دو روز پیش چهارم جولای یا ژوئیه بود. روزی که در تقویم بین المللی به روز آزادی یا روز استقلال آمریکا نامگذاری شده است. روزی که یادآور تصویب اعلامیهٔ استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا در روز ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ میلادی می‌باشد.
این روز ، روز ملی آمریکا بوده، تعطیل رسمی است و هر ساله توسط مردم و دولت آمریکا به این مناسبت جشن گرفته می شود.

شاید بپرسید این موضوع چه ارتباطی به ما دارد؟ دقیقا، نکته همین جاست. و پرسش من نیز در این یادداشت درباره ی همین موضوع است که این ماجرا چه ارتباطی به ما ایرانی ها دارد؟!
امروزه شبکه های اجتماعی این بستر را فراهم کرده تا هر کسی تنها با داشتن یک گوشی موبایل در بستر رسانه فعال بوده و از این تریبون رایگان برای اظهار نظر و ابراز احساسات نسبت به حوادث پیرامون خود استفاده کند. این موضوع به خودی خود باعث ترویج فرهنگ و مقوله ی آزدی بیان می شود که امری بسیار بدیهی و حق طبیعی اشخاص است.
حال برمیگردیم به روز چهارم جولای!
هرساله در سالروز این چنین مراسماتی از قبیل روز استقلال آمریکا ، کریسمس و یا جشن هالوین، صحبت هایی از این قبیل مطرح می شود که آیا این موضوعات را باید جشن بگیریم یا خیر؟ و چه صفت های ناروایی که برسر همین قبیل موضوعات پیش پا افتاده، برخی ها به یکدیگر نسبت می دهند!
طی تحقیق مختصری که در همین باره و در شبکه های اجتماعی داشتم، اکانت تعدادی از فعالان سیاسی و یا ایرانیان خارج از کشور که شناخته شده هستند را دیدم. از میان آنهایی که میشناختم احمد باطبی، امیر فخرآور، کیوان عباسی، سعید قاسمی نژاد، سامان اربابی و منصور اسانلو نسبت به روز چهارم جولای واکنش داشته و آن را تبریک گفته بودند.
به نظر من آزادی بیان و عقیده تکلیف را در این زمینه مشخص کرده است. هرکس در هر زمینه آزاد است اظهار نظر کند و اینکه ما یک ایرانی را بخاطر تبریک گفتن روز ملی آمریکا شماتت کنیم امری آزاردهنده است. کما اینکه کشوری که روز ملی اش تبریک گفته شده نیز کشور کوچکی نیست و بخش زیادی از معادلات جهانی بدست آن رقم می خورد و به نظر این کشور بسته است.
این موضوع البته جدای از بحث وابستگی است. وابستگی به هر نحوش قابل پذیرش نبوده و نیست حالا خواه سیاسی باشد خواه اقتصادی و خواه فرهنگی! اما اینکه تبریک گفتن روز ملی آمریکا توسط اشخاص به سندی برای متهم کردن فرد به وابستگی به آمریکا یک توهم توطئه مضحکانه بیش نیست، چه که آزادی بیان را نیز به مسلخ برده ایم!

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)