گفت‌وگو با دانیال نصراللهی، فعال مسیحی درباره بازداشت‌های اخیر نوکیشان
شما چندین سال است که «فعال مذهبی» هستید و از نزدیک هم در جریان مسائل نوکیشان مسیحی قرار دارید؛ طی روزهای گذشته اخبار و گزارش‌هایی از برخوردهای مجددا امنیتی با فعالان و نوکیشان مسیحی در ایران منتشر شده است. ممکن است که اطلاعات بیش‌تری در اختیار ما بگذارید؟
با درود و تشکر از تماس شما، متاسفانه باخبر شدیم که تعدادی از دوستان و همکیشان عزیزمان در روز جمعه گذشته ۲۶ اوت۲۰۱۶ در شهرستان فیروزکوه بازداشت شده اند. طبق اطلاعی که به دست ما رسیده هفت نفر بازداشت شده‌اند که در میان آنها پنج نفر مستقیما به زندان اوین در تهران منتقل شده اند. مدارک شناسایی سایر افراد حاضر در محل هم ضبط و از آنها چهره‌نگاری انجام شده است.
اطلاعاتی که ما به دست آوردیم حاکی از این است که این افراد در جمعی صرفاً مذهبی و غیررسمی بوده‌اند. منتها به اتها‌م‌هایی مثل «تبلیغ علیه نظام» و «فعالیت تبشیری از طریق کلیسای خانگی» متهم شده اند که خود می‌تواند حداقل سه تا پنج سال زندان برای این عزیزان به همراه داشته باشد.
با این روند وضعیت نوکیشان مسیحی در کشور روز به روز پرمخاطره‌تر شده و شرایط برای برگزاری جلسات دعوت و دعا مشکل‌تر شده است. علی‌الرغم این فشارها و استفاده نظام از ابزارهای تهدید و تخریب، خوشبختانه مردم و به ویژه جوانان علاقه زیادی به آشنایی و فراگیری مبانی دین‌های جدید و به ویژه مسیحیت نشان می‌دهند و در این جلسات حاضر می‌شوند.
بسیاری بر این باورند که با پایان ریاست جمهوری احمدی‌نژاد و روی کار آمدن دولت جدید در ایران، فشارهای امنیتی-قضایی بر کلیساهای خانگی کمتر شده است. آیا این طور است؟ شما تا چه اندازه این گزارش‌ها را تایید می‌کنید؟
اجازه بدید کمی به عقب‌تر برگردم و اشاره کنم که فشارهای دولتی به کلیساها و خصوصا کلیساهای خانگی در زمان آقای خاتمی کمی بهتر شد و با شرط «ارائه مشخصات کامل افراد به وزارت اطلاعات»، مانعی برای فعالیت کلیساها و مجامع خانگی به صورت جدی وجود نداشت. ولی در دوره احمدی‌نژاد وضع کاملاً متفاوت و به شدت سخت‌گیرانه شد و موارد پرشماری از دستگیری و بازداشت و بستن کلیساها و نیز فشار به هموطنان مسیحی و نوکیشان گزارش شد.
با توجه به این شرایط بود که ایران در رتبه‌های ششم و هفتم در میزان آزار مسیحیان قرار گرفت. با آمدن آقای روحانی انتظار می‌رفت که این فشارها کمتر شود؛ ولی متاسفانه به دلیل وجود عناصر خودسر و تندرو در حکومت و نیز چند وجهی بودن گروه‌های فشار مانند وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی، اطلاعات سپاه و حتی در مواردی بسیج این فشارها به مانند سابق باقی مانده است.
بنابر گزارش سازمان «درهای باز» در لیست سالانه «ستم بر مسیحیان» در سال ۲۰۱۴ نیز جمهوری اسلام در رتبه هفتم قرار داشت. رتبه «نهم» در آغاز سال ۲۰۱۶ برای کارنامه حکومت جمهوری اسلامی هم به این معنا نیست که وضعیت مسیحیان در ایران بهتر شده است؛ بلکه واقعیت این است که ظلم و آزار مسیحیان در دیگر کشورهای اسلامی شدید‌تر شده است! وجود کشورهایی در لیست ۲۰۱۵ که عموماً اسلام‌گرایان افراطی در آن فعالیت دارند گویای این مطلب است. ﺑﺎ ﺍﯾن ﺤﺎﻝ، جمهوری اسلامی ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ میان١٠ کشور نخستی است که مسیحیان را زیر فشار قرار می‌دهد.
