آمار جمعیت غیرفعال ایران، ۳۶.۵ میلیون نفر
آخرین گزارش منتشره‌ی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد میزان جمعیت غیرفعال ایران در پاییز ۱۳۹۹، در جمعیت بالای ۱۵ سال، بیش از ۳۶.۵ میلیون نفر بوده است.
در جوامع کنونی میزان اشتغال افراد بالغ و در نقطه مقابل آن میزان بیکاری، نشانگر وضعیت اقتصادی کشور، وضعیت معیشت شهروندان، فقر در هر کشور است.
همچنین میزان جمیعت فعال و غیرفعال اگر چه به مفهوم افراد بیکار و شاغل نیست، نشانگر دیگری از وضعیت اقتصادی و معیشتی افراد یک کشور است.
جمعیت فعال چیست؟
جمعیت فعال به مجموع جمعیت بیکار و شاغل هر جامعه اطلاق می‌شود یا به عبارتی جمعیت فعال به افرادی گفته می‌شود که توانایی کار کردن را دارند، و این به معنای میزان افراد بیکار یا شاغل در جامعه نیست بلکه مجموع آن.
جمعیت غیرفعال چیست؟
همچنین افرادی که در سن فعالیت قرار ندارند و یا با تعریف جمعیت فعال بالفعل منطبق نیستند، جمعیت غیرفعال نامیده می‌شوند. به عبارت دیگر جمعیت غیرفعال بنا به دلایل مختلف مشغول کار و فعالیت نیستند.
انتشار گزارش«طرح آمارگیری نیروی‌کار»
«طرح آمارگیری نیروی‌کار» گزارشی است که از سال ۱۳۸۴، همه ساله و در ماه میانی هر فصل توسط مرکز آمار ایران منتشر می‌شود. گزارش «طرح آمارگیری نیروی‌کار در پاییز ١٣٩٩» توسط مرکز آمار ایران در روز شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۹ منتشر شد.
بنا بر این گزارش، در پاییز سال ۱۳۹۹، از ۶۲ میلیون و ۴۴۰ هزار نفر جمعیت ۱۵ سال به بالا در کشور، ۲۳ میلیون و ۴۱۳ هزار نفر فعال و ۳۶ میلیون و ۵۹۱ هزار نفر غیرفعال بوده‌اند.
بر مبنای گزارش مرکز آمار ایران در طول پاییز ۱۳۹۹، ۳۷.۵ درصد از جمیعت ۶۲ میلیون و ۴۴۰ هزار نفری بالای ۱۵ سال کشور فعال و ۵۹.۴ درصد غیرفعال بوده‌اند.
در این بین گزارش مرکز آمار ایران به وضعیت ۲ میلیون و ۴۳۶ هزار نفر دیگر، معادل ۳.۱ درصد از جمعیت ۶۲ میلیون و ۴۴۰ هزار نفری بالای ۱۵ سال کشور اشاره‌ای نمی‌کند که در کدام دسته‌بندی جای می‌گیرند.
برخی ابهامات محاسبه‌ای
این درصد در ایران بر اساس جمعیت بالای ۱۵ سال محاسبه می‌گردد که البته جای درنگ و تامل دارد، در جایی که طبق کنوانسیون‌های بین‌المللی، کار و بهره‌کشی از افراد زیر ۱۸ سال ممنوع بوده و این افراد کودکان کار نامیده می‌شوند که خود به عنوان یک معضل اجتماعی در جامعه محسوب می‌شود.
نکته دیگری که در این آمار باید بر روی آن مکث کرد نحوه محاسبه جمعیت شاغل کشور است که در ایران سوال برانگیز می‌باشد.
بنا بر تعریف و اعلام تمامی ارگان‌های آماری و رسانه‌ای نظام، حتی کسانی که در طول هفته یک ساعت، امکان کارکردن پیدا می‌کنند به عنوان شاغل محسوب می‌شوند حال آنکه یک ساعت کار در هفته، به هیچ عنوان جوابگوی نیازهای یک فرد یا خانواده او نیست، اما در طرح آمارگیری نیروی کار و محاسبه جمیعت فعال محاسبه می‌شوند.
نکته قابل ملاحظه‌ی دیگر
در حالی که بیش از ۵۹ درصد جمیعت بالای ۱۵ سال کشور بنا بر گزارش مرکز آمار جمعیت غیرفعال هستند، اما این گزارش در کمال تعجب ادعا می‌کند که «نرخ بیکاری در پاییز امسال برابر ۹.۴ درصد بوده و در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۱.۲ درصد کمتر شده است.»
در حالیکه بنا بر گزارشات رسمی، شیوع ویروس کرونا در حد فاصل دوره زمانی پاییز ۱۳۹۸ تا پاییز ۱۳۹۹ باعث بیکاری قابل توجهی در کشور گشته، مضاف بر اینکه رشد اقتصادی ایران در ۳ سال متوالی اخیر همواره منفی بوده است.
همچنین گزارش مرکز آمار ایران مدعی نرخ بیکاری تک رقمی در ۱۷ استان از ۳۱ استان کشور می‌شود، در حالی که مرکز پژوهش‌های مجلس در ابتدای آذر ۱۳۹۹ اعلام کرد نرخ واقعی بیکاری در ایرن ۲۴ درصد می‌باشد.
همچنین باید در نظر داشت در معادلات محاسبه نرخ بیکاری در نظام، افراد بیکار در حال جستجوی کار در نظر گرفته می‌شود و بیکارانی که در جستجوی کار نیستند لحاظ نمی‌شود.
اما با احتساب همین آمار مهندسی‌شده مرکز آمار ایران، مشخص می‌شود که از جمعیت ۸۳ میلیون نفری ایران تنها حدود ۲۳ میلیون نفر شاغل و مابقی بیکار و یا وابسته هستند. به عبارت دیگر در ترکیب جمعیتی کشور، تقریبا هر نفر شاغل، تامین‌کننده مخارج و معیشت چهار نفر دیگر می‌باشد و این به تنهایی خود یک فاجعه است.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.