«ترقه بازی»، نشانه شوک و خشم خامنه ای از پوشالی بودن اقتدار امنیتی
برگزیده از نوشته: شاهین دادخواه مذاکره کننده هسته یی رژیم(در کانال تلگرامی آمد نیوز)
فقط کافی است به رجزخوانی برخی مسئولان لشکری و کشوری ایران علیه داعش (که بارها به تحقیر گفته بودند داعش توان حمله مسلحانه علیه در ایران را ندارد) و کشورهای اروپایی که مورد حمله تروریستی قرار گرفته بودند (حاضریم امنیت مسابقات ورزشی و… را در آن کشورها علیه حملات تروریستی تأمین کنیم) توجه کنیم تا متوجه بشویم داعش برای حمله و ترور در ایران [دلیلی] داشته، [که] پاسخ به رجزخوانی سپاه و نشان دادن سطحی از قدرت سپاه هم به مردم داخل کشور و هم به کشورهای منطقه و … [است]
مگر نه آن‌که تهران پایتخت ده میلیونی ایران، شهری تاثیرگذار در سطح منطقه خاورمیانه است؟ مگر نه آن‌که حفاظت برخی ساختمان‌ها و مناطق با تیم حفاظتی سپاه است؟ مگر نه آن‌که رخنه به مراکز مهمی چون مجلس – حتی برای چند ساعت و مختل کردن زندگی در بخشی از تهران مصداقی از کشیدن جنگ به داخل خاک ایران است و نشان ضعف در سیستم حفاظتی وامنیتی؟ پس مجلس می‌تواند هدف خوبی برای یک عملیات تروریستی انتقام جویانه باشد. ورود تروریست‌ها بدان صورت که در فیلم‌هایی ضبط شده از دوربین‌های مدار بسته مجلس و حتی مرقد (ورود مسلحانه، راحت و بی دردسر) داعش را به بخش مهمی از اهدافش (اهداف آشکارش) رساند؛ نمایش چهره‌ای کمتر دیده شده از قدرت پوشالی و امنیت مترسک گونه سپاه.
در کنار بولد شدن قدرت پوشالی از سپاه به‌وسیله تغییر کد عملیاتی داعش، باید توجه داشت در صورت ورود موفقیت‌آمیز مهاجمان مسلح به صحن علنی مجلس، ما و دنیا شاهد یک خون‌ریزی و کشتار بی‌سابقه توسط داعش می‌بودیم. اتفاقی که در هیچ کشوری پیش نیامده بود و برای داعش در نوعش خودش رکوردی محسوب می‌شد. و چه خوش شانس بودند نمایندگان و مردم، به‌ویژه تحول خواهان ایران که در آن صورت داعش به هدف دیگری از اهداف چندگانه‌اش که همانا دشمنی با دموکراسی و حذف ستون‌های آن حتی به‌وسیله کشتار نمایندگان مجلس است، دست می‌یافت و آشفتگی در فضای سیاست داخلی.
چند ساعت بعد از شروع عملیات، داعش با انتشار فیلم هم قسم شدن مهاجمان، فیلمی از درگیری داخل ساختمان مجلس که یکی از مهاجمان به عربی صحبت می‌کند و نشان دادن تعدادی از کشته‌ها، با بیانیه‌ای مسئولیت این عملیات تروریستی را رسما می‌پذیرد، اما این پایان شک و شبه‌ها به جهت دخالت و دست داشتن سپاه در این عملیات نشد….
