شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی یا Histrionic personality disorder نوعی اختلال است که در آن فرد مبتلا رفتارهای نمایشی و هیجانی برای جلب توجه دیگران از خود نشان می‌دهد. او تحریک‌پذیر و هیجانی‌ است و رفتاری پررنگ و لعاب، نمایشی و برون‌گرایانه دارد اما علی‌رغم رفتار متظاهرانه و پر زرق و برقی که دارد، اغلب نمی‌تواند دلبستگی عمیقی را به مدت طولانی حفظ کند.
کلمه “شخصیت”، در اختلال‌های شخصیتی، توصیف کننده الگوهای رفتاری عمیق و ریشه‌داری هستند که افراد در رابطه با خود و جهان اطرافشان فکر می‌کنند، درک می‌کنند و واکنش نشان می‌دهند. مهم است بدانیم که صفات شخصیتی افراد ویژگی‌های مشخصی از شخصیت هستند که لزوماً پاتولوژیک (آسیب شناختی) نیستند، اگرچه برخی از سبک‌های شخصیتی ممکن است باعث مشکلات درونی شوند.
اختلالات شخصیت انعطاف‌ناپذیر و ناسازگار هستند و باعث اختلال در عملکرد و یا ناراحتی درونی فرد مبتلا می‌شوند. اختلال شخصیت یک الگوی پایدار از تجربه و رفتار درونی است که به‌طور قابل توجهی از انتظارات فرهنگی که فرد مبتلا در آن قرار دارد، متفاوت است. معمولاً در دوران بلوغ یا اوایل جوانی ایجاد می‌شوند و در طول زمان به الگویی پایدار تبدیل شده و باعث ناراحتی و آسیب می‌شوند.
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در مصاحبه روان‌شناختی، به طور کل همکاری خوبی دارند و مشتاق‌اند که تاریخچه خود را با جزئیات کامل ارائه دهند. در صحبت کردن آن‌ها، ژست‌ها و تاکیدها و مکث‌های نمایشی شایع است. لغزش‌های زبانی در گفتار آنها زیاد است و زبانی پر زرق‌وبرق و پر رنگ‌ولعاب دارند. اظهار نظرهای عاطفی در آن‌ها شایع است، اما اگر مجبورشان کنید که وجود احساس خاصی (مثل خشم، اندوه، و خواست‌های جنسی) را در خود قبول کنند ابراز تعجب، نارضایتی، یا انکار می‌کنند. از معاینه شناختی آن‌ها معمولاً نتایج طبیعی بدست می‌آید، جز اینکه در تکالیف مربوط به تمرکز یا ریاضیات ممکن است پافشاری نشان ندهند و با کمال تعجب، موضوعات عاطفی را هم خیلی زود از یاد می‌برند.
احساساتی بودن و توجه طلبی مفرط به صورت الگویی نافذ و فراگیر که از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه‌های مختلف تظاهر یابد، که علامتش وجود لااقل پنج تا از موارد زیر است:
۱. در موقعیت‌هایی که مرکز توجه نیست، ناراحت باشد و در رنج و مشقت به سر برد.
۲. مشخصه تعاملش با دیگران، رفتار نامتناسب به صورت اغواگری جنسی یا محرک ایجاد خشم باشد.
۳. ابراز احساساتش به سرعت تغییر کند و سطحی باشد.
۴. همواره از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه استفاده کند.
۵. سبک گفتارش به شکل افراطی مبتنی بر حدس و گمان ذهنی و فاقد جزئیات باشد.
۶. خودنما و نمایشی باشد و در ابراز احساسات مبالغه کند.
۷. القا پذیر باشد، یعنی به راحتی تحت تأثیر افراد یا موقعیت‌ها قرار گیرد.
۸. روابط را خودمانی تر از آنچه واقعاً هستند، بپندارد.
بیماران دچار اختلال شخصیت نمایشی اغلب از احساسات واقعی خود بی‌خبرند؛ لذا تبیین احساسات درونی آن‌ها فرایند درمانی مهمی است. روان‌درمانی مبتنی بر روانکاوی، چه به صورت گروهی و چه به صورت فردی، در کنار دارودرمانی به صلاحدید روانپزشک، درمان انتخابی اختلال شخصیت نمایشی است.

#مرکز_مشاوره_رنگین_کمانی را در دیگر شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.

پیامک در تلگرام

کانال تلگرام

اینستاگرام

فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)