«ترقه بازي»، نشانه شوك و خشم خامنه اي از پوشالي بودن اقتدار امنيتي
برگزيده از نوشته: شاهين دادخواه مذاكره كننده هسته يي رژيم(در كانال تلگرامي آمد نيوز)
فقط كافي است به رجزخواني برخي مسئولان لشكري و كشوري ايران عليه داعش (كه بارها به تحقير گفته بودند داعش توان حمله مسلحانه عليه در ايران را ندارد) و كشورهاي اروپايي كه مورد حمله تروريستي قرار گرفته بودند (حاضريم امنيت مسابقات ورزشي و… را در آن كشورها عليه حملات تروريستي تأمين كنيم) توجه كنيم تا متوجه بشويم داعش براي حمله و ترور در ايران [دليلي] داشته، [كه] پاسخ به رجزخواني سپاه و نشان دادن سطحي از قدرت سپاه هم به مردم داخل كشور و هم به كشورهاي منطقه و … [است]
مگر نه آن‌كه تهران پايتخت ده ميليوني ايران، شهري تاثيرگذار در سطح منطقه خاورميانه است؟ مگر نه آن‌كه حفاظت برخي ساختمان‌ها و مناطق با تيم حفاظتي سپاه است؟ مگر نه آن‌كه رخنه به مراكز مهمي چون مجلس – حتي براي چند ساعت و مختل كردن زندگي در بخشي از تهران مصداقي از كشيدن جنگ به داخل خاك ايران است و نشان ضعف در سيستم حفاظتي وامنيتي؟ پس مجلس مي‌تواند هدف خوبي براي يك عمليات تروريستي انتقام جويانه باشد. ورود تروريست‌ها بدان صورت كه در فيلم‌هايي ضبط شده از دوربين‌هاي مدار بسته مجلس و حتي مرقد (ورود مسلحانه، راحت و بي دردسر) داعش را به بخش مهمي از اهدافش (اهداف آشكارش) رساند؛ نمايش چهره‌اي كمتر ديده شده از قدرت پوشالي و امنيت مترسك گونه سپاه.
در كنار بولد شدن قدرت پوشالي از سپاه به‌وسيله تغيير كد عملياتي داعش، بايد توجه داشت در صورت ورود موفقيت‌آميز مهاجمان مسلح به صحن علني مجلس، ما و دنيا شاهد يك خون‌ريزي و كشتار بي‌سابقه توسط داعش مي‌بوديم. اتفاقي كه در هيچ كشوري پيش نيامده بود و براي داعش در نوعش خودش ركوردي محسوب مي‌شد. و چه خوش شانس بودند نمايندگان و مردم، به‌ويژه تحول خواهان ايران كه در آن صورت داعش به هدف ديگري از اهداف چندگانه‌اش كه همانا دشمني با دموكراسي و حذف ستون‌هاي آن حتي به‌وسيله كشتار نمايندگان مجلس است، دست مي‌يافت و آشفتگي در فضاي سياست داخلي.
چند ساعت بعد از شروع عمليات، داعش با انتشار فيلم هم قسم شدن مهاجمان، فيلمي از درگيري داخل ساختمان مجلس كه يكي از مهاجمان به عربي صحبت مي‌كند و نشان دادن تعدادي از كشته‌ها، با بيانيه‌اي مسئوليت اين عمليات تروريستي را رسما مي‌پذيرد، اما اين پايان شك و شبه‌ها به جهت دخالت و دست داشتن سپاه در اين عمليات نشد….