داعش می‌داند سپاه رفیق ماندگاری برایش نمی‌تواند باشد پس دلیلی ندارد که منافعش و حامیان مالی و معنویش را فدای یک ارضاء خاطر کوتاه مدت بی‌نتیجه در دست‌یابی به اهدافش کند. در فیلم‌ها و بویژه عکس‌های منتشر شده توسط خبرگزاری‌ها و یا توسط شاهدان مردمی حاضر در صحنه، انواع و اقسام نیروها را می‌توان در صحنه و اطراف مجلس دید. پلیس ضد شورش، نیروی انتظامی، لباس شخصی‌هایی که احتمالا از تیم حفاظتی انصار هستند (سپاه) و … . و نحوه آرایش نیروهای امنیتی در مواجهه و برخورد با تروریست‌ها نشانه آشفتگی است تا آمادگی قبلی جهت نمایش یک شو بزرگ مسلحانه. طولانی شدن زمان درگیری که به بعدازظهر کشید و تا چند ساعت امکان خروج نمایندگان از صحن مجلس فراهم نشد، بیشتر از آن‌که نشانه کار خودشون (کلامی که توسط بخشی از کاربران فضاهای اجتماعی، شهروندان به‌کار می‌رفت) باشد نشانه نابلدی و نبود تخصص ماموران در خنثی کردن و برخورد با چنین عملیاتهایی است.
به عنوان کسی که کارشناس مسائل سیاسی- امنیتی است و سال‌ها در این زمینه فعالیت داشته معتقدم؛ اگر سپاه کارفرمای این پروژه ترور بود، با حضور دوربین‌های تلویزیونی و پوشش خبری لحظه به لحظه امکان بیشتری بهره‌برداری را توسط خود فراهم میکرد، نه آن‌که بعد از این‌که کانال‌های تلگرامی و رسانه‌های کشورهای خارجی تمام اخبار را لحظه به لحظه در اختیار شهروندان قرار دادند، برای تنویر افکار عمومی در برنامه خبری ساعت ۱۴، بصورت ناقص اخبار منتشر و تلاش شود آن را اقدامی شکست خورده معرفی کند. یا آقای خامنه‌ای بعنوان رهبر کشور، در پیام تسلیت دیرهنگامش آن را ترقه‌بازی بخواند، که جان ١٨ نفر را گرفت و مصدومانش بالای ۴٠ نفر اعلام شدند. این چه ترقه‌بازی بود که ١٨ کشته داشت و مصدومانش بالای ۴٠ نفر اعلام شدند؟ آیا نباید این نوع فرافکنی را نشانه شوک و خشم آنان از نمایش اقتدار پوشالی سپاه دانست؟ نمایشی که این مطالبه را از سوی مردم مطرح می‌کند که جایگاه سپاه دقیقا کجاست؟ اقتصاد؟ نیروهای مسلح؟ سیاست؟
فرض «کارفرما بودن سپاه» در این عملیات مسلحانه، از سوی بخشی از بدنه اجتماعی، زنگ خطر و هشداری است برای مسولان و مدیران ارشد کشوری که وجود شکاف در سرمایه اجتماعی و کاهش اعتماد مردمی به بخش بزرگی از بدنه نیروهای نیروهای مسلح -که می‌بایست حافظ جان مردم و خاک این سرزمین باشند، اما همان مردم آنها در تقابل با خود می‌بینند- را باید جدی گرفت ، پیش از آن‌که دیر شود و موریانه عدم اعتماد پایه‌های اتحاد را سست‌تر کند. از سوی دیگر توجه به دستاوردهای این عملیات مسلحانه و تحولات منطقه‌ای و تنش در روابط ایران و برخی از کشورهای منطقه بویژه عربستان این ظن را تقویت می‌کند حال که بغیر از داعش کشورهای دیگری هم از این دستاوردها بهره‌مند شده‌اند، آیا نمی‌توان برای داعش شریک یا کارفرمایی در نظر داشت؟ مثلا عربستان؟ عربستان اگر مستقیم پشت این قضیه نباشد از این عملیات مسلحانه ناراضی هم نیست و سعی می‌کند که این اتفاقات در ایران بیفتد بتواند تا به نفع خود بهره برداری‌های زیادی داشته باشد. برای دست داشتن عربستان دلایل و مستندات جدی‌تری نیاز هست که با مرور زمان، با مستندات و شواهد قطعی‌تر می‌توان در این‌باره نظر داد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.