در سفر مایک پنس به اشرف ۳ چه گذشت؟ ( قسمت اول)

امروز پنجشنبه ۲تیرماه است. خورشید قشنگی بر کشور سرسبز آلبانی می‌تابد. از خیابان‌های شهر که می‌گذریم مردم سختکوش و قانع این کشور کوچک اروپایی را در تکاپو می‌بینیم. تکاپویی که حالا بعد از فروکش کردن بلای قرن، به تقلایی پر زحمت برای رسیدن به حداقل رفاه کشورهای اروپایی تبدیل شده است.

اشرف ۳، شهر نمادها

مردم آلبانی از ۱۹ شهریور ۱۳۹۵ که آخرین گروه از مجاهدین خلق هجرت کرده از عراق را در کشور خود جای دادند، به کشوری دوست و آشنا برای مردم ایران تبدیل شد.

این کشور کوچک اما میهمان دوست با سخاوتمندی تمام هزاران رزمنده آزادی برای ایران را در خود جای داده است.

البته آمدن مجاهدین به آلبانی تنها توجه مردم ایران را به این کشور جلب نکرده، بلکه بسیاری از شخصیت‌ها و سیاستمداران برجسته اروپایی و آمریکایی را نیز به دیدار از آلبانی تشویق کرده است.

گویی پیوندی ناگسستنی بین آرمان آزادی در ایران و آرمان رفاه و ترقی برای کشور آلبانی برقرار شده است.

حالا خودروی آقای مایک پنس  به جلوی در اشرف ۳ شهر نمادها و اسطوره‌ها رسیده است. این توصیفی است که دوستی سابقا برایم گفته بود.

اولین نمادها روبریم سبز می‌شوند. دو شیر کمین کرده درست در ورودی این شهر به تو یادآور می‌شوند که به سرزمین تازه‌ای پا گذاشته‌ای.

هنوز از نگاه شیر رها نشده‌ایم که صف منظم گارد احترام  اشرف با لباس‌های آبی و قرمز و سفید میخکوبم کرد.

تاکنون تجربه رد شدن از جلوی گارد احترام را نداشته‌ام. اما اکنون صفی بی انتها از زنان و مردان یونیفرم پوش را می‌بینم که به احترام برجسته‌ترین مقام آمریکایی که به این شهر پا گذاشته است در حالت خبردار ایستاده‌اند.

به نماد بزرگ دیگری می‌رسیم. نماد پیروزی با شیرهایی شمشیر بدست بر فراز آن. نمادی از مبارزه و نبرد در ایران باستان. بعد به نماد قیام می‌رسیم. دختران و پسرانی با مشت‌های گره کرده در بلندترین نقطه این شهر زیبا و یگانه ایستاده‌اند.

مایک پنس در اشرف۳؛ ما فریب دروغی بنام دیکتاتوری سلطنت را نمی‌خوریم!

آقای مایک پنس در اشرف ۳

خوروهای همراه هیات بلندپایه آمریکایی از خیابان‌های پرپیچ و خم اشرف می‌گذرند.

به میدانی می‌رسیم که از دور دربرگیرنده نمادی دیگر است. نماد شهدا.

بر روی کتیبه‌هایی که در غرب و شمال میدان تعبیه شده اسامی شهدایی به چشم می‌خورد که در مسیر مبارزه جان باختند. شگفتا نام‌ها چه بیشمارند…

به بولواری سرسبز وارد می‌شویم که جوی آبی از کنار آن روان است. با گل‌کاری و درختکاری خوش سلیقه به سبک شرقی.

هنوز خورشید هرم گرمایش را فرو می‌ریزد که خودروها توقف می‌کنند. به مقصد رسیدیم؟

دوباره گارد احترام با نظمی مثال زدنی‌تر در جلوی محل توقف خودروها ایستاده‌اند.

آقای مایک پنس و بانو پیاده می‌شوند، هیأتی به استقبال آمده است. هیاتی از زنان و مردان مجاهد خلق.

چهره‌هایی آشنا در تاریخ ۵۰ سال اخیر مردم ایران.

شگفتا که این همه تکاثف و تکاثر سرمایه‌های انسانی را یکجا می‌بینم و بعد هنوز هیات امریکایی چند قدمی از روی فرش قرمز و گارد احترام عبور نکرده است که خانم مریم رجوی نیز به استقبال می‌آید.

بله این جا موزه مقاومت ایران است و این پرزیدنت این مقاومت است که به استقبال آمده است…. ادامه دارد