حقیقت آن است که سخن چندانی در باره مسئله هسته‌ای ایران وجود ندارد و مدتها پیش در این باره نوشتم و توضیح دادم مسیر ایران هسته‌ای چگونه است و همچنین سیاست خارجی بایدن در منطقه خاورمیانه به چه ترتیبی است که در آن ایران به عنوان کشور اقماری روسیه و عملا تحت‌الحمایه آن قرار می‌گیرد و هدف اصلی نیز مهار این کشور محور شر است. اما دلخوری امریکا از پیشنهاد روسیه برای مصون نگه‌داشتن روابطش با ایران برای من قابل درک نیست. روسیه عملا همان درخواستی را در باره ایران دارد که امریکا به او محول کرده بود. منصفانه نیست کشور مستعمره‌ای مانند ایران را از صاحب آن یعنی روسیه پس بگیرند و به عنوان کشوری آزاد اعلان کنند. از سوی دیگر بی‌تفاوتی کشورهای عرب منطقه در قبال تجاوز روسیه به اکراین هم تا حدودی مربوط به نقش روسیه در مهار شرارت‌های ایران است همانگونه که امریکا چنین نقشی را از روسیه خواسته بود. با این وجود یک نکته قابل درک است. اگر کشورهای غربی، روسیه را مورد تحریم همه‌جانبه قرار داده‌اند، این تحریم باید شامل مستعمرات آن مانند ایران نیز بشود و گمان می‌کنم به این سبب است که کشورهای غربی توقفی را در مذاکرات ایجاد کردند تا موضوع روسیه با اکراین حل و فصل شود. البته وقتی صحبت از کشور مستعمره می‌شود، منظور شکل سنتی آن نیست بلکه بیشتر شبیه کلوب مافیاست که در آن روسیه به عنوان پدرخوانده حضور دارد و گروه‌هایی مانند اسلامگرایان سیاسی، گروه‌های تبه‌کاری موادر مخدر و قاچاق انسان، مارکسیست‌های روسی و چپ‌های غرب‌ستیز،‌ راست‌گرایان افراطی و مانند آن، خانواده‌های این شر جهانی را تشکیل می‌دهند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)