Наметавонам нисбат ба ҳаводисе, ки имрӯз дар Эрон ҷараён дорад, бетараф бошам. Аз рӯзе ки эътирозот дар Эрон шуруъ шуд, ман пайваста пайгири вазъияти ин кишвар хастам. Ба назари ман, эътирозоти чанд рӯзи ахир дар Эрон, ки баъзеҳо мегӯянд кори дасти гуруҳҳои бегона ва ё хориҷӣ аст, бархоста аз батни ҷомеъаи ин кишвар аст. Ин эътирозоти сирфан мардумӣ аст бар алайҳи як давлати мустабиддии мазхабӣ! Ин эътирозот баёнгари он аст, ки ҳеч ҳукумати мазҳабӣ ё динмеҳвар ояндае надорад ва аз ҷониби мардуми озодаву озодихоҳ қобили қабул нахоҳад буд. Чи ҳукумате мубтанӣ бар дини яҳудӣ бошад, чи исломӣ чи масеҳӣ ва дигару дигар. Фарҳе намекунад, ваҳте ҳар дину мазҳабе сиёсӣ мешавад ва бар сари қудрат меояд, на танҳо латма бар сиёсати давлат мезанад, балки худи мазҳабро ҳам зери суол мебарад. Имрӯз мо шоҳиди онем, ки тайи чиҳил соли ҳукмронии ҷамъе аз рӯҳониён аксари мардуми Эрон на танҳо аз давлат, балки аз дину мазҳаби ҳоким дар кишварашон ҳам безор шудаанд. Ин боис гашта ки ҷавонони зиёди эрони ба динҳои дигар гараванд. Аз сӯи дигар, ҷумҳурии исломӣ тайи чаҳор даҳаи ҳукуматаш мардуми Эронро он қадр ба ҳуқуқи мардум таҷовуз карда, ки ҷонашон ба лаб расидааст. Ҳукумати Эрон дар ин чаҳор даҳа мардумро ъалайҳи ҳам шӯронда ва онҳоро нисбат ба якдигар машкук карда, ки маъмулан онҳо ба ҳамдигар ба чашми тардид менигаранд. Аммо хушбахтона иттиҳоди мардуми Эрон барои озодии кишварашон ва якпорчагии онро ҳеч ҳукумате наметавонад аз байн бибарад. Ҳоло ҳам ин ҳукумат иҷборан тарафдоронашро ба кӯчаҳо барои эьтироз бароварда ва боз ҳам мехоҳад мардумаш ба ҷони ҳам биуфтанд. Вале намедонад, ки ин мардуми хунгарму ташнаи озодӣ барои расидан ба ҳадафи худ даст ба дасти ҳам мубориза хоҳанд кард. Солиёни зиёде мардуми Эрон мунтазири баҳонае буданд, ки ба майдонхо бирезанд ва садояшонро алайхи бедодӣ ва зулм баланд кунанд. Хукумати мазҳабӣ умраш кайхо ба поён расида, факат бо истифода аз зуру силох аст, ки боқӣ мондааст. Дуруст аст, ки имрӯз кишварҳое монанди Амрико ва Арабистон дар ҳоли пайдо кардани роҳҳое ҳастанд, то таъсири худро ба Эрон расонанд ва ҳатто ба таҷзияи он ҳам алоқа доранд. Аммо ман бовар дорам, ки мардуми Эрон ҳушёртар аз оне ҳастанд, ки инҳо фикр мекунанд. Ман мутмаинам, ки мардуми Эрон роҳи дурустеро мераванд ва иҷоза намедиҳанд ки кишварашон пароканда шавад. Ман ба ояндаи неки Эрони озод хушбин ҳастам. Агар имрӯз ин кишвар аз дасти рӯҳониёни мустабид раҳо нашавад, оянда ҳатман озод хохад шуд ва он рӯз дур нест. Умедворам, Эрон дар оянда кишваре хоҳад буд, ки намояндагони тамоми дину мазҳабҳо дар он озодона ва бо ҳуқуқ ва имтиёзоти баробар ба сар хоҳанд бурд.

مهین دوران، روزنامه‌نگار تاجیک مقیم شهر دوشنبه، پایتخت تاجیکستان

نمی‌توانم نسبت به حوادثی که امروز در ایران جریان دارد، بی‌طرف باشم. از روزی که اعتراضات در ایران شروع شد، من پیوسته پیگیر وضعیت این کشور هستم. به نظر من، اعتراضات چند روز اخیر در ایران که بعضی‌ها می‌گویند کار دست گروه‌های بیگانه و یا خاریجی است، برخاسته از بطن جامعه این کشور است. این اعتراضات صرفاً مردمی است بر علیه یک دولت مستبد مذهبی! این اعتراضات بیانگر آن است که هیچ حکومت مذهبی یا ایدئولوژی‌محور آینده‌ای ندارد و از جانب مردم آزاده و آزادی‌‌خواه قابل قبول نخواهد بود. چه حکومتی مبتنی بر دین یهود باشد، چه اسلامی چه مسیحی و دیگر و دیگر. فرقی نمی‌کند، وقتی هر دین و مذهبی سیاسی می‌شود و بر سر قدرت می‌آید، نه تنها لطمه بر سیاست دولت می‌زند، بلکه خود مذهب را هم زیر سؤال می‌برد. امروز ما شاهد آنیم که طی چهل سال حکم رانی جمعی از روحانیان اکثر مردم ایران نه تنها از دولت، بلکه از دین و مذهب حاکم در کشورشان هم بیزار شده‌اند. این باعث گشته که جوانان زیاد ایرانی به دین‌های دیگر گروند. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی طی چهار دهه حکومتش مردم ایران را آن قدر به حقوق مردم تجاوز کرده که جانشان به لب رسیده است. حکومت ایران در این چهار دهه مردم را علیه هم شورانده و آنها را نسبت به یکدیگر مشکوک کرده که معمولا آنها به همدیگر به چشم تردید می‌نگرند. اما خوشبختانه اتحاد مردم ایران برای آزادی کشورشان و یکپارچگی آن را هیچ حکومتی نمی‌تواند از بین ببرد. حالا هم این حکومت اجبارا طرفدارانش را به کوچه‌ها علیه معترضان برآورده و باز هم می‌خواهد مردمش به جان هم بیافتند. ولی نمی‌داند که این مردم خونگرم و تشنه آزادی برای رسیدن به هدف خود دست به دست هم مبارزه خواهند کرد. سالیان زیادی مردم ایران منتظر بهانه‌ای بودند که به میدانها بریزند و صدایشان را علیه بیدادی و ظلم بلند کنند. حکومت مذهبی عمرش کیها (خیلی پیش) به پایان رسیده، فقط با استفاده از زور و سلاح است که باقی مانده است. درست است که امروز کشورهایی مانند امریکا و عربستان در حال پیدا کردن راه‌هایی هستند، تا تأثیر خود را به ایران رسانند و حتی به تجزیه آن هم علاقه دارند. اما من باور دارم که مردم ایران هوشیارتر از آنی هستند که آنها فکر می‌کنند. من مطمئنم که مردم ایران راه درستی را می‌روند و اجازه نمی‌دهند که کشورشان پراکنده شود. من به آینده نیک ایران آزاد خوش‌بین هستم. اگر امروز این کشور از دست روحانیان مستبد رها نشود، آینده حتما آزاد خواهد شد و آن روز دور نیست. امیدوارم، ایران در آینده کشوری خواهد بود که نمایندگان تمام دین و مذهب‌ها در آن آزادانه و با حقوق و امتیازات برابر به سر خواهند برد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com