با توجه به شرایط بی‌ثبات و خطرناک امروز ایران و منطقه، تشکل‌های امضاکننده‌ی این بیانیه وظیفه‌ی خود دانسته‌اند که موضعی جمعی اتخاذ کنند.
زحمت‌کشان ایران ــ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و دیگر مزدبگیران ــ هیچ نفعی از جنگ، گسترش فضای نظامی‌گری، بمباران کشور و سیاست‌های سلطه‌گرانه و استثمارگرانه نداشته و نخواهند داشت.
حملات نظامی اسرائیل و بمباران صدها هدف در مناطق مختلف ایران، از جمله مراکز زیربنایی، محیط‌های کار، پالایشگاه‌ها و مناطق مسکونی، بخشی از پروژه‌ی جنگ‌افروزانه‌ای است که بهای آن را مردم عادی، به‌ویژه زحمت‌کشان، با جان، معیشت و زندگی خود می‌پردازند.
ادعای اسرائیل مبنی بر نداشتن دشمنی با مردم ایران، چیزی جز دروغ و پروپاگاندای سیاسی نیست. همین دیروز، وزیر دفاع اسرائیل تهدید به «سوزاندن تهران» کرده است. تهدیدهای مکرر ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی و حمایت کامل دولت‌های غربی از این اقدامات نیز تنها به افزایش تنش، ناامنی و تخریب در منطقه دامن زده‌اند.
دولت‌های اسرائیل و آمریکا از عاملان اصلی نسل‌کشی کنونی در غزه و بسیاری جنایات دیگر در منطقه و جهان‌اند و سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی‌ای که با ریاکاری ژست صلح‌طلبی می‌گیرند اما در عمل در برابر این جنایات سکوت می‌کنند، بخشی از همین ساختار سلطه‌اند. کلیت نظام جهانی سرمایه‌داری، منطق سودمحور آن و قدرت‌های امپریالیستی، از علل اصلی جنگ‌ها، فجایع انسانی و نابودی محیط‌زیست‌اند.
طبقه‌ی کارگر ایران نه‌تنها هیچ نفعی از جنگ ندارد، بلکه این جنگ‌ها مستقیماً زندگی و امنیت او را هدف قرار داده‌اند. تداوم تحریم‌های اقتصادی، تخصیص بودجه‌های کلان به امور نظامی، و محدودسازی آزادی‌ها منجر به فقر گسترده تر، سرکوب وسیع تر، گرسنگی، مرگ و آوارگی میلیون‌ها نفر خواهد شد.
ما تشکل‌ها و فعالان مستقل کارگری و مردمی در ایران، هیچ توهمی نسبت به اینکه آمریکا و اسرائیل می‌خواهند آزادی، برابری و عدالت برای ما به ارمغان بیاورند، نداریم ــ همان‌گونه که هیچ توهمی به ماهیت و عملکرد سرکوب‌گرانه، مداخله‌گرانه، ماجراجویانه و ضدکارگری جمهوری اسلامی نداریم.
ما کارگران و زحمت‌کشان ایران سالیان طولانی است که برای دستیابی به حداقل حقوق و امکانات اولیه‌ی زندگی، هزینه‌های سنگینی چون زندان، شکنجه، اعدام، اخراج، تهدید و ضرب‌وشتم پرداخته‌ایم و همچنان از حق تشکل‌یابی، تجمع و بیان آزادانه محروم هستیم. کارگران و زحمت‌کشان کشور، به‌درستی از حاکمیت جمهوری اسلامی و سرمایه‌دارانی که در طول بیش از چهار دهه بر گرده‌ی ما ثروت‌های نجومی اندوخته‌اند و ما را در بی‌حقوقی و ناامنی دائمی نگه داشته‌اند، خشمگین و بیزارند. تمامی مقامات و نهادهایی که در سرکوب و کشتار کارگران، زنان، جوانان و مردم تحت‌ستم ایران نقش داشته‌اند، باید توسط مردم ستمدیده محاکمه و مجازات شوند.
مبارزه‌ی ما کارگران، مبارزه‌ای است اجتماعی و طبقاتی. این مبارزه با اتکا به نیروی خودمان، در تداوم جنبش‌های سال‌های اخیر از جمله برای «نان، کار، آزادی» و «زن، زندگی، آزادی» و در پیوند با حمایت بین‌المللی طبقه‌ی کارگر و نیروهای بشردوست و آزادیخواه و برابری طلب، به پیش خواهد رفت.
ادامه‌ی مسیر جنگ کنونی، جز تخریب بیشتر، آسیب‌های جبران‌ناپذیر به محیط‌زیست، و تکرار فجایع انسانی، پیامدی نخواهد داشت. طبقه‌ی کارگر و مردم محروم ایران، همچون ستمدیدگان دیگر کشورهای منطقه، از قربانیان اصلی این وضعیت‌اند.
تشکل‌های امضاکننده‌ی این بیانیه از تمامی تشکل‌های کارگری، نهادهای حقوق بشری، گروه‌های ضدجنگ، فعالان زیست‌محیطی و نیروهای صلح‌طلب در سراسر جهان می‌خواهند که یک‌صدا خواهان توقف فوری جنگ، بمباران، کشتار مردم بیگناه و تخریب محیط‌زیست شوند و از مبارزات مردم ایران و منطقه برای پایان‌دادن به نسل‌کشی، جنگ‌افروزی و سرکوب حمایت کنند.
مردم خاورمیانه نیازمند پایان تنش‌های خانمان‌برانداز میان قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی و برقراری صلحی پایدارند؛ صلحی که در پرتو آن، مردم بتوانند سرنوشت خود را از طریق سازمان‌دهی، تشکل‌های توده‌ای، گسترش اعتراضات و مشارکت مستقیم و همگانی، تعیین کنند.
نه به جنگ – نه به سیاست‌های جنگ‌افروزانه
آتش‌بس فوری، خواست بلافاصله‌ی ماست.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
کارگران بازنشسته خوزستان
اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
گروه اتحاد بازنشستگان
۲۷ خرداد ۱۴۰۴
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.