قتل عام ۶۷؛ امنیتی‌ترین پرونده نظام در دادگاه سوئد؛ «مسئله‌ای» که اگر شروع بشود «پایانی نخواهد داشت…»
به همان دلایل و به میزانی که رژیم جمهوری اسلامی از مطرح شدن پرونده جنایت علیه بشریت در قتل عام۶۷ وحشت داشته و نه تنها از بازگشودن پرونده، بلکه از بازطرح نام و یاد آن دوری می‌جوید، به همان اندازه و میزان سرّی‌ترین، امنیتی‌ترین و هراس‌انگیزترین پرونده ۵ دهه و یکی از کابوس‌های نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.
– میرحسین موسوی در فایل صوتی در یک جلسه خصوصی: «بالاخره یک اتفاقاتی افتاد، ممکنه یک گوشه‌اش به امام بر بخوره، یک گوشه‌اش به دولت بر بخوره، یک گوشه‌اش به جناح‌های مختلف بر بخوره، یک وضعیتی در آنجا هست، منتها این –ورود به اون مسئله شروع بشه، پایانی نخواهد داشت…»
پنج شنبه ۳۱ تیر ۱۴۰۰ برابر با ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۱
سیامک نادری – به زودی در ماه اوت ۲۰۲۱ « امنیّتی‌ترین پرونده ۵ دهه نظام جمهوری اسلامی » و محاکمه حمید نوری به اتهام جنایت علیه بشریت در قتل عام ۶۷ در شهر استکهلم در دادگستری سوئد برگزار می‌شود.
از روزی که در ۹مرداد سال۶۷ از پشت پنجره ی زندان گوهردشت، طبقه دوم(فرعی ۸) صدای همبندم عزیزم مجید معروف خانی را از سلول انفرادی که در فاصله ده متر من قرا داشت و با پنجره های مشبک شده با ورق های آهنی طوسی رنگ پوشیده شده بود، شنیدم، سی و سه سال می گذرد و در این سالیان عشق ها و زخم های پاره های تن و عزیز ترین عزیزانم را بغل کرده و صدا و طنین یاد و خاطر راهرو های مرگ در قتل عام ۶۷ همچنان من را به پیش می راند.
اینک در هر جا که قدم می‌گذارم، چشمانم اسیر پلاک‌های خانه‌ها در خیابان‌ها و کوچه‌هاست… با شمارش پلاک خانه‌ها می‌دانم که باز می‌رسم به پلاک ۶۷. برای من و ما ۶۷ یک شماره نیست، نماد و پلاک روح و روان ما و تمامی سالیانی است که عشق‌های کاکل قرمزی و طوقی‌های سینه ستبر ما را پرپر کردند
.
بیست ماه است از دستگیری حمید نوری می گذرد و دراین میان باز بسیاری از مادران خاوران و پدران چهره در خاک سائیدند: عزیزانی همچون فریدە تربیت، مادر لطفی( فروغ تاجبخش)، گل بست سلاجقه، عالیه علی‌پور، مادر بازرگان( معصومه دانشمند)، مادر قائدی(حاجیه سجودی)، فرنگیس صلصالی (مادر گلچوبیان)، مادر شریفی(پوراندخت مختاری) ، مادر روح اله تیموری، ، حسین نعیم( پدر نعیم که او را درملاقات گوهردشت می دیدم) و افسانه راجی خواهر جانباختگان ۶۷و خاورانش… اما هنوزا هنوز، جان باختگان ۶۷ همچنان با چهره ای جوان و عزیزان کاکل قرمز و طوقیانی گردن سیاه از رسن دارهای شقاوت آویخته پیش رویمان قرار دارند و یاد و نامشان ماندگار.
وحشت از «تالی نحس» قتل عام
چند روز مانده به پایان سی سومین سالگرد جنایت علیه بشریّت در قتل عام۶۷، سکوت ترسناک و تمام نشدنی قاتلان، نشان از وحشت و « تالی نحس» دامنگیر بنیان گذار و تمامیت نظام را به نمایش می گذارد. عجبا که رژیمی اینچنین قداره بند و عربده کش درعرصه های جهانی و بدون توجّه به نُرمهای سیاسی، دیپلماتیک خودرا به نمایش می گذارد، سکوت کرکننده اش در پس این جنایت، نشان هراس ناگفتنی و پرده پوشی از جنایت علیه بشریّت است، و در ذهن محاسبه گرش مصلحت نظام و حفظ خود موج می زند؛ و هرز گاهی که ناگزیر از شکستن روزه سکوت و« تابو۶۷» بمثابه امنیّتی ترین پرونده نظام می شوند، مخاطب آنها نه مردمند و نه افکار عمومی، بلکه لگام زدن به عناصر طیف ها و دسته بندی های درونی چند پاره گشته درون نظام است، تا قافیه را نبازند. زیرا همچنانکه آقای منتظری به تأکید گفته بود:
« بزرگترین جنایتی که در جمهوری اسلامی شده و تاریخ ما را محکوم می کند به دست شما انجام شده و شما را در آینده جزو جنایتکاران در تاریخ می نویسند.»
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.