راه‌ها و استراتژی‌های متفاوتی برای کاهش همجنسگرا ستیزی وجود دارد. افزایش آگاهی‌ و اطلاعات مردم و ایجاد حس همبستگی از تاثیرگذارترین روش‌ها هستند. همبستگی به آن معنا و با این هدف که افراد قبل از هرگونه پیش‌داوری با دیدن یک فرد از جامعه LGBTI خودشان را جای یک همجنسگرا، ترنسجندر و یا دوجنسگرا بگذارند و سپس شروع به صحبت کنند با این هدف که از میزان دگرجنسگرا-محوری حرفشان آگاه شوند و بیشتر گفتار و عقاید خود را بسنجند.
اما در میان تمامی این راه‌ها ایجاد حس دلسوزی، گدایی محبت و جلب توجه، کمکی به از میان بردن همجنسگرا ستیزی و ترنسجندر ستیزی نمی‌کند. همان‌طور که پیش‌تر گفتم؛ آگاهی رسانی و مطلع ساختن مردم از ظلمی که به این افراد می‌شود قطعا موثر است.
در عوضِ آن، تقاضای محبت، تحمل و یا دوست داشته شدن گفتمان را به شکل دیگری تغییر می‌دهد. وقتی گفتمان از حالتِ برابری طلب به التماس تغییر می‌کند، گویی موضع جنبش نیز تغییر کرده است و حتی جنبش در عوض دینامیک بودن، ایستا می‌شود. آنگاه جای آنکه برابری را حق خود بدانیم و به منظور رسیدن به آن گام برداریم، حقوق‌مان را گدایی می‌کنیم و دقیقا از کسانی تمنا می‌کنیم که مدعی هستیم ما را تا به امروز آزرده‌اند.
جنبش همجنس‌گرایان با برابری‌طلبی، پرسش‌گری و مطالبه داشتن است که پیش رفته و بی دلیل نیست که امروز در بسیاری از کشورها حقوق قانونی برابر خود را ستانده‌اند، در پست‌های دولتی یا ارتش آزادانه خدمت می‌کنند و یا حتی پست‌های سیاسی دارند. جنبش اقلیت‌های جنسی تا به امروز پویا بوده‌ و این علت تمام این پیروزی‌هاست. با خواست‌های ایستا و بدون پویشی همچون “ما را دوست داشته‌باشید” تا صده‌های بعد نیز ما شاهد همجنسگرا ستیزی، خشونت، تبعیض و یا حتی قتل اقلیت‌های جنسی هستیم.
مطالبه‌گری حق ماست. ما شهروندان سرزمین‌مان هستیم و می‌بایست دیده ‌شویم.

ارسالی یکی از دوستان مرکز مشاوره رنگین کمانی (نام به درخواست نویسنده محفوظ است)

راه‌های ارتباط با ما:
پیامک در تلگرام
کانال تلگرام
اینستاگرام
فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com