شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان روز ۲۳ مهر ۱۴۰۲، نوشت که نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی برای لیلا حسینزاده، زندانی سیاسی سابق و فعال دانشجویی، پرونده جدید باز کردند.
تشکیل پرونده جدید در راستای حملات نیروهای حکومتی به او در رابطه با جلسه دفاع از پایاننامه این فعال دانشجویی در دانشگاه تهران در شهریورماه است.
دادسرای امنیت اوین، حسینزاده را برای اتهام «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی/خارجی» فراخوانده است. پرونده حسینزاده را شعبه چهارم بازپرسی این مرجع قضایی رسیدگی میکند و این شعبه از او خواسته که در تاریخ ششم آبان ۱۴۰۲ در این نهاد قضایی حاضر باشد.
دادسرای اوین که دفتر دادستان تهرانی در اوین است، معمولا نهاد قضایی درگیر در ایجاد پروندههای جدید برای زندانیهای سیاسیای است که زیر حکم هستند. این پروندهسازیهای جدید، پس از محکومیتهای قبلی، مدت زندان را با پروندههای جدید افزایش میدهد.
لیلا حسینزاده دانشجوی دانشگاه تهران، پس از انتشار یک ویدئو کوتاه از جلسه دفاعش در دانشگاه تهران، با حکم اخراج از دانشگاه مواجه شد.
از ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ و پس از انتشار یک ویدئو کوتاه از جلسه دفاع حسینزاده با عنوان «هویت ملی و هویت قومی در شهر معاصر ایرانی، مطالعهی موردی نقده» حملات به او آغاز شد. او پایاننامه را «تقدیم مردم نقده و خواستشان برای زندگی؛ به یاد سید جعفر پیشه وری بنیانگذار فرقه دموکرات آذربایجان و قاضی محمد بنیانگذار جمهوری مهاباد (کوردستان)» آغاز کرد.
پس از این، اپوزیسیون راست ناسیونالیستهای، راستهای درون حکومت و دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی حملات سازمانیافته به لیلا حسینزاده را آغاز کردند و او را متهم کردند که لباس پژاک را پوشیده در حالی که یک لباس معمولی بدون حجاب اجباری را بر تن داشت!
دانشگاه تهران در واکنش به این حملات، استادان دانشگاه علوم اجتماعی را که در جلسه دفاع حاضر بودند تعلیق کرد و حسینزاده و دیگر حاضران در جلسه را هم به نهادهای امنیتی مستقر در دانشگاه فراخواندند.
صدای لیلا حسینزاده باشیم! چنانچه او صدای مردمان ساکن در جغرافیای سیاسی ایران بود و با شجاعت از جنبشهای حقطلبانه مردم سخن گفت!
اقدامات علیه لیلا حسینزاده و همکاری اپوزیسیون راست سلطنتطلب و جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر نشان داد که تفاوتی بین این دو در دیکتاتوری، سرکوب و اتهام نیست بلکه نبرد اپوزیسیون راست ناسیونالیست و جمهوری اسلامی نبرد دو سر یک ارتجاع است که هدفی جز حاکم شدن بر ایران برای غارت ایران ندارند! باید متحد و یکصدا علیه بنیادگرایی مذهبی و ناسیونالیسم ایرانی به میدان آمد! (میهن دوستی ارتباطی با ناسیونالیسم و فاشیسم ندارد و یک حس درونی هر فردی است.)
✍آرتمیس زرینکوب
🔹فعال اکو-سوسیالیست و حقوق کوئیر
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.