در تاریخ ۱۱ فروردین در برنامه پرگار، شاهد بررسی موضوع “همجنسگرایی در اسلام” بودیم.
در این برنامه دو مهمان شرکت داشتند؛ یکی زکریا مشکور کابلی، پژوهشگر اسلامی و دیگری آرش نراقی استاد فلسفه.
آقای مشکور، صریحاً براساس آموزه‌های دینی خود مخالف هرنوع روابط همجنس‌گرایانه بود و با استناد به داستان قوم لوط و روایات دیگر مذهبی، سعی در اثباتِ نهی همجنسگرایی در اسلام داشت.
و در نهایت در جواب این پرسش که آیا گمان نمی‌کنید شما باید حق دیگری را حتی اگر ناحق بپنداریدش زیر پا نگذارید؟ آقای مشکور به راحتی گزینه عمل تطبیق جنس را روی میز قرار می‌دهد! نظری که کاملا نشان‌دهنده عدم آشنایی او به مسائلی همچون گرایش جنسی و هویت جنسیتی است و درحالیکه تلاش می‌کند چهره‌ی صبور و باملاحظه‌ای از اسلام در برابر افراد به گفته ایشان “از نظر روانی منحرف و از نظر شرعی منحرف” نشان بدهد، ناخوداگاه با این جواب، این واقعیت را که سلامت روان و جسم افراد در ایدئولوژی اسلامی ایشان ارزشی ندارد را به معرض نمایش می‌گذارد.
از دید آموزه‌های دینی آقای مشکور، مهم این است که به نحوی این جماعت خارج از چهارچوب مد نظر ایده‌ئولوژی اسلامی را در چهارچوب مذکور بگنجانیم تا اسلام به خطر نیفتد و مجبور نشوند اقدام به مجازات و اعدام همجنسگرایان کنند!
البته چنین رویکردی نسبت به روابط همجنس‌خواهانه تنها مختص اسلام نیست و برخی از استدلال‌های آقای مشکور که اشاره به طبیعی نبودن همجنسگرایی به دلیل عدم تولید نسل از این نوع روابط داشت ما را به یاد ایدئولوژی حزب نازی در طول دوران قدرتش می‌اندازد. نازی‌ها بر این باور بودند که همجنسگرایان مرد، افرادی ضعیف و زن‌نما هستند که توانایی جنگ برای ملت آلمان را ندارند. آنها همجنسگرایان را افرادی می‌دانستند که توانایی تولید نسل و افزایش میزان زاد و ولد برای نژادشان را ندارند بنابراین به عنوان خطری نژادی در نظر گرفته می‌شدند که باید با آن به شدیدترین وضع ممکن برخورد شود از جمله کشتار و شکنجه همجنسگرایان در اردوگاه‌های کار اجباری!
همچنین از آنجایی که برخی از نازی‌ها معتقد بودند همجنسگرایی یک بیماری قابل درمان است، با تحقیر و کار طاقت فرسا برنامه‌هایی برای “درمان” این “بیماری” تدارک دیده بودند.
دیدگاهی که معتقد است همجنسگرایی قابل درمان است بسیار مضر و آسیب زننده است که خوشبختانه چند سالی است توسط سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی به شدت نهی می‌شود و ثابت شده که اثر درمانی ندارد زیرا نمی‌توان گرایش جنسی را تغییر داد. چنین دیدگاه اشتباهی باعث می‌شود تا عده‌ای همجنس‌گراستیز که از شکنجه انسان‌ها لذت می‌برند، مراکزی دایر کنند و در آن با تحقیر و آزار و حتی تجاوز به همجنسگرایان در خیال خود به آنها کمک کنند تا دگرجنسگرا شوند! برای نمونه پائولا پادرس، عکاس لزبین اهل اکوادور است که با به خطر انداختن امنیت روانی و فیزیکیش وارد یکی از این مراکز شد و با الهام از تجربه خود و دیگر قربانیان مجموعه عکس “تا زمانیکه تغییر کنی” یا “Until You Change” را تولید کرد. (https://www.paolaparedes.com/)
متاسفانه هنوز در اقصی نقاط دنیا روش‌های غیرانسانی برای “درمان همجنسگرایی” به صورت آشکار و پنهان اجرا می‌شوند و عقایدی مانند عقاید دینی آقای مشکور (که حتی تفاوتی بین گرایش جنسی و هویت جنسیتی قائل نمی‌شود) تنها به بیشتر پا گرفتن این معضل و رواج همجنس‌گرا ستیزی کمک می‌کند.
لینک برنامه پرگار “آیا همجنسگرایی در اسلام نهی شده است؟”
شکنجه‌ی همجنسگرایان در دوران رایش سوم (آلمان نازی)
#مرکز_مشاوره_رنگین_کمانی را در دیگر شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.