▪اشعار هاشور ۴۷ لیلا طیبی (رها)
(۱)
ذهنم،
ریشه دواند‌ه؛
َتنه‌ام،
خورشید را می‌بوسد
وَ آزادی،،،
بر شاخه‌هایم آشیانه کرده‌ست.
…
آه،،،
–من درختی سبزم!
(۲)
وَ آمدیم تا،
شاعر شویم؛
عاشق شدیم!
…
شعر اما،
ما را از آب و نان انداخت!
(۳)
تو،،،
کنج اتاقت
تنهایی را به آغوش کشیده‌ای
و من گوشه‌ای از دنیا؛
خاطراتت را…
…
تواردی دردناک‌ست
عشق!
#لیلا_طیبی (رها)
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.