در گرامیداشت روز ۷ آبان – روز کوروش کبیر؛ کوروش کبیر فاتح بابل مرکز قدرت و شکوه شاهان
کوروش:
«بگذارید هر کسی به آئین خویش باشد.
زنان را گرامی بدارید.
فرودستان را دریابید و هر کس آزاد است به زبان قبیله خود تکلم کند.
آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید.
گسستن زنجیرها آرزوی من است.
رهایی بردگان و عزت بزرگان آرزوی من است….»
کوروش پس از تولد، مورد کین‌توزی پدر بزرگ مادری‌اش در دربار قرار گرفت و فرمان داده شد که او را بکشند. اما مأمور کشتن او به نام هارپاگ، این فرمان را اجرا نکرد و در عوض کوروش را در دشتها و کوه‌ها به یک چوپان به نام میتراداد(مهرداد) سپرد. میتراداد و همسرش «سپاکو» با عشق و محبت کوروش را در دامان خویش پرورش دادند.
هرودت، تاریخ‌نگار یونان باستان(۴۲۵-۴۸۴پیش از میلاد) در این‌باره گفته است:
«دست سرنوشت کوروش را از مادر و پدر جدا کرد و کوروش تا ۱۴سالگی توسط چوپانی به نام میتراداد(مهرداد) و همسرش سپاکو بزرگ شد». گذری شگفت از شاهزادگی تا چوپانی. کوروش که در این دوره درد و رنج زندگی مردم محروم را از نزدیک لمس کرده بود، از این پس دارای روحیه‌ای علیه ظلم و ستم شد و دستیابی به آزادی و عدالت را هدف نخستین زندگی خویش قرار داد.
آنگاه خروشید:
«من پیام‌آور برگزیده اهورا و عدالت هستم که جز آزادی آواز دیگر نیاموختم و جز آزادی، آواز دیگری نخواهم آموخت.
پس شادمان باشید.
زیرا به یاری ستمدیدگان خسته خواهم آمد.
من شریک درهم شکسته شدگان سرزمین شما هستم و آزادی مردم را رقم خواهم زد. من عدالت و میزبان آزادی‌ام.» (منشور کوروش- موزه لندن)
ایران در ۵۶۰سال پیش از میلاد مسیح
سرزمینی بین دو دریا، سرزمینی که دو قوم، آن را به نام خود کرده‌اند: قوم ماد در شمال، در حالی‌که هگمتانه(همدان) مرکز آن است، و قوم پارس در جنوب، آنجا که آنشان(شوش) را پایتخت خود قرار داده‌اند. آن فرمانروایی که از آن سرزمین برخاست و این دو قوم را متحد و یکپارچه کرد، خود را کوروش، شاه هخامنشی خواند.
کوروش پادشاه ایران باستان، بنیانگذار سلسله هخامنشی بود که بین سال ۵۵۹تا ۵۲۹پیش از میلاد، بر ایران بزرگ و نواحی گسترده‌یی از آسیا حکومت کرد. پادشاهی دادگستر که شیوه حکومتش از قرون باستان تاکنون، الگویی برای سیاستمداران شد. کوروش پادشاهی متفاوت با کشورگشایان دیگر بود. او مردم کشورهای دیگر را به بردگی نگرفت. کوروش مذاهب و باورهای دیگر ادیان را به‌رسمیت شناخت و آنها آزاد بودند که به آیین خود باشند.
فتح بابل
بر اساس رویدادنامه نبونعید، در روز ۲۹اکتبر(۷آبان) سال ۵۳۹پیش از میلاد کوروش وارد بابل شد.
بابل، شهری در جنوب عراق امروزی (۸۰کیلومتری جنوب بغداد در کنار رود فرات) بود که بارویی بسیار مستحکم داشت و طبق برخی نوشته‌ها تصرف آن ۱۶روز طول کشید.
بابل، مرکز قدرت و شکوه شاهان، دژ چند طبقه و با شکوهی با باغ‌های معلق.
فرمانروای ستمگر بابل، بخت النصر، بود.