داعش مي‌داند سپاه رفيق ماندگاري برايش نمي‌تواند باشد پس دليلي ندارد كه منافعش و حاميان مالي و معنويش را فداي يك ارضاء خاطر كوتاه مدت بي‌نتيجه در دست‌يابي به اهدافش كند. در فيلم‌ها و بويژه عكس‌هاي منتشر شده توسط خبرگزاري‌ها و يا توسط شاهدان مردمي حاضر در صحنه، انواع و اقسام نيروها را مي‌توان در صحنه و اطراف مجلس ديد. پليس ضد شورش، نيروي انتظامي، لباس شخصي‌هايي كه احتمالا از تيم حفاظتي انصار هستند (سپاه) و … . و نحوه آرايش نيروهاي امنيتي در مواجهه و برخورد با تروريست‌ها نشانه آشفتگي است تا آمادگي قبلي جهت نمايش يك شو بزرگ مسلحانه. طولاني شدن زمان درگيري كه به بعدازظهر كشيد و تا چند ساعت امكان خروج نمايندگان از صحن مجلس فراهم نشد، بيشتر از آن‌كه نشانه كار خودشون (كلامي كه توسط بخشي از كاربران فضاهاي اجتماعي، شهروندان به‌كار مي‌رفت) باشد نشانه نابلدي و نبود تخصص ماموران در خنثي كردن و برخورد با چنين عملياتهايي است.
به عنوان كسي كه كارشناس مسائل سياسي- امنيتي است و سال‌ها در اين زمينه فعاليت داشته معتقدم؛ اگر سپاه كارفرماي اين پروژه ترور بود، با حضور دوربين‌هاي تلويزيوني و پوشش خبري لحظه به لحظه امكان بيشتري بهره‌برداري را توسط خود فراهم ميكرد، نه آن‌كه بعد از اين‌كه كانال‌هاي تلگرامي و رسانه‌هاي كشورهاي خارجي تمام اخبار را لحظه به لحظه در اختيار شهروندان قرار دادند، براي تنوير افكار عمومي در برنامه خبري ساعت ۱۴، بصورت ناقص اخبار منتشر و تلاش شود آن را اقدامي شكست خورده معرفي كند. يا آقاي خامنه‌اي بعنوان رهبر كشور، در پيام تسليت ديرهنگامش آن را ترقه‌بازي بخواند، كه جان ١٨ نفر را گرفت و مصدومانش بالاي ٤٠ نفر اعلام شدند. اين چه ترقه‌بازي بود كه ١٨ كشته داشت و مصدومانش بالاي ٤٠ نفر اعلام شدند؟ آيا نبايد اين نوع فرافكني را نشانه شوك و خشم آنان از نمايش اقتدار پوشالي سپاه دانست؟ نمايشي كه اين مطالبه را از سوي مردم مطرح مي‌كند كه جايگاه سپاه دقيقا كجاست؟ اقتصاد؟ نيروهاي مسلح؟ سياست؟
فرض «كارفرما بودن سپاه» در اين عمليات مسلحانه، از سوي بخشي از بدنه اجتماعي، زنگ خطر و هشداري است براي مسولان و مديران ارشد كشوري كه وجود شكاف در سرمايه اجتماعي و كاهش اعتماد مردمي به بخش بزرگي از بدنه نيروهاي نيروهاي مسلح -كه مي‌بايست حافظ جان مردم و خاك اين سرزمين باشند، اما همان مردم آنها در تقابل با خود مي‌بينند- را بايد جدي گرفت ، پيش از آن‌كه دير شود و موريانه عدم اعتماد پايه‌هاي اتحاد را سست‌تر کند. از سوي ديگر توجه به دستاوردهاي اين عمليات مسلحانه و تحولات منطقه‌اي و تنش در روابط ايران و برخي از كشورهاي منطقه بويژه عربستان اين ظن را تقويت مي‌كند حال كه بغير از داعش كشورهاي ديگري هم از اين دستاوردها بهره‌مند شده‌اند، آيا نمي‌توان براي داعش شريك يا كارفرمايي در نظر داشت؟ مثلا عربستان؟ عربستان اگر مستقيم پشت اين قضيه نباشد از اين عمليات مسلحانه ناراضي هم نيست و سعي مي‌كند كه اين اتفاقات در ايران بيفتد بتواند تا به نفع خود بهره برداري‌هاي زيادي داشته باشد. براي دست داشتن عربستان دلايل و مستندات جدي‌تري نياز هست كه با مرور زمان، با مستندات و شواهد قطعي‌تر مي‌توان در اين‌باره نظر داد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.