این روزها صحبت از حجاب و طرح های حجاب محور جامعه اپوزیسیون در خارج از کشور مطرح می شود، موضوعاتی که شاید کارکردهای اجرایی نداشته باشد، اما سبک خوبی برای جمهوری اسلامی جهت تقلیل و کوچک کردن سطح مبارزات داخل کشور است.
اینکه نگاه مبارزاتی جامعه ما به یکباره از تجمعات خیابانی کارگری، معلمی و بازنشستگان به سمت حجاب و روسری و چادر می رود، بیانگر این مسئله است که جمهوری اسلامی، قافیه را به خوبی شناخته و می داند باید چه کار کند که این تجمعات سرکوب و موضوعات دست چندم مثل حجاب بیرون بیاید.
بر کسی پوشیده نیست که هیچ دختر و خانواده ایرانی حاضر به حجاب اجباری نیست و در برابر طرح های حجاب گونه جمهوری اسلامی ایستادگی می کند، اما اولویت آنها نیست و اولویت اول مسائل مالی و اقتصادی و معیشتی در کشور است که به قول معروف همه صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته اند.
افرادی مانند مسیح علینژادها که از اجرای این طرح ها و تقلیل سطح مبارزاتی با جمهوری اسلامی، قدم برداشته و حمایت می کنند، باید پاسخگو باشند که چرا سطح مبارزات ما را از شعارهای بازنشستگان در سراسر کشور به در آوردن یک روسری کاهش دادند و در حقیقت به دنبال چه چیزی هستند؟!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.