یک سند تاریخی : پیام اتحادیه کارگران ایران به کارگران آذربایجان به مناسبت “اول ماه مه” “ده اردیبهشت ١٣١٠”

بیانیه اول ماه مه)

پیام اتحادیه کارگران ایران خطاب به کارگران آذربایجان بمناسبت ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۱۰ ( اول ماه مه ۱۹۳۱) یکی از معدود اسناد و اعلامیه های بجای مانده از کوششهای مخفی آزادیخواهانه در دوران استبداد رضاشاهی است. این بیانیه در آستانه روز جهانی کارگر مخفیانه در تبریز تهیه و توزیع شد و شب دهم اردیبهشت سال ۱۳۱۰ شمسی، در محله دوه چی تبریز نسخه ای از آن بدست ماموران نظمیه افتاد. بروایت اسناد موجود در سازمان اسناد ملی ایران ، کشف این اعلامیه سبب خشم بسیار دستگاه استبداد رضاشاهی گشته و به دستگیریها و سرکوب وسیع گروهی از آزادیخواهان تبریز انجامیده است. هر چند رئیس نظمیه منطقه شمالغرب – سرهنگ سیف – در گزارش خود به ایالت (استاندار) آذربایجان، انتشار این اعلامیه را – بر طبق یک عادت جا افتاده، نخست به مامورین دولت شوروی نسبت داد، ولی چندی بعد آشکار شد که گروهی ۳۰ نفره – که دستکم ۲۳ نفر آنها کارگران جوراب باف، قالیباف و … بودند- و به «فرقه کمونیست ایران» بستگی داشتند، نویسنده و ناشر اعلامیه بوده اند. گذشته از ارتجاع داخلی، روزنامه بیلدیریش چاپ استانبول (شماره ۵۳، ۲۴ مرداد ۱۳۱۰) نیز همزمانی پخش این اعلامیه در محله دوه چی تبریز با آتش سوزی انبار سلاح در این شهر و قورخانه تهران را خاطرنشان ساخته و از این طریق ارتجاعایران را تشویق به سرکوب آزادیخواهان آذربایجان نمود.

بیانیه بمناسبت اول ماه مه
رنجبران روی زمین متحد شوید!

اول ماه مه ( دهم اردیبهشت) روز مبارزه زحمتکشان دنیا محسوب شده و با خون هزاران کارگر امریکا و اروپا رسمیت پیدا نموده است. در این روز کارگران به تحدیدات پلیس اهمیت نداده و با بیرقهای سرخ و با شعارهای انقلابی فوج فوج در خیابانها نمایش می دهند.
کارگران ایران نیز باید به نوبه خود این روز را روز مبارزه شمرده و با زحمتکشان دنیا هم قدم شوند. اتحادیه کارگران ایران با این بیانیه به کارگران آذربایجان این عید کبیر بین المللی زحمتکشان را از صمیم قلب تبریک می گوید.
امروز که در سرتاسر مملکت ایران بحران اقتصادی حکمفرما بوده ، قیمت پول ایران تنزل پیدا کرده، مزد کارگران روز بروز کمتر شده، اهالی از گرسنگی با مرگ هماغوش می شوند؛ علت اصلی آن عبارت از این است که امورات مملکت در دست یک عده ملاک و غارتگران است که در راس آنها پهلوی واقع شده و با استثمار بی رحمانه صنف زحمتکش ایران یکصد و هشتاد میلیون دولار در بانگ ملی نیویورک شعبه لندن برای تامین آتیه خود ذخیره نموده است و امروز سردسته غارتگران، پادشاهی خود را افتخار دانسته با مخارج گزاف اعیاد مخصوص به خودش را جشن می گیرد. بر عکس تمام فرق سیاسی و اجتماعات کارگری را غارت و خفه نموده و فشار ملی را نسبت به ملل اقلیت بدتر از حکومت تزاری روسیه اجرا می نماید. جراید فعلی که مداح و کاسه لیس حکومت پهلوی هستند این همه آه و ناله گرسنگی و بیکاری ایرانیان را در نظر عالمیان و زحمتکشان ایران پرده پوشی نموده، اسم منحوس پهلوی را با خط های درشت درج نموده و یگانه ناجی ایران می نامند!

رفقا! فشار اقتصادی فعلی مملکت حیات مارا هر آن تهدید می نماید. حکومت ملاکی و مجلس « شورای ملی» ذره ای به حال ما اعتنا نکرده با وضع مالیاتهای سنگین ما کارگران را مجبور می نماید که اطفال ۷ ساله و مادر ۷۰ ساله خود را بکار واداریم! بنابرین برای ما زحمتکشان نه از مجلس و نه از شاه راه نجات نبوده فقط یگانه راه نجات برای ما کارگران، [عبارت از] دخول به تشکیلات اتحادیه های صنفی و مبارزه با جلادان صنف کارگر می باشد. کارگران ایران با همراهی زحمت کشان عالم در تحت رهبریت اتحادیه کارگران ایران و لوای سرخ فرقه کمونیست ایران می توانیم به اجرای شعارهای ذیل موفق شویم:

۱- وضع قانون زحمت با اشتراک نمایندگان حقیقی صنف زحمتکش، علنی شدن اتحادیه های کارگری، ۸ ساعت وقت کار – ازدیاد مزد کارگران، لغو اصول سرخط در کارخانه های فرشبافی و غیره، مراعات حفظ الصحه کارگران در کارخانجات، جلوگیری از کارکردن اطفال خردسال، بیمه کارگران، تامین معاش بیکاران شهر و دهات.
۲- آزادی جراید و ادبیات و اجتماعات کارگری،

زنده باد اول ماه مه عید کبیر بین المللی زحمتکشان!
زنده باد اتحادیه های صنفی کارگری ایران!
زنده باد اتحاد کارگران روی زمین!
زنده باد فرقه کمونیست ایران و بین الملل سرخ کارگران!
محو باد اصول و قوانین استبدادی حکومت پهلوی و مجلس او!
محو باد فشار ملی که تمام ملل اقلیت را در زیر پای یک مشت آقایان و مفت خوران فارس اسیر کرده!

اردیبهشت [۱۳۱۰]
اتحادیه کارگران ایران

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)