فلسطین آینده ماست
نوشته: رون یاکوبس برگردان: سامان
همچنان که یورش اسراییل در غزه به پیش می‌رود، به همین منوال نیز تصرف مستمر کرانه باختری توسط شهرک نشینان اسراییلی و نیروی نظامی آنها انجام می‌‌گیرد. مردان و زنان مسلح در سرزمینی که هرگز متعلق به آنان نبوده و به زور از مردمی که در آنجا زندگی می‌کنند غصب شده است حرکت می‌کنند. نیروهای اشغالگر اسراییلی (آی. او.اف که نام رسمی آنها آی.دی.اف است وانمود می‌کنند که ماهیت دفاعی دارند) هر هفته دهها فلسطینی را در کرانه باختری که نسبت به سرقت سرزمینشان و کشتار هموطنان خود در غزه اعتراض می‌کنند دستگیر و بازداشت می‌نمایند. این دستگیری‌ها با تعداد کمتری قتل توسط همان نیروهای نظامی همراه است. از یکسو، فعالیت آنها قابل توجه کردن نیست: این حس به این دلیل است که به مدت طولانی ادامه داشته و بجز کسانی که در کرانه باختری زندگی می‌کنند به ندرت کسی به آن فکر می‌کند. حداقل چنین به‌نظر می‌رسد. درواقع، این امر از زمانی بوده که آی. او. اف توسط اعضای خاصی از باندهای شهرک نشین صیهونیستی پس از موفقیت آنها برای تاسیس اسراییل در سرزمین فلسطینی در سال ۱۹۴۷ میلادی شکل گرفت.
در حالی که جهان کشتار نظامی اسراییل از هزاران غیر نظامی در غزه را نظاره می‌کند گرایش فزاینده‌ای در میان طبقات حاکم دولت‌هایی که اسراییل را مسلح کرده و وانمود می‌نمایند که جنگ علیه غزه امری ناهنجار است وجود دارد. این گرایش وانمود می‌کند که پاکسازی خشونت آمیز فلسطینی‌ها مربوط به رژیم کنونی تحت رهبری نتانیاهو است. در واقع، همان‌طور که کتاب جدیدی با عنوان کتابی به نام سیل: غزه و اسراییل از بحران تا فاجعه، کاملا روشن می‌سازد، فاجعه کنونی در غزه گامی دیگر در جهت هدف بزرگ اسراییل برای ایجاد کشوری صیهونیستی است که از رود اردن به دریای مدیترانه می‌گذرد.
این کتاب مجموعه‌ای از مقالات ویرایش شده جیمی استرن-واینر Jamie Stern-Weiner، نویسنده سه کتاب، از جمله لحظه حقیقت: رسیدگی به سخت‌ترین پرسش‌های اسراییل- فلسطین در سال.۲۰۱۸ است. تعدادی از مقاله نویسان در این مجموعه شامل روزنامه نگارانی چون احمد الناووق نویسنده ما شماره نیستیم و معین ربانی (جدلیه)، سارا روی Sara Roy از دانشگاهیان مرکز هاروارد برای مطالعات خاورمیانه و خالد حروب Khaled Hroub از مجتمع دانشگاهی نورث وسترن قطر، فعالین مختلف از سازمان‌های حقوق بشری و کلر دالی Clare Daly عصو ایرلندی پارلمان اروپا (MEP) هستند. این نویسندگان، به همراه کسانی که در اینجا از آنها نام برده شد، به تاریخ و برخی آینده‌های بالقوه برای فلسطینی‌ها از دریچه‌ای که در پی حملات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ توسط مقاومت به رهبری حماس شکل گرفت می‌نگرند.