ابوالکلام آزاد، پژوهشگر تاریخ و وزیر پیشین فرهنگ هند، درباره بخت‌النصر می‌گوید:
«نبوخزمس (بخت النصر) ۲بار فلسطین و شام را غارت کرد. در آخرین حمله خود، نه تنها دولت یهود را به‌کلی برانداخت، بلکه زندگی قومی و ملی آنها را هم پایان داد. این یکی از بزرگترین فجایع تاریخ باستان است». اسیران برای بردگی به بابل آورده شدند. پس از ۷۰سال، قوم به اسارت رفته نماینده‌ای نزد کوروش فرستادند و برای آزادی‌شان از او درخواست کمک کردند. کوروش با لشکری گران از پارس حرکت کرد و پشت دیوارهای نفوذناپذیر قلعه بابل رسید. دیوارهای دژ، کوروش را به‌فکر انداخت که چگونه باید آن را آزاد کند؟
به فرمان کوروش مسیر بخشی از آب فرات که از زیر دژ می‌گذشت، تغییر داده شد. بستر رود مسیر ورود نیروهای کوروش به درون دژ شد. قوم به اسارت رفته یهود پس از ۷۰سال آزاد شد. کوروش آنان را به سرزمین خود فرستاد و به آنان کمک کرد تا شهرهای ویران خود را از نو برپاساختند.
کوروش قهرمان قوم یهود
در خلال فتح بابل، کوروش منشور خود در خصوص آزادی‌های اجتماعی و دینی را اعلام کرد. بنی‌اسرائیل نیز مشمول چنین قانونی شد و کوروش آنها را مخیر کرد که در بابل بمانند یا به سرزمین کنعان در ساحل مدیترانه بازگردند. در خصوص آنان که به کنعان بازگشتند، کوروش برای بازسازی معبد سلیمان و استقرار یهودیان تسهیلات زیادی فراهم کرد. این رفتار برای یهودیان که نقطه مقابل رفتار اسارت‌بار بابلیان بود، او را به قهرمانی برای قوم یهود بدل ساخت که جایگاه ویژه‌یی در متون دینی آنان یافت. در شماری از کتب انبیا از کتب عهد عتیق، از کوروش به‌عنوان منجی نام برده شده است.
استوانه یا منشور کوروش
کوروش در منشور خود پس از فتح بابل در روز ۷آبان نوشت:
«موسم رهایی آدمی فرا خواهد رسید و من کمربسته باران و بشارت هستم. کمر به عدالت آدمی بسته‌ام، کمر به آزادی انسان بسته‌ام».
۲۴قرن پس از فتح بابل به دست کوروش، استوانه کوروش در سال ۱۸۷۸میلادی در پی کاوش باستان شناسان در بابل کشف شد استوانه‌ای به طول ۲۲٫۵سانتیمتر و عرض ۱۱سانتیمتر از جنس خاک رس با نوشته‌ای ۴۵سطری به‌زبان بابلی است که امروزه با شماره ۹۰۹۲۰در اتاق ۵۲بخش ایران باستان موزه بریتانیا نگهداری می‌شود.
تکه اصلی استوانه کوروش کبیر در سال ۱۸۷۹میلادی توسط هرمزد رسام در حفاری معبد مردوک در بابل پیدا شد، این تکه منشور کوروش حاوی ۳۵خط بود.
تکه دوم منشور کوروش کبیر که شامل خط‌های ۳۶تا ۴۵می‌شود، در سال ۱۹۷۵میلادی در کلکسیون بابل دانشگاه ییل یافت شد. سپس این دو قطعه به موزه بریتانیا در لندن منتقل شد و در کنار منشور اصلی قرار گرفت.
در منشور کوروش آمده است:
«منم کوروش، شاه دادگر. ارتش بزرگ من به آرامی به بابل درآمد. نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این سرزمین برسد. من همه شهرهای ویران‌شده را از نو ساختم. همه یوغ‌های ننگین بردگی را از مردمان بابل برداشتم. خانه‌های ویران شده‌شان را آباد کردم. به تیره‌بختی‌های این مردم پایان دادم.»
در سال ۱۹۷۱میلادی، سازمان ملل متحد منشور کوروش کبیر را به همه زبانهای رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این منشور در مقر سازمان ملل در فضای بین تالار اصلی شورای امنیت و تالار قیومت در شهر نیویورک قرار داده شد.
این لوح حامل ۴۵سطر به زبان بابلی است که بعد از فتح بابل در سال ۵۳۹قبل از میلاد به‌دستور کوروش نگاشته شده است. در این لوح یا منشور، کوروش توضیح می‌دهد که چگونه بابل را بدون زد و خورد تصرف کرد. شهر را نابود نکرد و بعد از آن فرمان داد تمام نیایش‌گاهها را که بسته شده بود، باز کنند. همه مردمانی را که آواره شده بودند به سرزمینهای خود بازگرداند و اجازه داد پیروان همه ادیان هم‌چون قبل از دوران سقوط بابل به انجام فرائض دینی خود ادامه دهند. به همین دلیل است که از کوروش به‌عنوان پادشاهی آزادیبخش یاد شده است.
