پنجم اکتبر مصادف با سیزده مهر، روز جهانی معلم است. این روز را در حالی گرامی می داریم که چندین نفر از بهترین معلمین ما (آقایان اسماعیل عبدی، محمد حبیبی و محمود بهشتی لنگرودی و…..) به ناحق و دور از کلاسهای درس، در زندان بسر می برند.
اصولا در حکومت های تمامیت خواه و دیکتاتوری، آگاهی دادن جرم محسوب می‌شود و به همین دلیل به اقشار آگاه و دلسوز جامعه از جمله معلمین، ظلم مظاعف می شود؛ زیرا این نوع حکومت ها از آگاهی مردم بخصوص جوانان به شدت وحشت دارند و برای بقای خودشان ترجیح می دهند که مردم را در ناآگاهی نگاه دارند تا کودکان و جوانان از سیاست‌های ناعادلانه حکومت باخبر نشود. در این حکومت ها، معلم‌های آگاه و جسور که تن به بی‌عدالتی و تبعیض نمی‌دهند، مدام در معرض تهدید و بازداشت قرار دارند تا آگاهی را در جامعه نشر ندهند. از طرف دیگر نقش و کار تاثیرگذار معلم در جامعه آن‌چنان که باید در میان مردم شناخته شده نیست و به همین دلیل میزان دریافتی حقوق شان بسیار ناچیز و حداقل است، در حالی که در کشورهایی که جامعه به نقش آگاهی پی برده‌اند، به حکومت ها اجازه نمی‌دهند که تبعیض و بی‌عدالتی رشد و نما کند و اغلب معلم‌ها جایگاه مهمی دارند و میزان دریافتی آن‌ها نیز متناسب با کار تاثیرگذارشان است و کمتر زندگی‌شان از نظر سیاسی نیز مورد خطر قرار می گیرد.
چه در این رژیم و چه در رژیم گذشته، معلمین آگاه ما از جمله ابوالحسن خانعلی، صمد بهرنگی و فرزاد کمانگر، قربانی ظلم و بیداد این گونه حکومت ها شده‌اند و فرزندان کشور را از وجود معملین آگاه و دلسوز محروم کرده اند. یاد این عزیزان جان باخته زنده و گرامی باد.
معلمان زندانی هر چه زودتر باید آزاد شوند و به کلاس های درس و مدرسه بازگردند، فرزندان ما چشم انتظار معلم های شان هستند.
یکی از مادران پارک لاله ایران
۱۰ مهر ۱۳۹۷
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.