احمد جهان بزرگی عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در برنامه ای از سیما و صدای سلیقه ای حکومت گفته است :
مسئولی مینشیند خانه و ممکن است پای منقل باشد و سر نمیزند به این طرف و آن طرف ، مسئولینی که در جمهوری اسلامی مسئولیت گرفتند یک لیوان شیر خر خوردهاند!
این صحبت ها مرا بیاد همسایه ای در بیست و پنج سال پیش انداخت که کشاورز بود و تنها وسیله و ابزار دستش نیز یک خر بود . با این خر برای چند گاو که در خانه داشت از صحرا علف می آورد . هر عصر ، بیش از صد کیلو شبدر تازه می برید و پس از بار کردن شبدر به پشت خر و بستن بند به دور آن ، خر خودبخود راه می افتاد ، حدوداً سه کیلومتر را بی وقفه و تند طی می کرد تا زیر درخت توتی که در منزل صاحبش بود ، یعنی همان نقطه ای که می بایست بار را پیاده کنند .
در مدت زمانی که خر زبان بسته این بار را تا منزل می رساند گرچه می توانست گردنش را چرخانده و از علف تازه بخورد ولی هیچوقت این کار را نمی کرد . نهایتا بعد از چند دقیقه صاحب خر لنگ لنگان از راه می رسید و بار را پیاده می کرد ، گاهی هم که صاحب خر خیلی خسته بود خودش هم بر بالای بار می نشست و بیچاره خر که می بایست هم بار و هم صاحبش را به مقصد برساند .
با این مقدمه خواستم به جناب جهان بزرگی بگویم ای کاش مسئولین حکومت در ایران شیر خر خورده بودند ، کدام خر خلاف غریزه عمل کرده است ؟ صد البته ما انسانها مانند حیوانات بطور غریزی کاری انجام نمی دهیم ، ولی فرضاً اگر قاعده و قانون و مقررات را مصداق غریزه در نظر بگیریم ، به این معنی که وظایف از پیش مشخص و مقررات معین شده اند ، پس مسئول کسی است که باید بر اساس آن قوانین اجرای مسئولیت کند . چنین کرده اند آیا ؟
در این حکومت اگر باری بر دوش مسئولی گذاشته شده ، آیا مانند خر ِ آن کشاورز ، آن را بدون کج کردن راه و دست کجی و دهن کجی به مقصد رسانده است ؟ آیا مانند آن خر آنقدر مسئول و راه بلد و وظیفه شناس بوده است ؟
جفتک انداختن و عرعر کردن ذاتی خر است ، غریزه خر است ، شکمش هم که سیر شد گوشه ای را برای نشستن پیدا کرده ، می نشیند و سرگرم نشخوار کردن می شود . آیا از این دسته اند آن مسئولینی که گفته اید شیر خر خورده اند ؟ یک خر قادر است فقط صد و پنجاه کیلو بار حمل کند ، اگر بر گرده اش دویست کیلو بار گذاشته شود یک قدم هم حرکت نمی کند و همان جا زیر بار می نشیند تا از بارش کم کنند ، مسئولین حکومت در ایران ِ ما از این دسته اند ؟ فقط یکی از آنها بیش از بیست مسئولیت را عهده دار است ، جناب جهان بزرگی اینها کی و کجا شبیه خراند ؟ چرا ناشیانه سخن می گویی و قیاس غلط می کنی ؟
به گمانم برای درک بهتر قضیه ، مسئولین را در مقام بشر تعریف کنید . وقتی در قامت بشر تعریف شوند فقط کمی دقت لازم است تا دریابیم تا چه حد فاصله و چه اندازه تفاوت بین ابناء بشر وجود دارد ، که یکی می شود آن مسئول ژاپنی که تیغ وجدان و احساس مسئولیتش او را مجبور می کند وقتی از عهده مسئولیت اش برنیامد استعفا کند ، و یکی هم می شود رهبر مادام العمر جامعه ای با هشتاد و پنج میلیون نفر جمعیت که در سی و اندی سال از رهبری اش ، هیچ وقت و هیچ جا برای هیچ خطایی هرچند کوچک ، نه تنها از قدرت کنارگیری نکرده که حتی از هیچکس عذرخواهی هم نکرده است .
یکی می شود شهردار آن ایالت در امریکا و طرفدار پر و پا قرص ترامپ که در انتخابات امریکا و شمارش آراء وقتی ترامپ با او تماس می گیرد و از او می خواهد که شمارش آراء پستی را متوقف کنید ، بلافاصله به ترامپ که رئیس جمهور بوده می گوید :
شما سعی کنید وظایف خود را در محدوده و حیطه کاخ سفید انجام دهید ، این کار به شما مربوط نمی شود ، تمام آراء پستی را خواهیم شمرد حتی اگر چند هفته به درازا بکشد …
یکی هم می شود محمود احمدینژاد که نیازی به توضیح و تفسیر ندارد که در سال هشتاد و هشت چگونه آمد و چه کرد و بر سر رقیبش چه آوردند .
ای کاش شیر خر خورده بودند مسئولین حکومت در کشور ما ، آنوقت بود که می شد با چشمان بسته و خیال آسوده بار مسئولیت را به دوش آنان گذاشت و نترسید از اختلاس و دزدی و رانتخواری و چپاول و حیف و میل کردن اموال ملت . ای کاش “شیرخرخورده” بودند مقامات مسئول در حکومت ایران ، آنوقت بود که می شد کلید خزانه اموال مردم را به دست آنان سپرد بدون اینکه هراسی از دست کجی داشت ، می شد اعتماد داشت از اینکه ثروت ملت ما صرف آتش افروزی و جنگ خاورمیانه نمی شود ، صرف ساختن خانه و کاشانه برای دیگران در دیگر سرزمین ها نمی شود در صورتی که در سرزمین ما فقر و درماندگی بیداد می کند .
مسئولین را در اندازه و ابعاد بشر تعریف کنید تا از عمق فاجعه و تراژدی هایی که یکی پس از دیگری می آفریند ، قابل درک باشند نه در قامت خربودگی و خصیصه های موجودی بنام خر …
✍ محمدامین ایلانی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.