▪سه شعر کوردی از زانا کوردستانی
(۱)
ئەمن تفەنگم و
ئەۆ کۆڵبه‌ندی
گەڵ وەڵاتمان لە ناڤشان دەکێشیم
و سەربەستی
منداڵی پێ گرتی بوو
پێچراو لە ناڤی کەفەن
▪ برگردان فارسی:
من تفنگم را
او کوله‌اش را
ما سرزمینمان را به دوش می‌کشیدیم
و آزادی
کودکی بود نو پا
پیچیده در کفن.
(۲)
ئاااخ ئه‌ی شاعیری بی‌نیشتمان
بی‌سه‌ر و شوینی رێگاکانی دوویر و درێژ
خۆزگا بتتوانیای
شاری بسازیا
لبه‌ر رۆژگاری نەگەیشتو
که له کۆڵ ده‌کیشی!
▪ برگردان فارسی:
آه ای شاعر بی‌سرزمین
آواره‌ی راه‌های دور و دراز
کاش می‌شد، شهری بسازی
برای روزهای نیامده‌ای
که به دوش می‌کشی!
(۳)
ئاگاداری مێژوومان
جاروه‌جارێ فه‌رامۆش دەکا
چوار خووشیکی بێکەس
زوت و هیلاو گڕیان
گەرچی حەزیان پی بوو
لە کەش و کۆشی دایکیان داسرەوین بوون
بەڵام خودا حوکمی کرد
لە هەلاک و مەرگی دایکیان.
▪ برگردان فارسی:
حافظه‌ی تاریخی‌مان گاهی فراموش می‌کند
چهار خواهر بی‌کس، عریان شدند
گرچه دوست دارند
در آغوش مادرشان آرام بگیرند
اما خدا فرمان داده بود
مرگ مادرشان را.
#زانا_کوردستانی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.