به بهانه آغاز ماه تاریخ مبارزات سیاهپوستان:
برابری حقوق همجنسگرایان همانند برابری حقوقی سیاهپوستان یک حق مدنی است.
– پاسخ به مغلطه «جمعیت اندک» همجنسگرایان
امروزه کسی در برابری حقوق و کرامت انسانی سیاهپوستان شک ندارد. این درک آسان بخاطر دستاوردهای جنبش حقوق مدنی (Civil Rights Movement) در دهه ۶۰ میلادی است. شعارهای این جنبش برابری حقوق برای همه، پایان دادن به تبعیض برای همه، مدارس مختلط، مسکن شایسته و … بود. امروز اما بسیاری در مورد شایستگی همجنسگرایان در برخورداری از این حقوق انسانی در تردید به سر میبرند. از جمله این افراد بن کارسن، سیاستمدار سیاهپوست آمریکایی است که اعتقاد دارد حقوق همجنسگرایان بخشی از حقوق مدنی نمیباشد و با آن بسیار فاصله دارد. او با ایستادن بر شانههای فرازمند مبارزان حقوق مدنی که به او این فرصت را بخشیدهاند که امروز از حقوق برابر با سفیدپوستان برخوردار باشد و به کارزار انتخاباتی وارد شود، «برابری» همجنسگرایان و ترنسها را «حقوق اضافه» میخواند.
بن کارسن که برای تصدی ریاستجمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۷ وارد کارزار انتخاباتی شده بود، در نهایت در انتخابات درون حزبی شکست خورد و با حمایت از ترامپ شانس ورود به کابینه را به دست آورد. وی اکنون نامزد تصدی پست وزارت مسکن است و همچنان در انتظار تایید صلاحیت از سنا است. او در ژانویه ۲۰۱۶ طی مصاحبهای با یک برنامه تلویزیونی کاتولیک نهایت خشم خود را از اعطای قانون برابری ازدواج به همجنسگرایان و توجه به نیازهای جامعه ترنس و نیز عمق همجنسگراهراسی و ترنسهراسی خود را به نمایش گذاشت.
کارسن در این مصاحبه اعلام کرد که قانون برابری ازدواج (حق ازدواج یکسان برای همجنسها) منجر به قانونی شدن چندازدواجی و نابودی آمریکا خواهد شد. وی محافظت از افراد الجیبیتیکیو از تبعیض را حق اضافه دانست و آنها را یک عده آنرمال خواند.
وی در توضیح این مطلب گفت بسیار مسخره و غیرمنطقی است که یک وضعیت بسیار غیرعادی (همجنسگرایی) را در نظر بگیرید و تمام مردم را مجبور به پذیرفتن آن کنید و افزود به همین دلیل است که مخالف آشکار ازدواج همجنسگرایان است. او گفت من مشکلی با همجنسگرایان ندارم، آنها میتوانند هرکاری دوست دارند در این جامعه آزاد انجام دهند، اما نباید بخاطر آن ها به قانون دست زد.
او دیدگاههای خود را اینطور شرح داد که همه با هم برابرند اما اصول اساسی جامعه و ارزشها نباید بازتعریف شود و بر این اساس انتقاد کرد که برابری ازدواج حق اضافه است. وی در این مصاحبه احساس هویتی افراد ترنس را نیز «یک مشت حرف آشغال» خواند و گفت اگر به ازدواج همجنسگرایان مجال بدهیم از کجا معلوم فردا گروههای اجتماعی دیگری خواستار حق ازدواج برابر نشوند؟ و در پایان اینطور نتیجه گرفت که به این دلیل بهتر است به تعاریف اساسی دست نزنیم و سیستم را بخاطر همجنسگرایان مغشوش نکنیم.
کارسن در این صحبتها علاوه بر اشاره به غیراخلاقی بودن چنین تغییراتی در قانون، بر «جمعیت اندک» این گروه تاکید میکند که احتمالا هم آنرمال هستند و اصلاح قانون برای این گروه اندک را فاجعه بار میداند.
وی در پایان با اشاره به اینکه برای تاسیس این ارزشها جانهای بسیاری فدا شده (بدون در نظر گرفتن این که شاید فداییان دربرگیرنده اقلیتهای جنسی هم بودهاند) مردم را به ایستادگی و قیام برای حفظ ارزشهای سنتی دربرابر عدالتخواهی جامعه الجیبیتیکیو دعوت کرد.
سوالی که در ذهن مخاطب فهیم ایجاد میشود این است اکه آیا بن کارسن به عنوان یک سیاستمدار رنگینپوست خود متوجه نیست که اکنون برای ایستادن در این جایگاه وامدار تلاشهای تاریخی برای دستیابی رنگینپوستان به حق و حقوق برابر با سفیدپوستان است و این حقوق برابر که به وی اجازه حضور سیاسی میبخشد در نتیجه تلاشهای مدنی و اصلاحات قانونی به دست آمده است؟
آیا اگر طبق نظر او درباره همجنسگرایان، به اصول اساسی جامعه اجازه بازتعریف داده نمیشد رنگینپوستان یا زنان امروز میتوانستند وارد کارزار ریاستجهوری شوند؟ ترس او از اینکه گروههای دیگری بعد از همجنسگرایان خواستار قانونی شدن ازدواج برای خود میشوند ما را به یاد زمانی میاندازد که اعطای حقوق برابر به زنان و رنگینپوستان مایه ترس و وحشت و مایه ننگ بود.
به غیر از اشاره به بحث اخلاقی، نکته انحرافی دیگر در این صحبتها که بسیار تکرار میشود اشاره به جمعیت کوچکتر همجنسگرایان در جامعه و در نتیجه غیرمنطقی بودن اصلاحات قانونی برای محافظت از آنان و برخورداری از حقوق برابر است. این مغلطه مانند آن است که بگوییم اصلاح طراحی شهری برای تسهیل حضور اجتماعی و عبور و مرور شهروندان بر روی صندلی چرخدار حماقت است زیرا تعداد آنها آنقدر اندک است که به هزینه تغییرات و اصلاحات نمیارزد و اگر اصلاحات لازم را برای آنان صورت دهیم از فردا نابینایان و ناشنوایان و تمام افراد با تواناییهای خاص/متفاوت (معلولین) میخواهند فضای شهری مطابق نیاز آنها به مکان بهتری برای زندگی تبدیل شود. گرایش جنسی نیز بخشی از انسانیت است و شایسته حقوق برابر و فرصتهای برابر.
او پیشتر نیز طی اظهاراتی از روی نفرت گفته بود همجنسگرا بودن کاملا یک انتخاب است و مدرک آن هم زندان است. بسیاری استریت (دگرجنسخواه) به زندان میروند و وقتی بیرون میآیند گی شدهاند. و بنابراین مسئله حقوق همجنسگرایان و برابری ازدواج یک مسئله حقوق مدنی نیست. بر اساس اظهارات این چنینی از سوی نامزدهای جمهوریخواه در سال گذشته گفته میشود دونالد ترامپ کمترین درجه از همجنسگرا/ترنس ستیزی/هراسی را در میان نامزدهای جمهوریخواه نشان داده است.
مصاحبه فوق در لینک روبرو قابل مشاهده است: https://youtu.be/O5HZFKITiwk
وبسایت ششرنگ:
http://6rang.org
صفحه فیسبوک ششرنگ:
https://www.facebook.com/6rang.Iran
کانال ششرنگ در تلگرام:
https://t.me/Iran6Rang
فضای اختصاصی ششرنگ در تریبون زمانه:
https://www.tribunezamaneh.com/archives/author/6rang-org
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.