نه به منتظری!

شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان، اخیرن به ما یادآور شده است ک”ه روحانی رایی خارج از اصلاحات نمی تواند داشته باشد” تا ما را از علاقه مند شدن به تکینگی او، باز دارد. یعنی درواقع اصلاحات خطر این را احساس کرده ست که روحانی حتی بر خلاف نظرِ آنان هم که شده، پا به انتخابات ۹۶ بگذارد؛ راستی چه کسی می تواند مقابل رییس جمهور در اواخر دوره اولش بایستد؟ فکر می کنم دور از انتظار نباشد که از دی ۹۵، مدام یادوآوری کارنامه سیاه روحانی در دهه شصت را شاهد باشیم!
در باب انتخابات ۹۶ باید بصورت معترضانه به ناهماهنگی های سیستم بگوییم: “احمق ها ما می خواهیم رای بدهیم.” به نظرم همین کافی ست تا باور کنیم دیگر پای هیچ حاکمیت یگانه یی در میان نیست و از آن توهم ها بیرون بیاییم، سیستم را چیز مخوفی با اتاق فکری مشخص تصور نکنیم و بخواهیم که کمی کنش مند باشیم. انگار سیستم تا ابد باید بخاطر قتل های دهه ۶۰، نازِ چپ های پیر را بکشد!
بنابراین این بازیِ پسر منتظری، چیزی جز تلاش حاکمیت مذهبی برای بازتولید اندیشه های اصیل خود نیست و هدفِ تداوم بخشیدن به انفعال چپ ها را دارد؛ بدین طریق که به آنان یادآوری می کند نباید با جامعه امروز آشتی کنند و از خوابی حداقل بیست ساله بیدار شوند. وقتی پوپولیستی چون احمدی نژاد را در مقابل داریم، قتل های ۶۰ چه اهمیتی می توانند داشته باشند؟ پس به نظرم بیاییم به این بازی منتظری یک “نه” مغرورانه بگوییم.

#نه_به_منتظری

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)