کوروش کبیر ذوالقرنین
به‌گفته بسیاری از کارشناسان، ویژگی‌های کوروش و رخدادهای بعدی نشان از این دارد که ذوالقرنین که در کتاب مقدس و در قرآن به آن اشاره شده است، همان کوروش کبیر می‌باشد.
ابوالکلام آزاد، پژوهشگر تاریخ در کتابش به نام «کوروش کبیر ذوالقرنین» تأکید می‌کند:
«هر کسی که از ویژگی‌های تاریخی ذوالقرنین برخوردار است، کوروش بزرگ است».
بنابراین سرگذشت و ویژگی‌های کوروش درباره ذوالقرنین در قرآن و تورات همخوانی دارد.
در قرآن از کوروش به‌عنوان ذوالقرنین یاد می‌شود. متحدکننده و صاحب دو قوم ماد و پارس. پس از اتحاد این دو قوم و شروع حکومت کوروش، همگان به‌خوبی دیدند که کوروش از آن شاهانی نیست که بنای حکومت خود را بر خون ریزی و استثمار مردم گذاشته باشد، بلکه درست در نقطه مقابل، علیه ارزش های رایج زمانه شورش کرد، دادگستری و دفاع از مردم محروم را پیشه خود قرار داد و هیچ گاه شمشیرش را به سوی مردم نگرفت.
قرآن در این باره می‌گوید: «تا آنگاه که به غروبگاه خورشید رسید، دید که خورشید در چشمه‌ای گل‌آلود غروب می کند و نزدیک آن طایفه ای را یافت. گفتیم ای ذوالقرنین یا عذابشان می‌کنی یا در میانشان نیکویی می‌کنی». (کهف – ۸۶)
هرودت، تاریخ نگار باستان، می‌گوید: «کوروش به سپا هی نش فرمان داد جز با لشکریان دشمن با هیچ‌کس دیگری به وسیله نیروی نظامی و شمشیر برخورد نکنند و با مردم برخوردی انسانی داشته باشند».
آرامگاه کوروش بزرگ
آرامگاه کوروش بزرگ، بنایی بی‌پیرایه ولی با معماری منحصربه‌فرد، در فاصله حدود یک کیلومتری جنوب غربی کاخ‌های پاسارگاد در استان فارس است. مساحت آرامگاه ۱۵۶ متر مربع و ارتفاع آن نزدیک ۱۱متر است. سنگ هایی که در ساخت بنا به کار رفته از نوع سنگ سفید مرمر نماست که از کوه سیوند در جنوب غرب پاسارگاد استخراج شده و به این مکان انتقال یافته است. آرامگاه در عین سادگی بسیار زیبا و چشم گیر است و در زمان حیات کوروش بزرگ به دستور وی ساخته شده است. مهندسی دقیق اجرا شده به گونه ای است که پس از گذشت ۲۵ قرن هنوز استوار و پابرجاست.
ایرانیان کوروش کبیر را پدر و یونانیان، که وی سرزمینهای ایشان را تسخیر کرده بود، را سرور و قانونگذار می‌نامیدند. یهودیان کوروش کبیر را مسح‌شده توسط پروردگار بشمار می‌آوردند، ضمن آنکه بابلیان کوروش بزرگ را مورد تأیید مردوک می‌دانستند.
روز کوروش نه یک روز جهانی بلکه یک روز مردمی است.
تلاش برای ثبت روز کوروش بزرگ
برای آنکه این روز به عنوان یک روز مهم در تقویم جهانی ثبت شود ابتدا باید این روز در تقویم ملی ایران به رسمیت شناخته شود. در سال ۱۳۸۶ «کمیته نجات دشت پاسارگاد» طی نامه ای به آقای کوئیچیرو ماتسورا دبیرکل سازمان یونسکو پیشنهاد ثبت جهانی این روز را کردند که با توجه به نبود این روز در تقویم ملی ایران، به آن توجهی نشد. مردم ایران خواهان ثبت ملی این روز هستند. اما نظام ضد ایرانی وضد ملی حاکم، نه تنها مانع ثبت چنین روزی درتاریخ ایران شده است بلکه گرامیداشت روز کوروش را هم منع کرده و طی سالیان گذشته همواره مردم را از برگزاری مراسم بازداشته است.