اگرچه این کتاب در اواخر دسامبر ۲۰۲۳ به پایان رسید، مقالات انتخابی به گونه‌ای هستند که بی‌دقتی‌ها تنها مربوط به شمار تلفات می‌باشند. در واقع، همان‌طور که هر فردی وقایعی را که می‌شناسد دنبال کرده است، تعداد کشته‌های فلسطینی‌ها، زخمی‌ها، دستگیری‌ها و غیره رو به افزایش بوده‌اند. به‌نظر می‌رسد هر روز شمار کشته‌ها حداقل به صد نفر افزایش می‌یابند. هیچ ترکیبی از کلمات نمی‌تواند به درستی مرگ، ویرانی و نومیدی را که مردم غزه در جریان این کشتار‌ها با آن روبرو می‌شوند بیان کند. با این حال، احمد النارووق روزنامه نگار یاد شده فوق بیش از سایر افراد در مقاله‌اش تحت عنوان «درست مثل آن: زندگی و مرگ در غزه» آنجا که قتل‌عام برادرش و شش تن از دوستانش را در سال ۲۰۱۴ شرح می‌دهد، به مسئله نزدیک‌تر می‌شود، کشتار عام همین چند ماه پیش منجر به قتل بقیه اعضای خانواده‌اش شد. عاملان هر دو کشتار نیروهای اشغالگر اسراییلی بودند. قطعه الناووق تنها قطعه‌ای در متن است که مستقیما متوجه احساسات خواننده است.
سایر قطعات به عقل و احساس عدالت فرد متوسل می‌شوند آنها درباره شرارت اقدامات اسراییل و ماهیت درونی نفرتی که نسبت به غزه احساس می‌کند بحث می‌کنند. قطعه منتخبی که توسط جدلیه ربانی نوشته شده نگاه ظریف متفاوتی به نقش عوامل منطقه‌ای در تصمیم حماس برای حمله به اسراییل در ۷ اکتبر دارد. در آن مقاله ربانی ادعای بسیاری از روزنامه‌نگاران غربی مبنی بر پیمان ابراهیم دوران ترامپ (و قبول آنها توسط بایدن) را که در تصمیم حماس اساسی بودند بررسی می‌کند. سپس وی این ادعاها را خنثی می‌سازد، در عین حال که هم‌زمان بی‌عملی بسیار آشنای دول مرتجع عرب در تشدید تنش اسراییل و حتی ملاحظات مذموم‌تر برخی از این دولت‌ها برای کمک به پاکسازی قومی غزه را سرزنش می‌کند.
بارقه‌های امیدی در این صفحات یافت می‌شوند. تظاهرات گسترده در سراسر جهان علیه یورش نسل کشی اسراییل و برای آزادی فلسطین شاید درخشان‌ترین این بارقه‌ها باشند. در تاریخ مبازات فلسطین بر علیه اشغالگری، پیش از این جهان هرگز چنین اعتراضات گسترده و ستیزه‌جویانه‌ای را، بویژه در شمال جهانی به خود ندیده است. بالاخص در دو کشوری که به غیر از اسراییل بیشترین مسئولیت حفظ و گسرش اشغال را بر عهده دارند – یعنی ایالات متحده و بریتانیای کبیر. قطعه کلر دالی ایرلندی (ام. ٍپی ئی) در بیان همبستگی با این اعتراضات اقدامات رئیس اتحادیه اروپا یعنی اورسولا فاندر لیین را در حمایت از جنایات اسراییل سرزنش کرده و می‌نویسد: «نقاب احترام و آبروی لیبرال در حال کنار رفتن و بربریت اروپای قدیم درحال بازگشت است. بر مبنای هنجارها و استانداردهایی که از زمان جنگ جهانی دوم وجود داشته‌اند به اسراییل نقشی در پیشگامی یورشی گسترده‌تر داده شده است. قوانین دنیایی بسیار ناعادلانه‌تر و خشن‌تر در حال نوشته شدن هستند. به همین دلیل برآمد آگاهی توده‌ای از این رویدادها بسیار مهم است. فلسطین آینده ماست. مردم آن از ما هستند. ما باید برای آنها بجنگیم» (۲۴۷).
مقالات این کتاب فوریت و صحت سخنان دالی را بیان می‌دارند.
ماخذ: کاونتر پانچ
سامان
آوریل ۲۰۲۴- هلند
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.