تشویق تماشاچیان بی‌نظیر بود

«شیرین گرامی» نخستین ورزشکار زن ایرانی است که توانسته با حضورش در مسابقات بین‌المللی ورزش‌های سه‌گانه (شنا، دو و دوچرخه‌سواری) لندن تاریخ‌ساز شود. این دختر ۲۴ساله که ۹سالی است ساکن انگلستان است، چندی پیش با مسوولان وزارت ورزش وارد مذاکره شد تا با طراحی پوششی اسلامی در این رشته برای ایران مسابقه بدهد. مقامات مسوول ایران که طی سال‌های بعد از انقلاب تا به حال با حضور بانوان ورزشکار شناگر کشورمان یا رشته‌هایی از این دست که در نوع پوششان محدودیت دارند مخالف بودند، بالاخره طلسم را شکستند و در آخرین دقایق با حضور گرامی در مسابقات لندن موافقت کردند.  رقابت‌های بین‌المللی آزاد سه‌گانه لندن که آخرین دور این رقابت‌ها در سال ۲۰۱۳ به شمار می‌رفت، دو روز پیش به میزبانی «هاید پارک» برگزار و نماینده ایران موفق شد با حجاب کامل در آن شرکت کند.  گرامی اگرچه با ثبت زمان دوساعت‌و۴۲دقیقه‌و۱۲ثانیه در بین ۷۸ ورزشکار با عنوان هفتادوششمی به کار خود پایان داد و نتیجه قابل قبولی نگرفت اما کارش از این جهت ارزشمند است که توانسته اولین قدم‌ها را برای فعالیت دیگر بانوان علاقه‌مند به ورزش سه‌گانه در میادین جهانی بردارد. او حالا آرزو می‌کند با این حرکت بزرگ تیم‌ملی سه‌گانه زنان ایران تشکیل شود تا حضور در مسابقات آسیایی را تجربه کند. گفت‌وگوی اختصاصی «شرق» را با شیرین گرامی می‌خوانید.
‌چطور شد که به ورزش سه‌گانه علاقه‌مند شدی؟
به نظر من سه‌گانه جزو یکی از سخت‌ترین رشته‌های ورزشی است. سه رشته دو، دوچرخه‌سواری و شنا را شامل می‌شود که باید پشت سر هم آنها را انجام بدهی. همین سخت‌بودن همیشه برایم یک جذابیت خاصی داشت و دوست داشتم آن را تجربه کنم ببینم می‌توانم از پس آن بربیایم یا نه. خوشبختانه وقتی هم که فعالیتم را در این رشته شروع کردم بیشتر از قبل به آن علاقه‌مند شدم.
‌چند وقت است سه‌گانه کار می‌کنی؟
سه سال.
 ‌چه شد که به این فکر افتادی برای تیم‌ملی ایران مسابقه بدهی؟
اینجا شرایط خیلی راحت‌تر از ایران برایم آماده بود. در ایران به خاطر اینکه خانم‌ها نمی‌توانند در مسابقات بین‌المللی شنا شرکت کنند، فدراسیون ورزش‌های سه‌گانه فقط اجازه حضور در رقابت‌های دوگانه (دو و دوچرخه‌سواری) را به آنها می‌دهد و تیم‌ملی سه‌گانه‌ای عملا وجود ندارد. از این رو با توجه به اینکه من سه‌گانه‌کار بودم و مشکلی هم برای حضورم در مسابقات کشوری که در آن زندگی می‌کنم وجود نداشت، تصمیم گرفتم با مسوولان ورزش ایران وارد مذاکره شوم و تا آنجا که می‌توانم تلاشم را برای رسیدن به هدفم بکنم. حاضر بودم هر شرطی که وزارت ورزش برای احترام‌گذاشتن به قوانین ایران می‌گذارد را قبول کنم.
‌تو به‌عنوان اولین زن ایرانی هستی که بعد از انقلاب توانستی از مسوولان ورزش ایران و دیگر مراجع مربوطه مجوز بگیری تا با پوشش اسلامی در مسابقات بین‌المللی شنا شرکت کنی، تعامل مسوولان را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
واقعا باید بگویم خیلی خوب بود. خانم اکبرآبادی معاونت ورزش بانوان ایران تا آنجا که توانستند با من همکاری کردند تا من در این رقابت‌ها شرکت کنم. علاوه بر آن آقای صبور، رییس فدراسیون ورزش‌های سه‌گانه هم رایزنی‌های لازم را با فدراسیون جهانی سه‌گانه و میزبان مسابقات انجام دادند تا در آخرین لحظه کارم درست شود.
