود داده است. آن کاربر کجا زندگی میکند تا مامورین بروند و اورا برای روزهایی پر از شکنجه و زجر بیاورند! سابقا یک راه حل این بود که مطالب خود را در کافینت بنویسید. ولی رژیم به کافینتها امر کرده از کاربران کارت شناسایی بخواهند و هویت و ساعت استفاده آنها از اینترنت را ثبت کنند و حتی روی سیستمهایشان نرم‌افزارهای مورد نظر حکومت را نصب کنند!

نحوه فرار از پیگرد
اولا ارتباط اینترنتی باید بصورت رمز باشد تا رژیم نفهمد که شما در اینترنت چه مینویسید. پس باید از نوشتن در سایتهایی که ارتباط شما را رمز نمیکنند و حتی در صورت رمز کردن بسادگی گزارش شمارا به رژیم خواهند داد دوری کنید. مسلما رژیم میتواند به گردانندگان سایتهای داخلی مانند پرشین بلاگ امر کند که این اطلاعات را گزارش کنند و هم دسترسی به سایتهای دیگر را مانند وردپرس که تحت سلطه رژیم کار نمیکنند محدود کند. فیلترشکن شما هم باید مطمئن باشد. متن باز و مورد تایید سازمانهای بین‌المللی فعال در زمینه حقوق بشر باشد. مانند سازمان گاردین. همچنین دارای آخرین تکنولوژیهای رمز گذاری باشد. برای دور زدن فیلترینگ به سرورهایی متصل نشوید که خود رژیم برای دستگیری فعالان روی اینترنت قرار داده تا به ظاهر فیلترینگ را دور بزنند.

خطر آشکار
در نهایت حرف زدن و اظهار نظر بر خلاف خواسته رژیم خطر دارد. در صورت دستگیری بشد مورد شکنجه و احتمال تجاوز قرار خواهید گرفت، رژیم دیگر به اعتراف تلوزیونی شما هم نیازی ندارد و فقط بدنبال خفه کردن شماست و حتی ممکن است به عنوان یک قاچاقچی یا شرور مسلح جایی از کشور از یکی از جرثقیلهای شرکت کوماتسو آویزان شوید! حرف نزدن هم مشکلات خاص خودش را دارد. بعض گلوی آدم را پر میکند. افکار به آدم فشار می‌آورند. صداها در سر آدم می‌پیچند. و شما بلاخره خودتان را میبینید که پای تلفن یا در سر کار در حال مکالمه با همکارتان یا یکی از مسافران خطوط مترو مشغول لعنت و نفرین مقامات هستید. هدف رژیم ممکن است دستگیری همه مخالفان نباشد. ولی دستگیری و قتل عده‌ای از آنها به خودسانسوری عده‌ای دیگر منجر خواهد شد. اینکه برای این منظور چند درصد از ناراضیان قربانی میشوند هم مشخص نیست. بهرحال اگر اقبال با شما همراه نباشد دیر یا زود هویت شما به عنوان یک مخالف مشخص میشود و در صورت دستگیری از محاکمه‌ای به سبک استالین که باعث برانگیختن حمایتهای بین‌المللی از شما شده و زمینه پناهندگی شما را فراهم کند هم خبری نیست. شما یک قاچاقی، قاتل یا متجاوز به عنف بوده که از جرثقیلی در هوای سرد صبحگاه آویزان شده و بدن شما خشک و سفت شده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)