همه آنچه لازم است درباره خودارضایی بدانید

خودارضایی نوعی رفتار جنسی طبیعی به شمار می رود. تحقیقات کینزی در مورد شیوع خودارضایی نشان داده است که تقریباً همه مردان و سه چهارم همه زنان در برهه ای از زندگی خود به این کار مبادرت می ورزند.

درکودکی :
مطالعات طولی رشد نشان می دهد که خودانگیزی جنسی در دوران شیرخواری و کودکی شایع است. کودک همان طور که در عمل انگشتان و دهان خود کاوش می کند یاد میگیرد که در مورد دستگاه جنسی خود نیز چنین کند. بنابراین درشیرخواران بازی با اعضای جنسی بخشی از رشد طبیعی است . در حدود ۱۵ تا ۱۹ ماهگی هردوجنس خود انگیزی جنسی را آغاز میکنند . احساس لذت از تماس ملایم ناحیه جنسی حاصل میشود. این احساسات به همراه میل عادی برای کاوش بدن سبب علاقه ای طبیعی و غیر جنسی به لمس کردن ناحیه جنسی در کودکان میشود. کودکان به دلیل کنجکاوی شان علاقه ی فزاینده ای به دستگاه جنسی دیگران، والدین، کودکان دیگر و حتی حیوانات پیدا میکنند. وقتی کودک همبازی پیدا میکند کنجکاوی او در مورد دستگاه جنسی خود و دیگران محرکی برای تفتیش ناحیه جنسی می شود. چنین تجاربی اگر با ترس گناه آلود مهار نشود، به لذت مداوم ناشی از تحریک جنسی کمک می کند.

درنوجوانی :
با نزدیک شدن به سن بلوغ وصعود ناگهانی هورمون های جنسی و رشد صفات جنسی ثانویه، کنجکاوی جنسی تشدید میشود و خودارضایی افزایش می یابد. نوجوانان از لحاظ جسمی توانایی رابطه جنسی و رسیدن به ارگاسم را دارا هستند ولی معمولاً با مهارهای اجتماعی کنترل میشوند. نوجوان تنش های فیزیولوژیک جنسی قدرتمندی را تجربه میکند که نیاز به تخلیه دارد و خودارضایی راهی طبیعی برای کاهش این تنش های جنسی است . بطور کلی پسران زودتر از دختران خود ارضایی را برای رسیدن به ارگاسم یاد میگیرند و بیشتر از آنان این کار را انجام میدهند. یک تفاوت مهم بین نوجوان با کودک قبل از بلوغ، این است که نوجوانان خیالپردازی های مربوط به رابطه ی جنسی همراه با خود ارضایی دارند که این خیالپردازی ها یک جزء کمکی مهم در رشد هویت جنسی است. چون نوجوان در ایمنی نسبی تصورات خود، نقش جنسی بالغ را می آموزد . این فعالیت معمولاً تا سنین بزرگسالی حفظ میشود و در آن سنین معمولا ً جای خود را به رابطه جنسی می دهد. با این حال، بسیاری افراد در سنین بالاتر، در غیاب شریک جنسی در دسترس، از خودارضایی به عنوان یک روش تخلیه نیازجنسی استفاده می کنند. برخی نیز علیرغم داشتن شریک جنسی به خودارضایی ادامه می دهند که الزاما ً به معنای نارضایتی از زندگی جنسی نیست.

در بزرگسالی:
هرچند انتظار میرود زوج هایی که با یکدیگر رابطه جنسی دارند ، خود ارضایی را به طور کامل کنار بگذارند، ممکن است این اتفاق رخ ندهد. وقتی رابطه جنسی رضایت بخش نیست یا به علت بیماری یا فقدان شریک جنسی ، امکان پذیر نیست، خود ارضایی نقش انطباقی داشته و به رفع تنش جنسی کمک میکند. در زوج هایی که مشکلاتی در رابطه جنسی ( مانند انزال زودرس در مردان) دارند ممکن است خودارضایی به عنوان یک روش درمانی توسط پزشک در جهت کمک به رفع مشکل توصیه گردد . گاه زوجین در حین رابطه جنسی با یکدیگر، خودارضایی نیز می کنند که پذیرفته شده و رایج است.
درتمام دنیا ، تحریم های اخلاقی علیه خودارضایی موجب پدید آمدن شبهه هایی مثل پیدایش و ایجاد بیماری های جسمی یا روانی خاص یا کاهش توانایی جنسی در نتیجه این عمل شده است . تاکنون هیچ گونه شواهد تجربی به نفع این ادعا بدست نیامده است. خود ارضایی احتمالاً یک وجه جهانگیر و غیرقابل اجتناب رشد روانی – جنسی است و در موارد زیادی ارزش انطباقی دارد و حتی مزایایی از نظر سلامت برای آن ذکر شده است. چراکه در هنگام خودارضایی، از لحاظ فیزیولوژیک؛ همان واکنش هایی در بدن رخ میدهد که به هنگام سکس با یک شریک جنسی اتفاق می افتد. به عبارت بهتر، ارگاسم حاصل از خودارضایی تفاوتی با ارگاسم حاصل از سکس ندارد.

– چه زمانی خود ارضایی می تواند بیمارگونه تلقی شود؟

• خود ارضایی وسواسی ( اعتیاد به خود ارضایی):
اعتیاد جنسی اشکال مختلفی دارد که یکی از مهم ترین اشکال آن اعتیاد به خودارضایی است. در این اختلال ، فرد میلی خارج از کنترل و اجبارگونه برای انجام خود ارضایی دارد . این گونه از خود ارضایی ها اغلب بیش از آنکه به منظور لذت جنسی انجام گیرند به منظور رفع تنش رخ می دهند. با این حال فرد بطور مداوم وسواس فکری و تخیلات جنسی دارد و زمان قابل توجهی از زندگی روزمره اش را به این کار اختصاص میدهد به طوری که این رفتار با فعالیت های اجتماعی، شغلی یا تفریحی اش تداخل می یابد. معتادین جنسی نمیتوانند تمایلات جنسی خود را کنترل کنند . معمولاً پس از خود ارضایی احساس گناه شدید وجود دارد ولی این احساس برای جلوگیری از بروز رفتار بعدی کافی نیست.

• خودارضایی در ملأ عام :
وقتی افراد در دید عموم دست به خود ارضایی میزنند نخستین احتمالات مطرح شده در مورد آنها مشکلات ذهنی شدید، سایکوز(جنون) و نیز اعتیاد جنسی بسیارشدیدی است که فرد قادر به کنترل آن نیست .

• خودانگیزی همراه با خفگی :
نوعی از خود ارضایی همراه با ایجاد حالت هیپوکسی توسط خود فرد برای دستیابی به حالت تغییر هشیاری به منظور رسیدن به ارگاسم است . احتمالا ً به دلیل گزارش های زیاد از مرگ افراد در حین این نوع خودارضایی ، این رفتار غیرقابل توصیه و غیرنرمال تلقی شده است .

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)