‌چرا اینقدر دیر کارت درست شد. دقیقا چند ساعت قبل از مسابقه بود که اعلام کردند با حضور شیرین گرامی در رقابت‌های هاید پارک لندن موافقت شده است؟
من اولین بار چهارماه پیش از طریق ایمیل و تلفن خواسته‌ام را برای مسوولان فدراسیون سه‌گانه مطرح کردم. اما بعد دیدم چون زمان زیادی تا مسابقات نمانده بهتر است خودم به ایران بیایم تا حضورا پیگیر این کار باشم که تا دو هفته پیش هم تهران بودم. به همین خاطر چون با محدودیت زمان روبه‌رو بودم و باید موافقت نهادها و ارگان‌های دیگر هم گرفته می‌شد دقیقه ۹۰ کارم درست شد.
 ‌از بخش حساس کار بگو، این پوششی که با آن در دریا شنا کردی را چه کسی برایت طراحی کرد که مورد موافقت وزارت ورزش ایران قرار گفت؟

لباسی که باید با آن شنا می‌کردم لباس غواصی بود که پوشش جدیدی نبود. من بنا به دستور مسوولان وزارت باید قبل از ورود به دریا و بعد از خروج از دریا پوششی برای خودم درست می‌کردم که برجستگی‌های بدنم معلوم نباشد. وقتی فکر کردم دیدم من برای رفتن به آب باید پوششی شبیه چادر داشته باشم که خوشبختانه شبیه این لباس را دخترعمویم که ساکن لندن است، داشت و به من داد تا از آن استفاده کنم. از طرفی باید فضای سربسته‌ای مثل چادرهای مسافرتی هم کنار دریا برایم اختصاص می‌دادند که لباسم را برای آماده‌شدن در مسابقات دو و دوچرخه عوض می‌کردم. که این بخش را هم میزبان مسابقات به‌خوبی انجام داد و مشکلی پیش نیامد. اگر فدراسیون جهانی سه‌گانه و میزبان مسابقات با من راه نمی‌آمدند قطعا نمی‌توانستم به این راحتی‌ها مسابقه بدهم. آنها خیلی با من راه آمدند.
‌برخورد خارجی‌ها وقتی تو را با این نوع پوشش و شرایط می‌دیدند، چطور بود؟
بی‌نظیر بود. در هنگام مسابقه به هر قسمتی که تماشاچیان حضور داشتند می‌رسیدم، تشویقم می‌کردند. حتی وقتی هم که به خط پایان مسابقه دو رسیدم به یکباره مورد تشویق قرار گرفتم.
‌برای حضور در این مسابقات کمک‌هزینه‌ای از وزارت ورزش ایران گرفتی؟
نه، آنقدر همه‌چیز در ثانیه آخر جور شد که اصلا به این موضوع فکر نکردم. فدراسیون جهانی هزینه‌هایم را پرداخت کرد.
‌اما نتیجه‌ای که در این مسابقات گرفتی خوب نبود؟
بله، به خاطر اینکه در آمادگی کامل نبودم. هدف اول من این بود که بتوانم جواز حضورم را در این رقابت‌ها بگیرم. با توجه به اینکه این مدت به ایران آمده بودم و دنبال کارم بودم و دو پرواز طولانی داشتم، نتوانستم آنطور که باید تمریناتم را انجام بدهم. انشاءالله در مسابقات بعدی جبران می‌کنم.
‌سطح رقابت‌ها چطور بود؟
خیلی خوب بود. آخرین دور رقابت‌های بین‌المللی سه‌گانه جهان بود و بهترین‌ها در آن حضور داشتند.
‌برنامه بعدی‌ات برای چه مسابقاتی است؟
در حال حاضر فصل مسابقات سه‌گانه رو به پایان است و من هم برنامه دیگری ندارم. باید برای فصل آینده آماده شوم.
‌برای شرکت در بازی‌های آسیایی سال ۲۰۱۴ چطور، برنامه‌ای نداری؟
باید به ایران بیایم و در این مورد صحبت کنم. من خیلی دوست دارم در کنار دیگر دختران ایرانی در قالب یک تیم کامل در این مسابقات شرکت کنم. امیدوارم حضور من در این رقابت‌ها باعث شود که مشکل بانوان کشورم هم حل شود و از این پس تیم‌ملی سه‌گانه زنان ایران هم حضور در میادین بین‌المللی این رشته را تجربه کند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)