مقوله «آشتی ملی» در ۴۲ سال گذشته به کرات در ادبیات سیاسی کشورمان، بویژه از سوی منتقدین جمهوری اسلامی که صلح جویانه و به دور از هر نوع خشونت خواستار تغییرات اساسی برای پایان دادن به بحران های مختلف با ادغام و مشارکت همه شهروندان در سرنوشت سیاسی کشور بوده اند، به کار گرفته شده است.
تا آنجا که به خاطر دارم، اولین شخصیت معتبر و شناخته شده سیاسی که در همان دوران اول بعد از انقلاب از واژه «آشتی ملی» برای پایان بخشیدن به جدائی ها و اختلافات ناشی از سیاست های انحصارطلبانه حکومت اسلامی استفاده نمود، دکتر علی امینی،نخست وزیر اسبق و سیاستمدار فهمیده و مجربی بود که متاسفانه با آغاز جنگ خانمانسوز با عراق که وسیله تازه و دیگری را برای قلع و قمع هر نوع صدای مخالف در اختیار نیروهای انحصارطلب قرار داد، بکلی از رده خارج شد.
با مرور زمان و بیش از چهار دهه مبارزات ملی، و بخصوص تجربه تماشای فجایع اسفباری که در کشورهای همجوار از قبیل افغانستان،عراق و سوریه،زندگی مردمانی را که خواستار برقراری آزادی های بیشتر و شرایط بهتر در کشورشان بوده است را به تباهی کشانده و در واقع آنها را از هر نظر در موقعیتی بدتر از آنچه با آن دست و پنجه نرم میکردند، قرار داده است ،لزوم تلاش برای رسیدن به یک راه حل صلح جویانه، در چارچوب آشتی ملی، به منظور ایجاد تغییرات لازم و پایان بخشیدن به حکومت اقلیتی کوچک و انحصارطلب که تمام اهرم های کلیدی قدرت در ایران را به دست گرفته اند، بیش از همیشه ضروری ساخته است.
اینک نزدیک به ۷ سال از زمانیکه «آشتی ملی» در سرلوحه فعالیت های سیاسی من قرار گرفته است می گذرد. گرچه رهبر جمهوری اسلامی به کرات انزجار خود را به این بهانه که :«ما با کسی قهر نیستیم که بخواهیم آشتی کنیم»، از مقوله و واژه «آشتی ملی»، اعلام داشته است ولی اشاره به این مقوله و تاکید بر رسیدن به «آشتی ملی» بار ها و بارها از سوی شخصیت های سیاسی و مدنی از قبیل حسن روحانی،محمد خاتمی و مصطفی تاج زاده در درون ایران مطرح شده است.
اگرچه، شرایط داخل کشور به لحاظ دلایل قابل درک،ایجاب نمی کند که شخصیت های مختلف صریحا منظور دقیق خود را از مقوله «آشتی ملی» بیان نمایند تا کوچکترین شائبه ای در تعربف آن نباشد، ولی این وظیفه را حرکت جدیدی که تحت عنوان «حامیان آشتی ملی و نجات ایران» که هواداران آن مرکب از شخصیت های مختلف سیاسی،فرهنکی، اقتصادی و اجتماعی در داخل و خارج ایران می باشند برعهده گرفته است تا مردم ایران دقیقا از معنی واقعی و مطالبات سیاسی هواداران این حرکت که بسیاری در داخل از کشور قادر به بیان واضح آن نیستند (و در صورت تهدید، باید الزاما خود را از مواضع دور جلوه دهند) مطلع شوند.
اینک ،یکبار و برای همیشه به منظور روشن ساختن افکار عمومی، تاکید بر این نکته نیز لازم است که «حامیان آشتی ملی و نجات ایران» یک سازمان سیاسی جدید در صحنه شلوغ مبارزات ملی نیست بلکه این حرکت صرفا خواستار ارائه تعریفی شایسته از آشتی ملی و مطالباتی است که باید به دور از هر نوع خشونت از سوی نیروهای معتبر سیاسی منجر به بسیج مردم و پیگیری اهداف آن شود.
به این ترتیب امروز دیگر وقت آن رسیده که این باور را با پشتیبانی نیروئی مرکب از همه جریان های سیاسی ملی و آزادیخواه به عملی مؤثر تبدیل کنیم که بتواند خواستار ایجاد تحولات شود تا بتوان به شرایط غم‌انگیز کنونی پایان داد و سرنوشت آینده ایران را آنطور که باید و شاید، برابر با جایگاه و منزلت واقعی کشورمان رقم زد:
- *نیرویی که نیت انتقام‌جویی در سر نپروراند، و راه اداره مملکت را به روی همه فرزندان لایق و توانای این سرزمین ، به طور مساوی و بر اساس شایستگی و توانایی هر فرد، باز بگذارد. تفاوت این نیرو با حاکمان کنونی این خواهد بود که حقوقی را برای آنها قائل‌اند که حکومت کنونی طی ۴۲ سال گذشته هرگز برای مخالفان خود قائل نبوده است.
- *نیرویی که در عمل به حرمت انسانیت، و اصل رعایت حقوق بشر، برای یکایک مردم این سرزمین پایبند بماند.
- *نیرویی که به سرکوب دگراندیشان، اقلیت‌های قومی و مذهبی پایان دهد و آزادی‌های فردی، سیاسی و اجتماعی، آزادی‌های ابراز عقیده و رسانه‌ها را در عمل رعایت کند.
- *نیرویی که شیوه مملکت داری مدرن و مترقی امروزی را بر أساس حاکمیت مردم بپذیرد و ایران را برای همیشه از زنجیرهایی چون ولایت فقیه و مخلفاتی چون شورای نگهبان رها سازد.
- نیرویی که قوه قضایی مستقل، کارآمد، صالح و دور از فساد و دسته بندی‌های گوناگون و بر پایه قوانین پیشرفته را پایه گذاری کند و نهایتا،
- نیرویی که ارتش ملی یکپارچه و توانمندی را سامان دهد که فارغ از دخالت و رانت خواری در اقتصاد کشور، تنها خواسته‌اش دفاع از مرزها و آرمان‌های ملی باشد.
در این راستا، همزمان با بزرگداشت خاطره یکصدمین سال حادثه بزرگ تاریخی سوم اسفند ماه سال ۱۲۹۹، که ایران را از سلطه حاکمان فاسد و نالایق آن روزگار رهایی بخشید و بنای ایرانی نوین و پیشرفته را پایه ریزی کرد، یک پیام صوتی و ویدئوئی نیز از سوی «حامیان آشتی ملی و نجات ایران» تهیه گردیده است. این پیام، یادآور این است که زمان به سود حرکت مردمی است که به اصل حاکمیت ملی و مدرنیته باور دارند تا تنها با تکیه بر نیروی عظیم خودشان، به حرکت درآیند و در یک مبارزه قاطعانه و فراگیر و در عین حال بدون خشونت، به چیزی کمتر از دستیابی به آزادی و آینده‌ای سعادت آمیز برای همه مردم ایران رضایت ندهند.
سخن اصلی این پیام ویدیویی، همان حرفی است که در پیام رهایی‌بخشِ یکصد سال پیش آمده بود، با تاکید بر این باور که باید “بهار آینده، را به آغازی برای پایان روزگار سیاه مردم ایران تبدیل کنیم”.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.