اگر شفقت و غمخواری شما، شامل خودتان نشود، این نوعی نقص است

بهترین دوست شما، قراری را که برای رفتن به سینما گذاشته‌اید لغو کرده، آیا او را می‌بخشید؟
پس‌از آن اگر علت را برایتان توضیح دهد چه؟ او را درک می‌کنید؟
اگر خود شما چنین کاری انجام دهید چطور؟ آیا خودتان را می‌بخشید و یا اینکه تا مدت ها به سرزنش خود می‌پردازید؟
باید دانست که توانایی درک و بخشش اشتباهات خودتان در واقع داشتن رحم و بخشش نسبت به خود است.
حال از خود بپرسید که آیا نسبت به اشتباهات دیگران رحم و بخشش بیشتری نشان می‌دهید تا اشتباهاتی که خودتان مرتکب می‌شوید؟
باید بدانید که چنین احساسی می‌تواند بر سلامتی روان شما اثر عمیقی بگذارد.

ما می‌توانیم عزت نفس داشته باشیم اما نسبت به خود رحم و بخشش نداشته باشیم.

شما ممکن است عزت ‌نفس خوبی داشته باشید به این معنی که خود را فردی دارای ارزش می‌بینید و به همین دلیل به توانایی‌های خود باور دارید. اگرچه شما می‌توانید عزت نفس خوبی داشته باشید اما بدون رحم و بخشش نسبت خودتان، برای اینکه شکست‌های خود را به عنوان اشتباه انسانی و یا تصادفی قبول کنید، دچار مشکل می‌شوید.
بدون رحم و بخشش نسبت به خود، شما می‌توانید بسیار به خودتان و اشتباهات شخصی‌تان سخت گیر باشید تا جایی که بر عزت نفس شما هم اثر منفی بگذارد. اگر همیشه در زمان رخ دادن اتفاق‌های بد از خود انتقاد می‌کنید، این حتی بر روی سلامت روحی و روانی شما هم اثر منفی دارد. برای داشتن سلامت روانی، ضروری است که به خود زیاد سخت نگیرید و نسبت به خود رحم و بخشش داشته باشید.
بخشش و رحم نسبت به خود درواقع توانایی درک شرایط خود می‌باشد.
داشتن حس رحم و بخشش و دلسوزی نسبت به خودتان نشان دهنده‌ی این است که خود را درک می‌کنید و نسبت به خودتان با ملاحظه هستید، همان طور که برای یک دوست عزیز این‌گونه خواهید بود. غالبا در زندگی، مردم به خودشان سخت می‌گیرند به امید این‌که این سخت‌گیری باعث سوق دادن آن‌ها به سمت موفقیت‌های بزرگتری شود.
تئوری‌های مطرح شده در رابطه با قدرت رحم و بخشش نسبت به خود، نشان دهنده‌ی این هستند که احتمال موفقیت شما وقتی بیشتر است که این احساسات را نسبت به خودتان هم داشته باشید. علت آن هم این است که عبور از اشتباه، عقب نشینی در راستای تحقق خواسته ها، محاکمه صحیح خود‌ و داشتن توانایی از نو شروع کردن، زمانی راحت‌تر است که بتوانید خود را درک کنید و ببخشید تا بتوانید دوباره تلاش کنید.
دکتر کریستن نف، که در زمینه رحم و بخشش نسبت به خود تخصص دارد توضیح می‌دهد که سه مؤلفه هستند که ایجاد کننده رحم و دلسوزی و بخشش به خود می‌شوند. این سه مؤلفه شامل: “مهربانی به خود”، “انسانیت مشترک” و “تمرکز حواس” هستند.
“مهربانی به خود”: به جای انتقاد شدید از خود، با خودتان مهربان باشید. با داشتن این مؤلفه شما در شکست‌هایتان خود را قضاوت نمی‌کنید همچنین خود را به باد انتقاد نمی‌گیرید. به اطراف با نگاهی واقع‌گرایانه نگاه می‌کنید و به خود اجازه می‌دهید تا اشتباه خود را به عنوان بخشی از انسان بودن قبول کنید.
اگر با خود مهربان نباشید و خود را مورد قضاوت مداوم قرار دهید، نتایج منفی زیادی را تجربه خواهید کرد. متاسفانه انتقاد از خود می‌تواند به افسردگی، اضطراب و خصومت عمومی (به خود یا دیگران) بینجامد، این‌ها مشکلاتی هستند که مانع رسیدن افراد به پتانسیل کامل خود می‌شوند.
“انسانیت مشترک”: به جای قضاوت کردن و ناراحتی، درک کنید که رنج و ناراحتی برای همه افراد اتفاق می‌افتد. این مؤلفه به سادگی ریشه در این دارد که شما توانایی تشخیص پستی و بلندی‌‌های زندگی‌ خود را داشته باشید و بدانید این چیزی است که برای همه اتفاق می‌افتد.
دکتر نف، انسانیت مشترک را این‌گونه توضیح می‌دهد: ” به رسمیت شناختن این‌که رنج و بی‌کفایتی شخصی، بخشی از تجربه مشترک همه انسان‌ها است.” پستی و بلندی در زندگی برای همه رخ می‌دهد. اگر فکر کنید که تنها برای شما اتفاق می‌افتد و یا رنج شما مانند انسان‌های دیگر که در شرایط مشابه شما بوده‌اند نیست، تنها خود را منزوی کرده‌اید. به رسمیت شناختن این‌که رنج کشیدن در طول زندگی برای همه افراد وجود دارد، بخشی از داشتن رحم و دلسوزی نسبت به خود است.
“تمرکز حواس”: به جای سرکوب احساسات خود آن‌ها را به رسمیت بشناسید. برای برخی افراد داشتن این ویژگی به معنای داشتن هوش هیجانی است. توانایی درک و اعتراف به احساسات و عواطف خود، بدون این‌که در آن‌ها غوطه‌ور شوید.
سرکوب احساسات به شما کمکی نمی‌کند. شما باید با آگاهی از اینکه در احساسات خود غرق نخواهید شد به خود اجازه دهید تا احساسات را تجربه کنید.

در آخر برای ایجاد بخشش و شفقت نسبت به خود، از انتقاد کردن شدید خود دست بکشید. وجود این حالت ممکن است ریشه در دوران کودکی شما داشته باشد. برای مثال اگر در دوران کودکی مرتباً به شما گفته باشند که بی مصرف هستید و یا هیچ‌کاری را نمی‌توانید درست انجام دهید، این می‌تواند باعث شود تا شما آن افکار را با خود به دوران بزرگسالی آورده و حتی اگر به این سخنان باور هم نداشته باشید آن‌ها می‌توانند خودآگاهانه و یا ناخودآگاه بر توانایی شما بر بخشش و داشتن رحم و دلسوزی نسبت به خود اثر بگذارند. یعنی اگر مرتکب اشتباه شوید این سخنان راجع به بی‌مصرف بودن و یا عدم توانایی انجام کار درست باعث می‌شود تا مرتباً خود را سرزنش کنید. برای حل این مشکل مراجعه به مشاور و دریافت کمک تخصصی می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
ترجمه و خلاصه شده

راه‌های ارتباط با ما:
پیامک در تلگرام
کانال تلگرام
اینستاگرام
فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)