به نظر شما علت اصلی برخورد با فعالان مذهبی در ایران چیست؟ آیا این امر به حساب ایدئولوژی اسلامی حاکمیت ایران می‌دانید؟
دلایل زیادی برای برخورد حاکمیت با فعالان مذهبی وجود دارد؛ منتها در این میان، ایدئولوژی اسلامی و خصوصاً شیعی حاکمیت یکی از بارزترین و مهم‌ترین این دلایل است. از آغاز انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون دگراندیشان دینی با فشار و تعرض و آزار حکومت اسلامی روبه‌رو بوده‌اند. تنها ایرانی‌های بهایی و یهودی و مسیحی و زرتشتی، بلکه حتا اهل تسنن و دیگر فرقه‌های اسلامی چون اهل حق و درویشان گنابادی و حتی شیعیانی که به نام های ملی ـ مذهبی یا روشنفکر دینی شناخته می شوند، از آزارها و سرکوب ها درامان نبوده اند. تا آنجا که عده زیادی از آنان، به ویژه یهودیان و مسیحیان و بهاییان، چاره را در جلای وطن یافته، راه مهاجرت درپیش گرفته اند. در واقع حاکمیت می‌خواهد به هر ترتیبی این را نشان دهد که ما بهترینیم و بیشترین هستیم.
شما در جریان وضعیت پناه‌جوهای ایرانی مسیحی در ترکیه هستید. گفته می‌‌شود که اتفاق‌های اخیر در ترکیه و قدرت‌گیری بیش‌تر حزب اسلام‌گرای حاکم، منجر به فشارهای اجتماعی بیش‌تر بر پناهجویان همجنس‌گرا و مسیحی شده است. آیا شما هم گزارش‌هایی از این دست در اختیار دارید؟
بله. با به قدرت گرفتن هرچه بیش‌تر حزب «عدالت و توسعه» در ترکیه و نزدیکی این حزب به گروه‌های تندرو در ایران از یکسو و همکاری و همیاری با گروه داعش از سوی دیگر باعث وخیم‌تر شدن وضعیت برای پناهجویان مذهبی و جنسی شده است. البته افزایش تعداد پناهجویان و ضعف شدید «کمیساریای عالی پناهجویان» نیز بر وخیم‌تر شدن وضعیت پناه‌جویی در ترکیه دامن زده است. برخوردهای نامناسب و توهین‌آمیز پلیس و اداره‌های دولتی در ترکیه و نبود امکانات درمانی، تحصیلی و مسکن و.. هر روز پناهجویان را در وضعیت دشوارتری قرار می‌دهد.
متاسفانه با کارشکنی های متعدد دولت ترکیه هر پناهنده برای گذراندن مراحل پناهندگی موظف به ماندن در کشور ترکیه و یکی از شهرهای آن است که خود آن نیز شامل مراحل هفت-هشت گانه‌ای است . در این مراحل باید از فیلترهای گوناگونی عبور کرد . در هر مرحله‌ای اگر شما نتوانید ثابت کنید که جانتان در ایران در خطر است یا در خطر شکنجه و… یا در زمان اقامت در ترکیه مشکلی به وجود آورده اید، امکان رد شدن پرونده و خطر اخراج وجود خواهد داشت. اگر به پای صحبت های ایرانیان پناهنده بنشینید معمولا مهم ترین گلایه آنها طولانی شدن زمان انتقال به یک کشور دیگر است . به مرور زمان پناهندگان در کشور ترکیه دچار فرسایش از نظر روحی و روانی می شوند و فشارهای اقتصادی و روانی مضاعف نیز در طول سالیان پناهندگی در ترکیه بر آنها وارد خواهد شد .
اجازه بدهید که اندکی بر روی مسائل پناهجویان مسیحی در کشورهای اروپایی تمرکز کنیم. آیا نوکیشان مسیحی از حمایت‌های قابل قبولی در این کشورها برخوردار هستند؟ آیا اطلاع دارید که چه تعدادی از پناهجویان مسیحی همچنان بی‌جواب و سرگردان در کمپ‌های پناهنده‌گی به سر می‌برند و…؟
باید عرض کنم که وضعیت پناهجویان مسیحی در کشورهای اروپایی که خود خانه مسیحیت و بر اساس و برمبنای باورهای مسیحی ایجاد و توسعه یافته‌اند در حدی قابل قبول و انتظار نیست. البته شرایط مشابه ترکیه هم نیست؛ ولی سطح انتظار در این کشورها به مراتب بالاتر است. اقامت در کمپ‌های مشترک با مسلمانان و در مواردی مسلمانان تندرو و افراطی جز اصلی‌ترین و مهم‌ترین این مشکلات است. اما در باره شمار این دست از پناهجویان مذهبی، متاسفانه باید بگویم که به خاطر عدم ارائه اطلاعات دقیق از سوی کشورهای اروپایی، آمار مشخص و دقیقی که عمومی باشد در این رابطه وجود ندارد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.