عملکردهای ضد ایرانی وضد ملی حاکمیت ولایت فقیه
همه ساله در روز هفتم آبان عده زیادی از مردم برای گرامیداشت یاد کوروش در سالروز فتح بابل، در پاسارگاد تجمع می‌کنند. نظام ضدایرانی ولایت فقیه که با هرگونه سنت و ارزشهای ملی ایرانیان در ستیز است، با همه مأموران بسیجی، انتظامی و لباس شخصی‌اش بسیج می‌شود تا مانع شکل گیری این تجمع ملی گردد.
در آبان سال ۹۶ مأموران و دستگاه اطلاعاتی حاکمیت با بسیج گسترده نیروهای سرکوب خود کلیه راههای منتهی به پاسارگاد را مسدود کردند و مانع ورود مردم به محوطه مقبره کوروش شدند. اما مردم حاضر در صحنه با سردادن شعارهای ضد حکومتی، نفرت خود را از این حاکمیت ضدملی و ضدایرانی نشان دادند. مردم شعار می دادند:
«سردار بی‌مروت، ایران را کرده غارت»،
«سوریه را رها کن، فکری به‌حال ما کن»،
«آزادی اندیشه، با ریش و پشم نمیشه».
به منظور جلوگیری از برگزاری هفتم آبان ۱۳۹۶ تدابیر امنیتی در ایران به اجرا گذاشته شد. در روزهای منتهی به ۷ آبان در اطراف مقبره کوروش حصارهایی نصب شد. برخی از شهروندان پیامکهای بی‌نام و نشانی دریافت کردند که در آنها اعلام شده بود که تجمع در پاسارگاد غیرقانونی است و متخلفان تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت. همزمان عکس‌هایی در شبکه‌های مجازی منتشر شد که از اردوی رزمی بسیجیان در پاسارگاد خبر دادند. برای ایجاد محدودیت ها مواردی مانند «نصب میله‌های راه‌بند در جاده پاسارگاد» و «حضور نیروهای امنیتی در سراسر مسیر شیراز»، «تفتیش خودروها» و «دادن اطلاعیه به مسافران» برقرار شد. جاده‌هایی را که به پاسارگاد منتهی می شد را بستند و تعداد زیادی نیروهای انتظامی و کامیون‌های نظامی در اطراف پاسارگاد در حال آماده باش قرار گرفتند.
به چند نمونه از اظهارنظرهای سران این نظام ضدایرانی درباره کوروش توجه کنید:
خامنه‌ای درباره روز کوروش گفت:«همین تخت جمشید نمادی است از طاغوت و جباران تاریخ. خدا می داند چقدر بیگناه در مقابل تخت طاغوت های زمان به قتل می رسیدند».
علی اصغر دستغیب، عضو مجلس خبرگان نظام گفت: «دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی مسائلی جعلی از جمله ۷ آبان را مطرح می‌کنند که هیچگونه سند تاریخی ندارد».
امام جمعه شیراز نیز چنین گفت: «چند سال است استان فارس درگیر مناسبت جعلی ۷ آبان شده در حالی که هیچ ریشه تاریخی ندارد».
امام جمعه شهرستان اقلید هم چیزی از تاریخ ایران نمی داند، در رد روز ۷ آبان گفت: «کوروش، پاسارگاد و هفت آبان از بازی‌های آمریکا برای منافع خودشان و حفظ اسرائیل است».
حسین شریعتمداری رییس روزنامه کیهان وابسته به خامنه ای هم به میدان آمد و گفت: «چرا با منشور کوروش عرق شرم بر پیشانی ملت می‌نشانید».
مایک پمپئو وزیر خارجه ایالات متحده روز هفتم آبان ۱۳۹۸ در توییترش نوشت:
«۵۳۹ سال پیش از میلاد در چنین روزی، کوروش کبیر وارد بابل شد و یهودیان را از اسارت آزاد کرد. احترام او به حقوق بشر و آزادی ادیان، الهامبخش پدران بنیانگذار آمریکا بود. در حالی که مردم ایران توسط رژیم جمهوری اسلامی از برگزاری گرامیداشت کوروش منع شده‌اند، ایالات متحده در کنار آنها می‌ایستد». برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.